[Violette_24]

założyłam podobny wątek-polecam lekturę
a tak od siebie, mój syn ma 14 miesiecy, w swoim łóżeczku spał kilka dni po powrocie ze szpitala, cięzko było mi wstawac co chwile bo miałam cesarkę, synus chciał cycka co 15-20 min, a taki był z niego ssak, że potrafił godzinami wisiec na cycu, byłam potwornie zmeczona, mąż chodził do tyłu bo go budziliśmy, az nie wytrzymał i sam wcisnąl mi synulka do łóżka-jak ręką odjął-dziecko zaczęło lepiej spac, ja sie zaczełam wysypiać, miałam go obok siebie, próbowałąm go kłaść w łóżeczku ale kiedy tylko sie obudził i zorientował gdzie jest, był ryk, olałam sprawę, śpi ze mną, tak do dzisiaj. Mam ten komfort, ze jestem na wychowawczym i mozemy z synkiem poleniuchowac, maz wstaje bardzo wczesnie wiec nas nie budzi, kiedy synek obudzi sie rano, a ostatno budzi sie regularnie ok 5.00, dostaje cycka i śpi dalej, i moze tez dzieki temu wciaz karmię,na czym mi bardzo zalezało.

Co do relacji małżeńskich-takie osobne spanie moim zdaniem podkręca atmosferę-usypiasz dziecko, idziesz do męża...................al e to zalezy od ludzi.


Nie słuchaj tych, którzy mówią, ze to żle, bo pewnie sami dzieci nie mają, mam taką przemądrzałą kumpele, która dziecka nie ma, mi bardzo zazdrości i czasem próbuje sie wymądrzać, jaka to ma wiedze na temat wychowania...żenada....


Spanie z dzieckiem ma same plusy, to cudownie obudzic sie w nocy i słyszec ten słodki oddeszek albo kiedy sie smieje przez sen, jest czewgo zazdrościc, fakt, ciezko dziecko oduczyc ale powoli, spokojnie, to przyjdzie z czasem, rób, jak uważasz za słuszne a z pewnościa zrobisz dobrze, najlepiej dla swojego maluszka, pozdrawiam ciepło