[Pluma_]

Dziewczyny, bardzo Wam dziękuję za wszystkie odpowiedzi, naprawdę.

Nie napisałam tylko, że już się leczę. Zdaję sobie sprawę, że leczenie to proces i może trwać długo, ale czasami myślę, że w moim przypadku nic się nie da już zrobić. To tak bardzo męczy. Chodzę na terapię od 2,5 lat. Leczę się też psychiatrycznie od pół roku, przyjmuję leki. Przynajmniej mogę po nich jakoś zasnąć.
Może po prostu ze mną nic się nie da już zrobić? Czuję się taka nieważna. Obwiniam się o to, że nie umiem wyjść z choroby, że nie umiem znaleźć motywacji do życia, że sprawiam problem mojej rodzinie.
Myślę, że gdybym to przerwała, wszystkim by tylko ulżyło. Może wyjdzie ze mnie egoistka, ale mi ulżyłoby najbardziej.