[Ilta]

W tej chwili nigdzie nie pracuję - podjęłam się radosnego bezrobocia i dokształcam w kierunku pomocy psychologicznej dla osób z zaburzeniami odzywiania, jako że się na tym znam od str i teoretycznej i praktycznej Poza tym wykorzystuję ten czas na reperowanie zdrowia, bo mi podupadło. Ale od lutego trzeba będzie znowu iść do jakiejś pracy - i to na pewno nie w zawodzie. Nawet nie macie pojęcia, jak bardzo mi się nie chce. Będę w przyszłości zakładać swój własny biznes, póki co męczę się niesamowicie w jakiś call center czy innych sklepach spożywczych, gdzie nie czuję żadnego sensu tej pracy.

Co do wychowania dzieci, to u mnie jest rozdźwięk. Dopóki nie studiowałam, to moja rodzina
uważała, że nic nie wiem (nie tylko w kwestii wychowania). Potem była faza "co ty wiesz, jak sama nie masz" a gdzieś ok 4 roku zaczęły się pytania o to i tamto "no bo teraz jesteś fachową pomocą" :P
Tyle że nigdy moje uwagi nie były wcielane w życie, a przynajmniej tego nie zauważyłam


A teraz pytanie z serii know how - co byście powiedziały rodzicom, którzy (mając córkę w stanie skrajnego wygłodzenia) uważają, że powinna tylko zacząć więcej jeść i denerwują się, że "każdy to potrafi a ona sobie wymyśla histerie" ?