[gusiagatko]

Ale tłok się zrobił


Poczytałam, pomyślałam o tym usypianiu i powiem tylko tyle, ze mam te samy obawy co moria. Jakis czas temu oglądałam z mężem program o rozwoju dziecka i był w nim poruszony problem własnie takiej nauki samodzielnego zasypiania. Ponoć dziecko koduje teraz wszystko co się dzieje w tak zwanej pamięci ukrytej i tak silne przeżycie jak wsadzenie go do łóżeczka i nie zwracanie uwagi na płacz na pewno się w niej odciśnie. I tak jak pisała moria, może mieć wpływ na późniejsze poczucie własnej wartości.
Nie wiem czy pamiętacie jak próbowałam nauczyć zasypiania Nadie, metoda 5-10-15. Ona płakała w swoim łóżeczku, ja wtulona w męża. Wtedy mamaoptymistka napisała mi, ze jak obie sie meczymy, to mam wejść do pokoju, mocno ukochać Nadusie, wycalowac i ululac. Tak zrobiłam!
Wierze tez, ze Nadia dojrzeje do samodzielnego zasypiania (jak Zosia andziotki naszej), może sobie pomyślicie, ze "mientka" jestem, ale ona tak krotko będzie malutka...
Poza tym jak płacze, to zaraz giluchy po pas sie pojawiaja, to jak ma zasnąć taka usmarkana



Za Was trzymam Oby szybko i bezboleśnie