[Lui1234]

Napisane przez DziewczynaOWlosachJakLen

Pewnie wniosek jest jasny - jeden niezrównoważony rodzic lepszy dla dziecka niż dwoje żrących się popaprańców, ale może jest dla nas ratunek jakiegoś cięższego kalibru, typu terapia u psychologa... w końcu decyzja o byciu samotną matką i pozbawienia dziecka ojca, to nie jest takie hop siup.

szczera jesteś, podziwiam.
Ty napewno mogłabyś sie udać bo powielasz zachowania z jakimi miałas stycznosc w dziecinstwie. To co ty robisz robili Twoi rodzice ( burza nastrojow) itd. Wiesz o co mi chodzi? Brak pozytywnych wzorcow.
A on- inna kultura....
No i szkopuł w tym ze gdyby facet był Polakiem w naszych warunkach chodowany to tylko Ciebie trzebaby było "odmienić" - łatwiej to zrobic niz "odmieniac " Was oboje.
Sprobujcie.... Szanse poł na poł jak dla mnie, znaczy jak dla wszystkich par. no, moze mniej.

Dziwi mnie jeszcze ze mało wspominasz o ciązy, bo dzidzia bedzie wasza. Co on wogole na to?
Dlaczego Cie prowokuje skoro jesteś w ciązy? Zamiast machnąc ręką...?
Tego zupełnie nie rozumiem. Inna kultura?...Za duzo agresji, nie ma na to usprawiedliwienia.
Powiem tak, to ze znacie sie 4 miesiące nie znaczy, ze nie bedziecie moze dziwnym ale dobranym małżenstwem. Jak widzisz Twoi rodzice mają ekspresyjną relację ale wciaz słowa miłosci padają.... Nie ma reguły....Przynajmniej zawsze cos się dzieje))))))))
Idzcie szybko na te terapię, poki dzicko jeszcze sie nie narodziło.
To co rzutuje na sprawe pozytywnie to ze wiesz z czym jest problem, co nalezałoby zmienić i chcesz tej zmiany. To jest baardzo duzo. Ja trzymam za Ciebie kciuki i naprawdę wierzę , ze wam sie uda z pomocą specjalisty Sprobuj, bo zresztą nie masz wyjscia.
On pojdzie na coś takiego?