[vyenna]

Przeczytałam pierwszy post, miałam kilka uwag, ale jeszcze nie było źle. Jednak jak czytałam kolejne Twoje wypowiedzi pod postem to szczękę miałam coraz bliżej podłogi.
Twoja mama to niezłe ziółko. Nie będę komentować relacji mama-tata, bo skoro miałaś rok jak się rozeszli to pewnie niewiele wiesz jak to w praktyce wyglądało, a tym bardziej jakaś tam ja ale z tego co opisałaś w zachowaniu Twojej mamy wyszczególnie:

"Czy wiesz dlaczego Karol nie dzwoni do mnie? Dawno nie dzwonił..." - za bardzo rozpieściliście z poprzednim chłopakiem mamę. To nie jest specjalnie normalne, że chłopak dzwoni do mamy i z nią gada ot tak przez telefon, on nie ma tworzyć związku z nią, tylko z Tobą. Z mamą powinien tylko mieć dobre relacje, czyli ładnie się przywitać. A w ten sposób - tak jak już ktoś wyzej napisał - przyzwyczaiłaś z poprzednim partnerem mamę, że Ty-Twój facet i ona to taki ładny trójkąt równoramienny. I teraz zabiega o to samo.

Tekst do kota i tego typu zagrywki to jest szantaż emocjonalny.


"Nie! Związek to jak nowa rodzina a w rodzinie się jest blisko!" / "On Cię chce ode mnie odseparować a Ty ślepa jesteś! Nic nie widzisz!" - to co będize, jak będziesz się chciała wyprowadzić albo wziąć ślub? Dopiero wtedy mama pokaże Ci swoją złość odnośnie tego, że chcesz ją zostawić. A przecież taka kochana z niej mamusia i zostanie całkiem całkiem całkiem sama, jak paluszek, z Kitusiem sama, bo ich nie kochasz............


Nie byłam bita, ale szarpana i np. zamykana w pokoju. - już samo to jest przemocą.

Wisienką na torcie w czytaniu Twoich postów było:


Wczoraj Mama zdobyła jakoś numer do domu rodzinnego mojego Partnera i dzwoniła do jego rodziców i bez przedstawiania się mówiła "Ciekawe co robi teraz wasz syn! Rozbija rodzinę!"

Gdy się przerywa uderzy pięścią w stół i krzyknie "Nie przerywaj!" po czym uśmiechnie się i opowiada dalej...

Autorko, Twoja mama jest bardzo toksyczną osobą. Może momentami jest dla Ciebie miła i sprawia wrażenie idealnej mamusi, ale dla własnego dobra powinnaś wybrać się już w tym momencie do psychologa, żeby poukładać sobie w głowie wzorce, żeby sama kiedyś w przyszłości nie powtarzać jej zachowań. Nie miałaś przykładu jak powinna wyglądać rodzina i kontakty w niej, a mamusia Ci funduje ostre pranie mózgu. A to, ze mama powinna iść do psychologa to już wg mnie jest praktycznie konieczne, bo z Twoich słów wynika, że ona nie jest zupełnie stabilna emocjonalnie.
Jak byś zapatrywała się na swoją wyprowadzkę? Nic nie piszesz na temat, ze chciałabyś to zrobić (albo przeoczyłam), a na dobrą sprawę myślę, że to by Ci całkiem dobrze zrobiła. Jesteś już dorosła (ja jestem od Ciebie młodsza i też już z mamą nie mieszkam, właśnie z tego samego powodu - zdałam sobie sprawę, że muszę uporządkować siebie samą, żeby iść naprzód, a mama zakłóca bardzo moją stabilność ) i myślę, że takie rozwiązanie mogłoby być dla Ciebie bardzo dobre. Oczywiście mamy na terapię siłą nie zaciągniesz i coś czuje, że tylko jakbyś jej to zaproponowała to by Ci wtedy pokazała swoją ciemną stronę :P ale sama możesz iść - dla siebie samej, żeby pomóc sobie zbudować prawidłowy wzorzec rodziny + sama siebie uporządkować, bo chociaż o tym też specjalnie nic nie piszesz, ale mam wrażenie, że jesteś bardzo delikatną osobą, która też ma swoje problemy z ułożeniem własnych myśli (zgadłam?).