[leeemonka2]

Nawet tytanowa antykoncepcja nie dałaby mi spokoju i pewności... Nie bez podstaw swój strach nazwałam panicznym Do tego stopnia, że już przestaję wchodzić w bliższy kontakt z jakimkolwiek facetem, bo każdy w pewnej chwili (u mnie dosyć szybko) domaga się seksu.

Rex94 - przed samym aktem też miałam obawy; mam wiele ogromnych kompleksów, wstydzę się po prostu pokazać partnerowi, ale zauważyłam, że faceci nie zwracają uwagi na rzeczy, na punkcie których my potrafimy świrować, więc sam akt mnie nie przeraża - ale jego ewentualna konsekwencja bardzo!

Studiuję ponad 350km od domu rodzinnego, jestem ambitna, wyciągam ze studiów co mogę i ile mogę, żeby być profesjonalistką w przyszłości, w ogóle nie imprezuję, bo wolę poczytać książki niż się zalewać piwem... i gdyby mi tu wyskoczyło dziecko, dla mnie osobiście to byłby koniec świata, nie każda kobieta tak by zareagowała, ale dla mnie to koniec, uwiązanie, rezygnacja z wielu planów, na które już nie miałabym czasu.

aisha21 - rozumiem Cię doskonale!
Rozmawiałam z ginekologiem, i to nie jednym, ale kiedy zadawałam kluczowe pytanie czy dana kombinacja metod/dana metoda zabezpieczy mnie na 100% - odpowiedział, że zawsze jest ryzyko. I cóż, mi to wystarczy, żeby się panicznie bać. Bo to może trafić się każdemu, dlaczego statystyczna ciąża 1/1000 ma nie trafić się akurat mnie?