[Olcia2402]

Chłopak nie dorósł. Ma 22 lata i po raz pierwszy mieszka bez rodziców. Znam to na przykładzie mojego brata. Moja mama zawsze była nadopiekuńcza. Mój brat dopiero po wyprowadzeniu się dość daleko by mamina troska go nie dosięgnęła ( 600 km ) zaczyna powoli uczyć się "normalności" typu sprzątanie po sobie, pranie, ogarnianie codziennych spraw. Wcześniej wszystko robiła za niego moja mama

To samo miałam z byłym chłopakiem. Nie, nie starczyło mi cierpliwości by go uczyć takich zachowań jak sprzątanie czy robienie zakupów " po prostu" a nie z wielką łaską albo " nie chce mi się". Nie ukrywam,że był to jeden z powodów naszego rozstania. Odczuwałam go jak przysłowiową kulę u nogi przez to wszystko, bo dla niego nawet zmycie kubka czy talerza to był wielki problem
Dodam,że ja miałam 20 lat a on 24 lata.

Jeśli chodzi o radę - wydaję mi się,że Twojemu facetowi dobrze by zrobiła sytuacja gdy sam musiałby o siebie zadbać, bez mamy, bez dziewczyny, które to za niego robią. Sam zrozumiałby,że nic się samo nie robi,że niestety takie rzeczy są dużą częścią codzienności i trzeba je wykonywać.

Gdybym była Tobą to pewnie dałabym sobie spokój z nim Zresztą kiedyś byłam taka jak i Ty - mój były robił tak jak Twój facet długi czas a ja go wyręczałam, robiłam mu obiadki, ciągle kombinowałam jak mu sprawić radość. Otrzeźwił mnie wyjazd, który dał mi możliwość spojrzenia na mój 4-letni związek z dystansem i zrozumiałam,że nie jestem jakąś męczennicą by spędzić resztę życia z nim

Powodzenia w dokonywaniu wyboru