[syklamen]

Hej witajcie.

Nie pisałam jak się sytuacja rozwija. Otóż nadal jestem traktowana praktycznie jak powietrze. Panie odzywają się do mnie tylko w minimalnym stopniu - gdy muszą. Kierowniczka jeśli ma coś do przekazania, co dotyczy mnie i drugiej, nowej koleżanki - mówi to tylko jej i liczy, że ta mi zawsze przekaże. Zawsze mówi o mnie w trzeciej osobie. Ostatnio wezwała nas obie na rozmowę. Teraz zmieniła taktykę i już nie ma do mnie bezpośrednio zarzutów, tylko mówi niby ogólnie, ale oczywiście mogę się domyślić, gdzie sprawa dotyczy mnie. Na tej rozmowie, mówiła do nas obu, jednak na mnie nie spojrzała się nawet przez chwilę, tylko cały czas wpatrywała się w koleżankę. Wyobraźcie sobie sytuację, że przełożony wezwał Was na rozmowę i cały czas patrzy w bok, gdy do Was mówi, tak jakby do ściany. Niby nic, ale czułam się bardzo głupio. Oczywiście okazało się, że ma mnóstwo zarzutów, np. że ona nie będzie za nami chodzić, żeby nam coś tłumaczyć, skoro nie jesteśmy zainteresowane, że każda osoba przed nami sama się garnęła do pracy (nie chce mi się już opisywać o co dokładnie chodzi, ale w każdym razie jak zwykle widzi świat tylko że swojej perspektywy i wymyśla), że zmieni w stosunku do nas taktykę, że nie będzie nam zwracała już uwagi, że spać nie może po nocach, bo myśli, co z nami zrobić. Zapowiedziała dwa sprawdziany wiedzy oraz powiedziała, że mamy pomagać pani która sprząta, ponieważ jest starsza i że nigdy by nie szukała nowych osób, gdyby poprzednia dziewczyna się nie zwolniła, bo taka była z niej zadowolona.

Jutro przy okazji oddawania pewnych dokumentów, powiem że nie przedłużam umowy i poczekam na reakcję. Powinno jej ulżyć. Miałam wysyłać CV, ale nie mam siły. Od rana myślę o tym, że jutro do pracy, jestem poddenerwowana i mam kłopoty z układem pokarmowym (tak się u mnie objawia stres i mam to codziennie od wstania z łóżka do mniej więcej południa).