[Grapefrutka]

Raczej Cie nie pocieszę, bo ja mam czasem wrażenie, że u mnie się to z wiekiem pogłębia, przechodzi na inne etapy i czasem mam wrażenie, że im „poważniejszy” problem tym gorsza moja wersja ale to tylko czasem mam takie wrażenie a w innym przypadku wydaje mi się, że to już całkiem minęło. Zgadzam się z kosheen i wydaje mi się ze nie da się tego całkiem pozbyć trzeba tylko nauczyć się nad tym skutecznie panować żeby nie zrobić tym sobie albo komuś przykrości. U mnie to chyba będzie bardzo trudne, bo ja z charakteru jestem „panikara” i przy każdej możliwej sytuacji od razu widzę jakiś czarny scenariusz rodem z telenoweli albo, co gorsza z horroru. Później oczywiście jest jeden wielki śmiech. No, ale cóż tak już mam i chyba mój TŻ już przywykł do tego skoro do tej pory nie uciekł. Przynajmniej nigdy nie jest nudno…