[Marybeth]

Napisane przez krolowa zurawin

zamknij się w czterech ścianach i nigdzie nie wychodź nie jest rozwiązaniem, wiem jak jest trudno (mam za sobą kuracje Izotekiem, nieskuteczną, także wiem co to trądzik, walczę z nim już 12 lat...)
wyszłam w piątek na spotkanie z ludźmi, z couchsurfingu wylądowałam na innym spotkaniu, z całkiem obcymi ludźmi i bawiłam się świetnie, mimo że moja twarz była w strasznym stanie... ale to siedzi tylko w naszych głowach, jeżeli dla Ciebie nie będzie to problemem to inni też tego nie będą zauważać, a raczej nie będzie im to po prostu przeszkadzać
powiem tylko że w piątek byłam przez jednego faceta podrywana ^^ i czułam się naprawdę atrakcyjnie mimo tego jak wyglądała moja twarz!
także głowa do góry mi to wyjście do ludzi zajęło jakieś 10 lat... 10 straconych lat!

Wszystko zaczyna się w głowie, to oczywiste. Jednak ciężko jest mi się przestawić na mój obecny wygląd, skoro jeszcze w lipcu wyglądałam naprawdę znośnie. Jeśli pojawiały się większe zmiany, dosyć szybko się wyrabiały i ślad po nich znikał. Teraz zmagam się z nieporównywalnie większym problemem, a nie wiem zupełnie, co go spowodowało.
Co do samego wyglądu, najchętniej bym się nie malowała. Odkąd mam trądzik nie lubię tego robić. Później trzeba wszystko zmywać i tak dalej. Ale ludzi straszyć nie mam zamiaru. Nie będę oszukiwać, nie mogę udawać, że wszystko jest w porządku, skoro zmagam się z trudną do wyleczenia chorobą (bo trądzik to choroba), która odbiera mi pewność siebie i radość z życia. Moim marzeniem jest móc wstać rano, spojrzeć w lustro i być zadowoloną ze swojego wyglądu bez grama podkładu i korektora.