[Antilia]

Napisane przez Cathas

Zgadzam się. Co to w ogóle za pomysły, żeby córka szła za matkę do pracy [pewnie za darmo], żeby zajmowała się niemowlakiem, cały czas studiując?
Sama mam 21 lat i nie wyobrażam sobie podobnej sytuacji. Dzieci nie lubię, nie umiem się nimi zajmować, a poza tym, nie brałabym odpowiedzialności za tak małe stworzenie.
Jestem jedynaczką i gdyby taka sytuacja mnie spotkała, to wolałabym się wynieść z domu, niż robić za kozła ofiarnego w tej sytuacji.

Jest jeszcze kwestia podejścia rodziców. Bo gdyby ojciec nie 'kazał' i nie narzucał swojej woli, ale przyszedł, usiadł i pogadał, to pewnie wiele dałoby się załatwić. Ale to trzeba chcieć.

Nie zazdroszczę sytuacji

Wiesz Tobie powiedzą, że tak mówisz, bo jesteś jedynaczka (czyli samolubem i egoistką) a do tego nie lubisz dzieci. Ja rodzeństwo mam, dzieci wręcz uwielbiam ale sobie nie wyobrażam czegoś takiego. Zrozumiałabym, że rodzice proszą ją o pomoc, starają się ustalić jakiś kompromis a nie: idziesz do garażu, zastepujesz mame w pracy, pomagasz przy dziecku i nie masz nic do gadania.

To chyba zrozumiałe, że autorce się taka sytuacja nie podoba. Z pewnością jest jej przykro i czuje się mniej ważna od nowego dziecka.