[***luna]

Napisane przez Violette_24

a więc napisz jaki argument przekonałby Ciebie, może pomoże to autorce wątku
ja osobiscie nie widze problemu w spaniu z dzieckiem czy usypianiu go i siedzenie przy nim az zasnie, ale jeśli komuś to przeszkadza, nie odpowiada, to trzeba znalezc roziwazanie, w oparciu o przyczyne,.
Co do rozkapryszkonych złosliwych dzieciaków, nie bede drazyła tematu, bo nie ma sensu o tym dyskutowac, mam swoje zdanie oparte na doswiadczeniu skonfrontowanym z wiedza teeoretyczna i wiem co mówie, mozecie sie ze mna zgodzic lub nie, lub wysuwać własne teorie, szczerze mówiac, mam inne problemy, wiec...
ten chłopak znalazł sie w sytuacji, która jest dla niego trudna do ogarniecia i z p[ewnoscia najlepszym rozwiazaniem byłoby uleganie mu i spanie z nim, problem polega na tym, ze rodziców/opiekunów to meczy, wiec suma sumarum, mały powinien spac sam, pytanie tylko jak to zrobic, i o to zdaje sie prosiła autorka wątku.

---------- Dopisano o 16:43 ---------- Poprzedni post napisano o 16:40 ----------







no widzisz, i teraz do przodu

Violet ja chyba wiem o co ci chodzi.
Osobiście uważam, że dzieci nie są złośliwe w takim sensie jakbyśmy odnosili to określenie do dorosłego.
Złośliwość to świadome sprawianie komuś przykrości.
Dzieciaki rzadko, bardzo rzadko chcą komuś sprawić ból. Częściej nei rozumieją tego, ze to co robią może kogoś zranić, n ie rozumieją tej kwestii, bo jest abstrakcyjna.

Dziecko nie chce iść się położyć spać , gdy np. rodzice oglądają film, nie ze złośliwości, a zwykle z ciekawości i chęci bycia z rodzicami, dotknięcia tej wielkiej tajemnicy przeznaczonej dla starszych.

Jeśli pracujesz zawodowo z dziećmi i postrzegasz je jako złośliwe czy wredne stworzenia to myślę, warto to przemyśleć.



Pracowałam z dzieciakami młodszymi i starszymi.
I poznałam tylko jedną faktycznie wredną, złośliwą jednostkę tj. nastolatka, który miał cechy psychopatyczne i lubił komuś sprawiać przykrość, niszczyć cudze rzeczy.