[naftalia1990]

Też tak czasami mam, ale myślę, że to wpływ zimy, tej brzydkiej, ponurej pogody, która zdaje się trwać wieki. Gdy tylko czuję wiosnę w powietrzu od razu dostaję jakiegoś kopa i siły do działania. Co mnie cieszy?
Studia - na które nie planowałam iść, były takim kołem zapasowym, ale los chciał, bym właśnie je robiła i odnalazła w nich pasję
Rodzina - ostatnio umarła moja ukochana babcia i to sprawiło, że spojrzałam na swoją rodzinę z innej strony. Dobrze ich mieć.
TŻ - jedna z najważniejszych osób w moim życiu, wie o mnie wszystko, rozumie mnie jak nikt. Czasami mam wrażenie, że nikt mnie tak nie znał i nie zna. U nas powolia mija ten szalony okres 'motylków', robi się spokojniej, stabilniej, ale myślę, że to jest piękne. Wiem, że mogę na niego liczyć.
Przyjaciółki - choć są 200 km ode mnie, nigdy się na nich nie zawiodłam.
Prawo jazdy - to jest taki mój cel do którego dążę i niedługo egzamin, więc mam nadzieję, że go osiągnę
Fotografia - hobby od 5 lat, ciągle rozwijam i cieszę się moim aparatem, który traktuję z szacunkiem - gdyby nie rodzice nigdy bym na niego nie naskładała.
Zdrowie - co tu napisać..po prostu to wielki dar.
Gotowanie - moje nowe, drugie hobby

Autorko, kończę właśnie trzeci rok studiów. Na początku studiów szalałam na imprezach co tydzień, non stop. Cieszyły mnie te wypady do klubów, picie z koleżankami, szaleństwo. Tak jak Ty w pewnym momencie to wszystko straciło dla mnie smak. Odechciało mi się. Myślę, że nadchodzi taki moment, który pozwala nam przewartościować swoje życie. Może to zwykła chandra i jeszcze zaczniesz znowu imprezować, a może zwyczajnie już tego nie chcesz . Dziewczyny pisały wyżej, że cieszą się spacerami, karmieniem kaczek, królikiem - to jest piękne. Niby takie zwyczajne, a piękne.