[201608040942]

Ja jako dziecko tez mialam plaskostopie. Moja mama nie byla ze mna u ortopedy, chodz nie raz na badaniach mowiono ze mam plaskostopie, ale lekarz nie powiedzial, ze ma isc wiec nie poszal, ot taka byla moja mama. Wyleczalam sie sama w wieku cos kolo 11 lat. Moja ciocia miala plastikowe , czerwone klapki, gdzie bylo w nich odpowiednie wybrzuszenie. Ja wtedy mialam juz stope duza jak ona(to byly wakacjé u babci) i ona dala mi te klapki i kazala chodzic. Chodzilam , a jakze, kuzynostwo sie ze mnie smialo, ze odcisk stopy na piasku mam taki gruby, zawsze sie tego wstydzilam, chodz uwielbialam biegac na bosaka. Ciocia powiedziala mi , ze powinnam zydbac o to moje plaskostopie, bo jak bede dorosla, to moze mnie kregoslup bolec, badz jesli bede miec nadwage lub bede w ciazy to mocno ten defekt odczuje. Wiec chodzilam w tych klapkach pomimo, ze nogi mnie strasznie bolaly. Jak juz nie dawalam rady to na chwilke, dla odpoczynku zdejmowalam je i po chwilce znow zakladalam. Po dwoch tygodniach odcisk na piasku przestal juz przysparzac mi wstydu. Chodzilam w tych klapkach cale wakacje i juz nie mam plaskostopia.
Niby nic, jak sie jest straszym to tez to idzie skorygowac, ale uwazam, ze im szybciej tym lepiej. Malym dziecia stopa szybciej sie wygnie jak nalezy. Ja troche dlugo cierpialam, zanim bole przeszly.