[marcelina73]

Dla mnie ta niania nie jest i nie była jakimś specjalnym autorytetem, chcciaż jej rady czy sposoby często uważam za słuszne (w sumie widziałam może ze 3 odcinki i na tym się opieram).
Nie wiem, też dokładnie co to za historia z tymi jej dziećmi, ale żeby na podstawie tego, że z nimi nie mieszka wyrabiać sobie opinię o niej? Błędy wychowawcze?
Trochę to na wyrost.

Cytuję przy tym fragmenty wywiadu z D.Z. dla Vivy (czy mogę?)
"– Pani dom jest domem partnerskim?
Raczej nie był. Niedawno się rozwiodłam. Od półtora roku jestem w szczęśliwym i partnerskim związku. Z byłym mężem mieliśmy jednak zasadę: wobec dzieci trzymamy zawsze wspólny front. Choć się rozstaliśmy, to odnośnie do dzieci staramy się porozumieć. Chodzimy razem na zebrania do szkoły Jędrka, obgadujemy sprawy dotyczące synów. Mamy inny pogląd na ich wychowanie: tata zawsze chciał wychować „mądrych facetów”, ja chciałam wychować przede wszystkim szczęśliwych ludzi.

– Jacy są chłopcy?
Skrajnie różni. 14-letni Andrzej, który już zaczyna chodzić własnymi ścieżkami, mieszka z tatą. To artystyczna dusza – gra na gitarze, nosi długie włosy, czyta i sam próbuje pisać książki. Starszy, Paweł, ma 18 lat. Studiuje wieczorowo na drugim roku UW, ma samodzielne mieszkanie, pracuje. Jest umysłem ścisłym: informatyka, fizyka, astronomia. Zawsze chciał pójść na politechnikę, wybrał jednak... psychologię. Jest odpowiedzialny. Mimo że chłopcy nie mieszkają ze mną, obaj bardzo mnie wspierają: dzwonią, pytają, jak się czuję, w czym mi pomóc. Gdy jestem w Warszawie, widzę się z nimi codziennie."

A zainteresowanych odsyłam tu:
http://www.viva.pl/index.php?option=...1&limitstart=2