[Oloosia]

Witajcie dziewczyny!
Paznokcie miałam w buzi odkąd tylko pamiętam. Na początku w ogóle mi to nie przeszkadzało. Koszmar zaczął się pod koniec gimnazjum i na początku liceum. Wszystkie dziewczyny miały ładne paznokcie, a ja jak zwykle poobgryzane kikuty. Postanowiłam mieć piękne paznokcie na studniówkę. Ale niestety, zeżarłam wszystkie. Zrobiłam sobie wtedy akryle, które były ze mną jeszcze przez 2 miesiące. Liczyłam, że po takim czasie się oduczyłam. Cóż, najwyraźniej byłam (jestem) ciężkim przypadkiem, bo nic a nic to nie dało.
Pewnego dnia (już na studiach) obudziłam się rano i patrzę, a tu całkiem niezłe paznokcie. Krótkie, bo krótkie, ale... Wtedy zaczęłam malować paznokcie w miarę regularnie. Początkowo nie używałam żadnych odżywek, baz ani nic takiego. Zwyczajnie kładłam lakier na płytkę. Malowanie zajmowało mi trochę czasu, więc szkoda mi było wsadzać paluchy do ust. W ten sposób udawało mi się wyhodować jakieś tam paznokcie, z którymi można wyjść do ludzi.
Teraz już w zasadzie nie obgryzam. Pomogła mi w tym odżywka Eveline 8w 1 (tak, tak wiem, jakie są o niej opinie). Zdarza mi się jednak, że w czasie sesji pochłaniam paznokcie w tempie ekspresowym i kompletnie nie wiem jak sobie z tym poradzić, skoro moja metoda "na malowanie" nie działa.
Trzymam kciuki za wszystkie dziewczyny, które starają się rzucić ten paskudny nałóg. Walczę razem z Wami!