[Fouette]

Hmm... Może tak:
1) znajdź sobie jakieś zainteresowanie, najlepiej w towarzystwie, nie wiem: praca dla schroniska, pomoc babci na działce, taniec, turystyka... Coś bez złego stresu, co może dać poczucie, że warto to robić, gdzie możesz z innymi pożartować, pogadać, zrobić coś dobrego ale koniecznie dobrowolnie, nie z musu
2) Jakoś na początku odpal lubianą muzę , zapal sobie świeczkę i policz kalorie posiłków najczęściej jedzonych, z dokładnością max. do 10 kalorii (120, 520, itd., bez jedności). Możesz od razu w excelu, czy wordzie pogrupować na sniadania, kolacje, obiady, przekąski/
3) Bez spiny, skupiona na swoim hobby i ciesząca się wolnym czasem, wybierasz gdy przychodzi głód któreś z oszacowanych możliwości, bez konieczności ponownego liczenia i myslenia godzinami o kaloriach.
4) W uwolnieniu od ciągłego myslenia o jedzeniu mi pomogło ograniczenie liczby posiłków.
Liczba posiłków: nie jestem specjalistą, ale sporo kiedyś czytałam i z czystym sumieniem Ci powiem: nie rzucaj się NA PORADY na blogach, portalach i w kolorowych gazetkach. Już jako dociekliwa studentka zauważyłam, że bywają i absolwenci różnych kierunków, także dietetyki, którzy idą na łatwiznę i biernie powtarzają zasłyszane na uczelni komunały, którym przeczą doświadczenia, albo opierają się na doświadczeniach przeprowadzonych nierzetelnie.

Moje doświadczenie: jak zaczęłam liczyć kalorie b. dokładnie, uczyć się jeść co 3 godziny, w dodatku z trudem utrzymując limit w ryzach, to wiecznie jadłam za dużo, tyłam i jeszcze na nic nie miałam czasu, bo pilnowałam ciągle diety. Ograniczyłam do 3. posiłków- nie tyłam, przybyło mi czasu, poczułam się wolna i szczęśliwa. I to jest akurat liczba, przy której mój organizm działa super. Obserwuj swój organizm, a na sam początek WYLUZUJ.