[littleparis]

dzień dobry wszystkim wizażankom!
moja historia pokrywa się z większością przykrych historii o nierównej i bezlitosnej walce z trądzikiem, który raz udawał że odchodzi, żeby zaraz wrócić z podwójną mocą. Przez 6 lat stosowałam antykoncepcję doustną tylko po to (no może nie tylko, ale głównie) aby uspokoić swoją twarz, ramiona i dekolt. Po tym jak rok temu moja waga była o 8 kg za duża i nie miałam stałego partnera rzuciłam hormony w zapomnienie a moją skórę pokryły ogromne ilości koszmarów. Od marca bezskutecznie walczyłam o gładką cerę wydając skandaliczne sumy na wszelkiego rodzaju kosmetyki, maści, kremy, wcierki, pilingi... . To wszystko na nic. W tej chwili moja twarz wygląda tragicznie, nie pamiętam też kiedy miałam na sobie bluzkę z dekoltem lub odkrytymi plecami. Od lat organizuje swoje życie tak, żebym nie znalazła się w warunkach, które nie pozwolą na higieniczne i obsesyjne dbanie o skórę. Moja wiara w siebie nigdy nie miała szansy urosnąć, gdyż od kiedy pamiętam wstydziłam się swojej skóry.
Na szczęście po wielu próbach trafiłam na genialnego dermatologa, który spojrzał na mnie i powiedział, że retinoidy to moja ostatnia szansa. Wczoraj zażyłam pierwszą tabletkę Curacne. Zaczynam od małej dawki 10mg na dobę + plus antybiotyk, żeby zapobiec wysypowi, gdyż moja buzia nie ma już miejsca na więcej pryszczy. Możecie się śmiać, ale od razu po przyjęciu pierwszej pigułki poczułam się piękniejsza. Jestem dobrej myśli, wyposażyłam się już w dwufazową pomadkę Emolium, która rzeczywiście jest rewelacyjna i czekam. Mam nadzieję, że moje życie niebawem się zmieni i przestane obsesyjnie zerkać w lusterka wydłubywać sobie twarz.
Będę tu z Wami do końca kuracji, czyli jeszcze jakieś 298 dni.
całuje