[lena40]

Napisane przez iza89

Kocham go najmocniej i nie chcę go stracić... ale przeraża mnie fakt, że teraz ciągle mama... mama i mama. Powiedział, że po ślubie to teraz już muszę u niego zamieszkać...


Nawet nie mam ochoty na zakupy

Izo, upłynęło bardzo mało czasu. Tak jak napisały dziewczyny, on jest w szoku. Przeżywa teraz wszystko bardzo intensywnie. Wydaje mu się pewnie, że z mamą może stać się to samo, więc musi intensywnie wykorzystywać czas, który został, poza tym nie wie czy mama po tej stracie sobie poradzi. Czuje się zobowiązany pomagać jej we wszystkim, w czym tylko jest to możliwe.

Czas zweryfikuje (prawdopodobnie, tego Wam życzę) to jego myślenie i wszystko wróci do normy (normy jeśli chodzi o Wasze relacje oczywiście, a nie o życie, bo życie po stracie najbliższej osoby nie będzie już nigdy takie samo).

Najgorsze co możesz teraz zrobić to nalegać, pośpieszać, tłumaczyć mu, że powinien inaczej - jeszcze na to za wcześnie. A siebie nie zadręczaj wizją, że będzie tak, jak on teraz twierdzi, że będzie.

Trzymaj się