[AneciaG]

Napisane przez moniga

Dziewczyny drogie, jestem prokuratorem i cóż - mogę powiedzieć, że dla mnie to niestety w pewnym stopniu codzienność. Znęcania nad rodziną, gwałty ... miedzy innymi. I wiecie co jest najgorsze w tym wszystkim? Że większości z tych osób po prostu nie da się pomóc. Nie oszukujmy się. Czynniki ekonomiczne, społeczne (niestety zwłaszcza w srodowiskach wiejskich bicie jest swoistą "normą"), a co za tym idzie wyalienowanie z danej grupy, wstyd, dobro dzieci ... Bardzo dużo jest zakładanych tego typu spraw, a do skazania często nie dochodzi, bo ci bici rezygnują. Litość, strach, pojmowanie procesu jako swoistej zemsty? Poczucie bezsensu? Bo i co ten wyrok skazujący zmieni tak naprawdę w ich życiu? A oskarżony wychodzi z sali, i już na korytarzu sądowym, nie krępując się nikim i niczym, zaczyna panią bić po głowie czy kopać dzieci ... To jest naprawdę ogromny problem społeczny i to są naprawdę bardzo trudne sprawy, gdzie na decyzję danej osoby wpływa bardzo dużo różnych czynników. I ja to rozumiem. To nie jest takie łatwe i proste, jakby się to z boku mogło wydawać, że wystarczy jeden telefon i nasze życie się zmieni jak za dotknięciem czarodziejskiej różczki. To jest oczywiście bardzo ważne, ale nie oszukujmy się - problemu nie rozwiąże. A ja się już chyba pogodziłam bezradnością. Chociaż zawsze mi trudno.

I własnie dlatego trzeba reagować i o tym głośno mówić. Żeby nie czuli się bezkarni. Dobrze wiem że to nie jest takie proste i łatwe, ale nie można też siedzieć z założonymi rękoma kiedy się widzi że komus dzieje się krzywda. Takie jest moje zdanie.