[inmymind]

Co do luster - rzeczywiście najlepiej je chować. Ja zwykle omijam je szerokim łukiem, a jak już w nie patrzę, to tylko na moment i nie z bliska. Co innego dzisiaj: chciałam posmarować rzęsy olejkiem rycynowym, a jak się skończyło - wiadomo. Kiedyś naklejałam na ścianę pokrzepiające cytaty, które zniechęcać mnie miały do tego okropnego 'zajęcia'. Działało, ale na krótką metę, wystarczył większy stres i wszystko wracało. Bywało też tak, że ktoś popatrzył na mnie dziwnie, ja w domu podchodziłam do lustra sprawdzić czy aż tak źle ze mną, a przyglądanie kończy się prawie zawsze tak samo. Zaznaczanie krzyżykiem dni wolnych od maltretowania swojej skóry nie działało na mnie korzystnie, bo zbyt dużo myślałam o swojej cerze, co kierowało mnie pod lustro. U mnie jest to więc błędne koło, a wszystko napędza się psychiką. I chociaż wiem, że z moją cerą byłoby o niebo lepiej, gdybym jej nie ruszała, to jednak stale to robię. Czasem trzymam się tydzień, czasem 2 tygodnie, czasem 3 dni, potem - wracam do tego, czego tak nienawidzę. Trzeba chyba znaleźć jakąś zamienną czynność na odstresowanie czy mieć ciągle zajęte czymś ręce. Ja niezawodnego sposobu niestety jeszcze nie znalazłam.