[anniehall78]

uwaga: tekst zawiera spoilery

a mnie podczas lektury mało nie trafił szlag!
nie przekonują mnie zapachowe orgazmy kreślone językiem Dzieci z Bullerbyn.
męczy mnie takie skrojenie tematu: tak potężny temat oddany potwornie topornym i prostym (ale w znaczeniu: prymitywnym) językiem. ot! skrojona w pośpiechu opowiastka wyszła.
nie chcę powiedzieć, że każda powieść,która nie dorównuje językowym szaleństwom w stylu Finnegans Wake nie ma racji bytu, bo tak nie jest. jednak świat zapachu zasługuje na "nieco bardziej" wyrafinowane słowa. (początkowo myślałam, że to wina tłumaczenia, lecz jednak nie.)
poza tym zawsze uciekam od filmów, powieści, dzieł sztuki, które nie wymagają ode mnie wysiłku. czytając Pachnidło czułam się całkowicie zbędna: nie pozostała już żadna szczelina, którą mogłabym samodzielnie rozpracować: cała robota wyobraźni została za mnie "odwalona". to jest zawsze najpoważniejszy zarzut, jaki z mojej strony może spotkać dzieło.

ponadto nie przekonała mnie wizja Golluma bawiącego się w alchemika.
czytaj: drażniło mnie zbyt silne spolaryzowanie: "największa" brzydota i "najcudowniejszy" zapach. fekalia i zapach najczystszej kobiecości. jeśli zbrodnia - to od razu morderstwo. nie nie nie!

ileż perwersyjnych subtelności można byłoby osiągnąć, gdyby Grenouille był markizem o wyglądzie Willema Dafoe?