A z włosami to historia osobna i okropna.
Wieczorem nałozyłam na włosy sok z utartej przez mojego Miłego czarnej rzepy, rankiem (o jedenastej) wstaję, idę do łazienki z tymi sztywnymi, śmierdzącymi, pełnymi białych kłaczków kudłami, żeby je umyć, odkręcam kran i... NIE MA WODY! A za godzinę ślub!
Uwierzcie mi, w ciągu chwili użyłam więcej niecenzuralnych wyrazów, niż wynosi moja norma na rok.
Ostatecznie zadzwoniłam do pobliskiego salonu fryzjerskiego z pytaniem, czy mają wodę. Mieli. Dzwonie do kumpla, który wozu=ił nam bamnotle slubne:
- Gdzie jesteś?
- W drodze na salę z tortem.
- Wracaj pod dom, muszę do fryzjera.
- Ale miałas nie iść do fryzjera! Tort mi sie rozwali.
- Kichaj tort! Wracaj.
Pojechałam do fryzjera, umyły mi włosy jakimś okropnym specyfikiem, po którym nijak nie chciały się kręcić i usiłują mnie sadzać na fotel i czesać. Zwiałam z wrzaskiem, kudły wyschły w drodze do domu same i wyglądały... jak widać. Miało być lepiej, ale ogólnie, mogło być gorzej.
