[mg78]

Napisane przez Karolina Maria

Ja nie mieszkam z moim mężem od marca, poczatki były starszne, miałam wyrzuty sumienia, że to może przeze mnie się nie udało itd. My mieszkalismy z mimi pacjentami, bo jestem calodobową opiekunką. Zarabiałam bardzo duzo, ale tez ciagle bylam zmeczona , mój mąż jednak mila wielkie plany z kasa zwizane wiec mu to zwisało co ja czuje. Wlozylam mnostwo kasy w jego dom (jest na jego tate) a dostalam z tego co sama zarobilam na koniec jedna ktorąś. Nie znioslabym juz dluzej psychicznie tego co sie w domu dzialo, rzucialm prace a ze to byl nasz dom to wynajelam pokoj u ludzi (bylam w UK wiec nie mialam rodziny i gdzie pojsc), znalazłam nowa pracę, ale ze zostalam z 130 funtami w kieszeni bo reszta byla wyslana na dom do PL, to kiepsko bylo na poczatku bo lewie mi na pokoj starczylo zanim dostalam pierwsza wyplate. Bylam klebkiem nerwow, ciagle plakalam i zaniedbalam sie strasznie. Bylam pewna ze juz mnie nic nie czeka dobreg, ze jestem glupia i brzydka i juz nikt mnie nie bedzie chcial.
Do mojego dawnego klienta przyjechal mezczyzna po ktorym klienta przejmowalam, znajomy moj i meza. Tu go poznalismy rok wczesniej. Teraz moj kochany TŻ ktory znow pozwoli mi uwierzyc w cudowne dni i mnie samą!
Dodam jeszcze ze maz stwierdzial ze slub zwiął bo mial traume po bylej a naprawde nigdy mnie nie chcial

Witaj Twoja historia daje mi nadzieje ze może i u mnie karta się odmieni na lepsze .Ja tez się zaniedbałam ale jest teraz lepiej ,chyba też z racji tego ze u mnie trzydziestka na karku wiec trzeba bardziej dbać o siebie .... Co do nerwów ja musiałam się ratować prochami nie byłam w stanie normalnie funkcjonować....to tak o mnie...


Skoro tamten wątek nie wypalił to może tu pociągniemy.Co o tym myślicie,pozdrawiam czas do pracy