[milka-pilka]

[1=4e9f92519f0a2c998a884c2 af4c543da9bfeb435_5ffce6a 84e16b;34814949]Pozostaje wiec mi tylko przyklasnac mieszkancom wsi i cieszyc sie, ze chociaz oni cenia bardziej czlowieka niz zwierze .

A mowiac powaznie wychowalam sie w miescie, na wsi moze ze dwa razy w zyciu bylam.
Nie sadze wiec, aby "to" lezalo w pochodzeniu. Nie sadze tez, aby "to" lezalo w wychowaniu. Sama mialam kiepskich rodzicow. Niemniej od dziecka wiedzialam, ze jak widze placzaca dziewczynke i placzacego kotka to trzeba wybrac dziewczynke .[/QUOTE]
za dziecko przede wszystkim odpowiedzialni sa jego rodzice - Ty (czy ja) nie naprawisz/naprawimy losów dziecka - możesz pomóc mu w danej chwili. Wybierałaś między tym, co dla Ciebie najważniejsze.
Ja na szczęście jeszcze nigdy nie byłam postawiona przed takim wyborem I nigdy nie będę zarzekać się co bym zrobiła, dopóki nie znajdę się w danej sytuacji.

Wiele zależy od wychowania (danej religii) i doświadczeń z dzieciństwa - skoro Twoi rodzice nie byli dla Ciebie wystarczająco dobrzy - pewnie teraz Ty starasz się być lepszą dla innych dzieci, jesli widzisz pokrzywdzone.

Każdy z nas ma swoje doświadczenia z dzieciństwa i przekłada je potem na dorosłe zycie. Sęk w tym, że te doświadczenia mamy rozne. I nie oznacza to, że jeden jest lepszy, a drugi gorszy.
Najważniejsze wg mnie jest to, żeby każdy z nas starał się jak może najbardziej Jedni wspomagają chore dzieci, inni starców, trzeci - koty. Najważniejsze, że pomagają.

P.S. Co do chorób dziecięcych mam duże doświadczenie - połowę swojego życia w dzieciństwie spędziłam w szpitalach i do tej pory wloką się za mną konsekwencje nieudanych operacji (pomyłki lekarskiej, i nie - nie mogę nikogo podać do sądu - sprawa jest za stara). Czasem trzeba się z czymś pogodzić i skupić energię na tym co możliwe do osiągnięcia.