[Iwona31]

Ja z kolei byłam b. otwartą osobą. Byłam, ale po tym wszystkim "cedzę" znajomych jak przez sito.
Wyniosłam z tego zdarzenia b. ważną lekcję: jedynym i najlepszym przyjacielem jakiego miałam i będę miała jest mój Mąż.
Nie powiedział mi nic w stylu "a nie mówiłem" (chociaż uprzedzał, że ma do tej osoby obiekcje) - wytarł tylko mój zasmarkany nosek i obtarł łezki, przytulił i pocałował w czółko.
Musiałam "skosztowac tej życiowej mądrości", żeby dostrzec, że prawdziwy przyjaciel trwał przy mnie, ale ja oczywiście szukałam w złym kierunku.