[K-H]

No to teraz ja się wypowiem. Od nie wiem - 12/13 roku życia - wyciskam, rozdrapuję i ogólnie bawię się moimi wypryskami. Mam już taki nawyk i już. Chcę z tym skończyc, przestać, bo czasem stan mojej skóry jest taki że nie ma co z domu nosa wystawiać. Wczoraj nic abslotunie nie wycisnęłam, co dla mnie jest juz pewnym osiągięciem, bo praktycznie codziennie- mniej lub bardziej ingerowałam w swoją cerę.

Nie wiem doprawdy skąd mi - i Wam - się to bierze. Dbamy o siebie, o wygląd, a potem lecimy do lustra i robimy sobie dobrowolną sesję okaleczania. Wiem na dodatek że wcale nie mam wybitnie tłustej cery i to moje wyduszanie pogarsza stan drobniutkich wągrów czy pryszczy. Mimo iż wiem, że nie powinnam tego robić, to jak już zacznę wydaje mi sie, że przy tym stanie skóry jest to koniecznością. Potem okropny wyrzuty sumienia - jak podczas diety po zjedzeniu pizzy lub ogromnego kawałka ciasta.

Podjęłam decyzję, że jak na razie będę unikać luster. Ledwo je widziałam - już się zaczynało. Trudno, tymczasowo nie będę robić sobie makijażu, ale pokusę trzeba zwalczać. Mam nadzieję, że zagoi mi się to co sama sobie narobiłam (a jest co...). Chociaż pewnie blizny pozostaną, co mnie doprowadza do okropnej złości na samą siebie.

Mam nadzieję, że mnie wesprzecie, to nie jest takie proste...
Pozdrawiam!