[Juliette88]

Najbardziej żal mi tutaj nie Ciebie, ale Twojego męża. Jeszcze zrozumiałaby, gdyby podrzucono Ci zgniłe jajo, ale ty doskonale przed ślubem wiedziałaś o jego problemie. Zamiast go wtedy wysłać na terapię, to myślałaś, że miłość wszystko zwycięży i samo mu przejdzie (ach, jakie to romantyczne). Przysięgałaś, że będziesz z nim na dobre i na złe. A teraz bierzesz nogi za pas, bo już Ci się odwidziało Od żony oczekiwałoby się wsparcia, a nie ucieczki, kiedy okazuje się, że życie nie jest tak różowiutko romantyczne.