[lamadolamy]

Napisane przez lifeisbeautiful

Oczywiście, że trądzik decyduje o tym jakimi jesteśmy ludźmi, wszystkie swoje życiowe wybory podejmowałam biorąc pod uwagę stan mojej skóry, gdyby moja skóra była normalna, byłabym w zupełnie innym miejscu i robiła zupełnie inne rzeczy, podróżowała, poznawała nowych ludzi, cieszyła się młodością.

Codziennie rano budzisz się i widzisz na swojej twarzy jakieś niedoskonałości, to na pewno wpływa na psychikę, może po prostu nie każdy chce się do tego przyznać. Twarz jest naszą "wizytówką", więc pryszcze na niej nie są zbyt zachęcające, sama tak mam w stosunku do innych, co nie oznacza, że nie rozmawiam z nimi i traktuję ich gorzej, po prostu to widać i tyle.

Jasne, że już od jakiegoś czasu wiem, jak kontrolować swoją skórę, co jej szkodzi, jak zapobiegać pryszczom, robię makijaż codziennie etc., ale jakby nie było jestem niewolnicą swojej skóry, tak się czuję w każdym bądź razie, kilka dni bez diety i pielęgnacji i wszystko wraca. Każda nieprzespana noc, stres, każde odejście od diety pokazuje się na mojej twarzy, muszę się kontrolować na każdym kroku, czasami mam tego dość.

Gdyby ktoś dał mi teraz normalną, zdrową skórę, która nie zmienia się jak pogoda w górach, wygląda dobrze, normalnie bez względu na to co robię, nie wymaga chuchanie i pielęgnacji (moja siostra nie szukając daleko ma taką skórę) to jestem pewna, że moje życie byłoby zupełnie inne, byłabym szczęśliwa, bo nareszcie czułabym się wolna

Częściowo się zgodzę, ale tylko częściowo. Nadal uważam, że trądzik nie decyduje jakim jestem człowiekiem - owszem, wpływa ogromnie na to jak żyje, ale to, że nie robi ze mnie zgryzliwej, niespelnionej jedzy to już mój wybór. A mógłby, gdybym tylko mu na to pozwoliła. Też każda decyzję o tym jak spedze wolny dzien/tydzień podejmuje biorąc pod uwage potrzeby mojej skóry (mam kilkanaście nietolerancji pokarmowych i bardzo często na wakacjach nie mam co jeść) ale staram się na tym po prostu nie skupiać i nie myśleć kategoriami "gdybym tylko mogla to i tamto...". Do niczego na dłuższą metę to nie prowadzi, a powoduje jeszcze większy stres, który odbija się na stanie skóry - i mamy zamknięte koło. Gdyby było tak pięknie jak mówisz, to wszyscy ludzie bez trądziku lataliby w chmurach na tęczy wystajacej z tyłka, tacy byliby szczęśliwi i wolni - tymczasem prawda jest taka, że ogrom społeczeństwa szczęśliwy nie jest, bo o tym, żeby być szczęśliwym trzeba zdecydować MIMO wszystkich przeciwności losu.