[201605300922]

Moim zdaniem znowu próbuje się rozwiązać kwestię zwolnienia z wfu od d*** strony. Byłam zwolniona, a jakże, od 5 klasy szkoły podstawowej, mimo że zawsze lubiłam się ruszać, dobrze chodziłam po górach, grałam w tenisa czy badmintona, bardzo dobrze pływałam. Do dzisiaj zresztą lubię, wf na studiach wspominam z przyjemnością (mieliśmy aerobik i siłownię). I naprawdę, większość moich koleżanek czy kolegów, którzy byli zwolnieni trochę ,,na lewo" to nie były spasione lenie, które się potu brzydziły, tylko osoby takie jak ja - mające dość szykan ze strony kolegów, że nie odbiliśmy piłki, nie podaliśmy jej komu trzeba w grach zespołowych. Mające dość tego, że wfista siedzi sobie w dresie i się wydziera, że za wolno biegamy.
Gdyby wybór polegał na ,,Kto chce iść na siłownię, a kto gra w siatkówkę, a kto idzie na zumbę/aerobik" a nie ,,Siatka czy ręczna" to zapewne znaczna część tych zwolnionych osób by ćwiczyła. Nie uważam, że oceniane powinny być postępy, tak samo, jak nie ocenia się niczyich postępów np. na matematyce. Jedni mają talent do matmy, inni szybko biegają czy są dobrze skoordynowani i te drugie osoby też powinny mieć szansę być docenione.

Naprawdę, przeżyłabym tę tróję z wfu, gdyby nie wiązało się to z szykanami ze strony koleżanek i wyśmiewaniem przez nauczycielkę, która na przykład sadzała resztę klasy w kółku i naigrywała się z tego, jak nieporadnie próbowałam zrobić mostek czy inny przewrót w tył. Do dzisiaj jestem wdzięczna rodzicom, że mnie z tego wfu zwolnili i zapisali na gimnastykę korekcyjną i basen trzy razy w tygodniu.