[korra1122]

może mi ktoś coś poradzi, bo ja już nie mam siły. Wiem, że może mój problem może jest błahy w porównaniu do problemów życiowych takich jak choroba, brak środków do życia i innych trudnych spraw, ale spowodował on to, że ja się po prostu źle czuję i nie mogę na siebie patrzeć. Całe życie miałam piękne równe długie włosy, chociaż cienkie. Rok temu ścięłam je do ramion w tzw boba dłuższego z przodu, trochę krótszego z tyłu. Poszłam do renomowanego zakładu w maju by wyrównać tył z przodem. Fryzjerka zrobiła to źle, w efekcie strzyżenia pozostał po bobie nadmiar włosów z tyłu głowy.Nie informując mnie co pani miała zamiar zrobić, nie pytając o zgodę pani fryzjerka wydegażowała mi całe włosy od nasady po końce (przy nasadzie zostawiła może 5-7 cm) to znaczy wyrzedziła mi moje cienkie, proste włosy. Efekt: całe pasma włosów mają kilkanaście długości jak po degażowaniu. Oczywiście ułożyła fryzurę by zatuszować to co zrobiła. Nie widziałam co robi bo zajęła się tyłem głowy. Gdy umyłam włosy po wizycie wszystkie włosy uniosły się w górę (bo są bardzo cienkie). Nie do ułożenia, nie do modelowania,nie do zakręcenia, są do niczego. Od maja chodzę codziennie w kitce, która jest cała wystrzępiona. Nie mogę rozpuścić włosów. Poszłam po poradę do innych fryzjerów, którzy mi uświadomili co mi zrobiono. Jestem załamana. Źle się czuję gdy się widzę w lustrze. Fryzura jest jednak ważna. I jak tu się czuć elegancko w pracy, na imprezy już nie chodzę, omijam spotkania towarzyskie bo się czuję tak jakbym chodziła z blizną na czole. Może tego nikt nie widzi ale ja to wiem. Muszę zapuszczać całe włosy jeszcze przez ok 20 miesięcy chodzić w kitce albo ściąć na krótko.Czuję się źle, często płaczę, zapuszczam jednak ile mi sił wystarczy ale jak przetrwać? gdy patrzę na inne kobiety albo na swoje stare zdjęcia, to wyję, że ja nie mogę rozpuścić włosów, że jestem nieatrakcyjna dla siebie samej. Że mi to przeszkadza i siedzi w głowie.