[invisible_me]

Witam dzisiaj!

Mam niezły dzień, chyba codziennie jest lepiej ;-)

Co do porodu i strachu. Ja się nie boję. Mój poprzedni poród był wywołany z powodu zagrożenia mojego życia, od podania kroplowki do narodzin Kuby minelo 72h. W tym czasie miałam ciągle skurcze i zero rozwarcia. Kroplowka za kroplowka, później jeszcze tabletki dopochwowe, masaż szyjki itd... Nic nie mogłam jeść bo zawsze było ryzyko ze skończy się cesarka, wiec byłam tak słaba ze masakra. Dopiero na wypisie zauważyłam 72h, mi to minelo dużo szybciej. Po porodzie nie dostałam dziecka a mimo to bólu nie pamiętam i się go nie boje. Trzeba to przeżyć i tyle.

Moja bratowa niedługo rodzi, odkąd wiedziała że jest w ciąży mówiła ze chce cesarke. Teraz okazuje się, że żaden lekarz u którego była nie chce dać jej wskazania, ani prowadzący, ani żaden inny ginekolog, ani okulista, ortopeda czy psycholog. Jednak chyba cesarka na życzenie nie jest aż taka łatwa.

Nulka trzymaj się! Może maleństwo nadrobi, teraz rozwijają się najszybciej


My następna wizytę mamy 21 grudnia, dokladnie rok po narodzinach Kuby, musi czuwać nad nami. A prenatalne mamy umówione na 30 grudnia. Osiwieje do tego czasu niepewności czy tym razem maleństwo jest zdrowe...

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz