[maarthusia]

Napisane przez Angel_007

Kiedys to byly moje ulubione swieta, a teraz na sama mysl mam wysypke Ciagle tylko pytania, sugerowanie, ze jestem wygodnicka, ze mi sie nie chce i ze mnie kiedys pokarze za to, ze tak dlugo zwlekam... Ostatnio sie poryczalam, bo od kilku lat nie wychodzi. Moze sie nigdy nie udac, bo na in vitro nie pojde (pomijajac kwestie swiatopogladowe, za duze ryzyko poronienia), a wykorzystalismy juz prawie wszystkie opcje.
I jeszcze te teksty od niektorych - adoptujcie sobie. Tak jakby to byla kwestia pojscia do supermarketu i wybrania sobie dziecka. Poki co wole wcale nie miec niz adoptowac, bo wiem, ze w obecnej sytuacji nie potrafilabym sie zajac np. kilkulatkiem z problemami, a nawet zaakceptowac tego, ze to nie ja je urodzilam. Wiec nie bede dziecka krzywdzic dla osiagniecia celu. Moze kiedys mi sie zmieni...

Rozumiem, co czujesz ludzie naprawdę siano we łbach mają z takimi natrętnymi pytaniami ograniczone umysły
Adopcja dla mnie nie wchodzi w grę

U mnie na razie przeszła ochota na dziecko i dobrze mi z tym ale może się to zmienić w każdej chwili