[Dragonfly29]

Nie "już 27 lat", ale "dopiero" Leczenie faktycznie może potrwać, jednak warto pamiętać, że każdy przypadek jest inny, więc nigdy nic nie wiadomo. Szkoda, że Twój mąż jest tak uparty (może jednak nie jest gotowy na dziecko?). Musisz z nim pogadać. To, że jego siostra leczy się tak długo bez skutku nie znaczy, że z nim też tak będzie. Nie rozumiem, jak można przez tyle lat nie pójść do lekarza, nie skonsultować się, czy wszystko jest ok. Dla świętego spokoju, żeby żona już nie wierciła dziury w brzuchu Z Twoich słów wynika, że mąż nie wykazuje większej inicjatywy w "walce" o powiększenie rodziny. Łyka witaminy, bo mu je podsuwasz. Chce robić przerwy, ok, ale to niestety za mało. Wytłumacz mi, jak dorosły facet może bać się lekarza??? Co jest ważniejsze: dziecko (pociecha i radość na całe życie) czy krótka wizyta u specjalisty (który jest po to, by pomóc, a nie zgnoić ani wyśmiać)? Problemy z płodnością ma wiele par, ale walczą, nie zniechęcają się i chowają wstyd i zażenowanie do kieszeni. Trzymaj się i popracuj nad małżonkiem z małżonkiem.