[ada1969]

Mam 38 lat. W dzieciństwie "podcięto" mi wiązadełko nad jedynkami, żeby ząbki się zeszły. Rzeczywiście moja przerwa między nimi odrobinę się zmniejszyła. Po przeczytaniu wątku na tym forum dopiero ją zmierzyłam - ma 2 mm. Do wczoraj nie wiedziałam nawet, że to się nazywa diastema. Dopiero wizyta u ortodonty (z moim 10 letnim synem) uzupełniła moją niewiedzę
Jako młoda dziewwczyna miałam mnóstwo kompleksów. Ale nigdy z powodu zębów (które wcale nie wyrosły najprościej). Uśmiecham się na każdym zdjęciu okazując mój stosunek do życia. Bo uroda (przekonałam się o tym z wiekiem i doświadczeniem) pochodzi z wnętrza. Ktoś pogodny, pogodzony ze sobą i światem, otwarty na urodę życia i świata wokół, zawsze będzie się wydawał piękny. Ze swojej wady nigdy nie zdawałam sobie do końca sprawy, nie myślałam o niej i nie przeszkadzała mi ona dzięki temu. Z resztą "usterek" urody musiałam sie pogodzić świadomie i z trudem. Ale nie żałuję pracy nad sobą (tej wewnętrznej). Teraz dopiero czuję się naprawdę piękna i pożądana. URODA PŁYNIE Z WNĘTRZA. Gdybym była świadoma tej prawdy mając 16 lat, z pewnością byłabym szczęśliwszą młodą osobą. Obecnie jestem szczęśliwą dojrzałą kobietą. Niech żyją szczere, choćby i niedoskonałe, "zeszpecone" diastemą uśmiechy! Słyszałam kiedyś, że osoby posiadające tę przerwę między zębami cechuje pogoda i sympatyczny charakter. Ktoś kiedyś mi tak powiedział. Może to zadziałało?