|
Re: odchudzanie!!
Wiecie co??? Powiem wam coś o mojej diecie, a raczej jej braku! Nie jestem gruba, ale jestem-jak to się mówi-przy kości. Odchudzałam się od niepamiętnych czasów i zawsze byłam niezadowolona z efektów. Albo mi było słabo, bo zaczęłam przesadzać, albo stosowałam dietę (a próbowałam niejednej-rzecz jasna nie wszystkie razem) i waga stała w miejscu. Byłam wiecznie niezadowolona, bo miałam ochotę na coś, co stanowiło bombę kaloryczną-tak tak, kalorie miałam w jednym palcu i ciągle myślałam o jedzieniu-co by tu zjeść niskokalorycznego. Woda, jogurciki, mleczko chudziutkie, chrupkie pieczywo zwane przeze mnie płytami pilśniowymi itp. W końcu do sprawy włączył się facet. Chyba przez miłość zaczęłam mieć ciągły "wilczy apetyt". A że faceci lubią kobiety, na których tyłku można piwo postawić [img]icons/icon7.gif[/img], zaczął mnie dokarmiać. I tu paradoks! Jadłam to, na co miałam ochotę i kiedy chciałam (23:00 w nocy i paczka chipsów?- czemu nie?!). Może niektóre nie uwierzą, bo i ja na początku nie wierzyłam, ale w kilka miesięcy spadło mi 7 kilo. Nie liczę już kalorii, bo po co, skoro chudnę cały czas. Chipsy, czekolada, kochane paluszki z sezamem, mięso, NORMALNY chleb, po prostu wszystko! I nie myślę non-stop o jedzeniu, bo wiem, że w każdej chwili mogę sobie zrobić kanapkę (między posiłkami, a co!). Są ważniejsze rzeczy do przemyślenia niż jedzenie jak chociażby niedaleki ślub z moim ukochanym. Nie dajmy się zwariować modzie na anorektyczki! Grube też nie badźmy! Bądźmy normalne (a niech już będzie ten mały brzuszek) i piękne!
Pozdrawiam.
|