[seemore]

A ja zwalczyłam słodycze "myśleniem". Wytłumaczę to na przykładzie: Teraz chcę coś słodkiego ale zaczynam się zastanawiać: czy coś się stanie jak nie zjem i mówię sobie, zobaczę za godzinę < oczywiscie nie z zegarkiem w ręku>. Po tym czasie albo czymś się zajmę a jak nie to sobie znowu myslę jeśli godzinę temu bym uległa czemuś słodkiemu to już bym miała tą chwilę przyjemności za sobą i teraz znowu by mnie to napadło i tak dochodzę do wniosku, że skoro i tak później znowu będę chciała to po co teraz jeść ? Później tak sobie znowu myślę, wczoraj miałam zjeść pączuszki i nie zjadłam, przedwczoraj tata mi kupil wafelki i nie zjadłam. Dawno bym zapomniala o tym smaku i o tych chwilach przyjemnosci a to by siedzialo gdzies w pupie Tylko ze to jest dla osob, ktore mają wpojoną zasadę zeby na noc nie jesc slodyczy. Mnie wtedy nic nie zmusi chyba, ze mam depresje. Ale to nawet wtedy zaczynam myslec, ze co to ta depresja jest zeby przez nią musial mi sie tylek powiekszyc. Jesli ktos ma napady obzarstwa na noc to nie polecam. I tak juz 5 dzien nie jem.