[little19]

Napisane przez rachela22

Takie rozterki coraz częściej mnie dosięgają kiedy się rozstajemy na dłuższy czas, jak się nie widzimy. Wtedy dochodzi do mnie, że chyba lepiej mi samej gdy poczuje trochę wolności. Potem jak wracam, spotykamy się utwierdzam się w przekonaniu, gdzie ja znajdę lepszego? przy kim będę się czuć tak swobodnie jak przy Nim? boję się że stracę jedyną osobę, która mnie rozumie i mogę zawsze się wygadać. Jeszcze te Jego ciągłe przekonywanie mnie, że jestem tą Jedyną, życia sobie nie wyobraża beze mnie dobijają mnie, że już naprawdę nie wiem co mam robić .....
a może ja po prostu nie potrafię kochać i nigdy nikogo nie pokocham?

A czy czułaś coś rok czy 2 lata temu? To uczucie się wypaliło czy po prostu nigdy do niego nic nie czułaś prócz czystej sympatii?
Sama pisałaś, że się męczysz... jeśli się męczysz, dusisz, to chyba nie ma sensu... skoro dla Ciebie ma to być taka męczarnia, że nie masz ochoty się do niego w żaden sposób zbliżać, to najwyraźniej traktujesz go jak przyjaciela a nie partnera życiowego. Uważam, że powinnaś zakończyć związek, bo co jeśli np. w pewnym momencie poznasz kogoś, do kogo coś poczujesz, z kim będziesz chciała być? Wtedy Twój obecny chłopak uzna Cię za zdrajcę i wyjdziesz na nieodpowiedzialną osobę, która się bawi ludźmi... wtedy on jeszcze bardziej to przeżyje, że odeszłaś do innego. Jak dla mnie w związku najważniejsze są uczucia, jeśli nie ma uczuc, to tak na dobrą sprawę nie ma nic silnego co by Cię przy nim trzymało. Wystarczy, że znajdziesz kogoś, do kogo poczujesz chemię i już związek się rozpada...