[Eenax]

Oj jak ja uwielbiam ten zapach.
Dla mnie to jest zapach madmorskich bagien.
Opis sytuacyjny: Meżczyzna około 30.
Ranny spacer brzegiem moza dociera do jego nozdrzy świerzy zapach morza, ozon, jod z niedalekiego ogrodu zawiewa delikatnie zapach bergamotki.
Podąza w tamtym kierunku, w kierunku podleśnego ogródka im bliżej do ogródka podchodz tym bardziej wyczówa zapach lecz tym razem delikatne nuty bergamotki przenika zapach szałwi i ostrzejsze ostrzejsze nuty przyprawowe to nie ogród przychotelowy a prywatny ogród leśnej wiedzmy w którym rosnie" gałka muszkatałowa, gożdziki. Pożera go okropna ciekawośc przechodzi przez ogród i zagłebiamy sie coraz bardzie i bardziej w las. Wokoło cisza i robi sie coraz ciemniej pod stopi wyczuwa ze ziemia robi sie coraz bardziej miekka a jego stopy grzezna w bagnie któro wydziela słodki zapach torfu, który sie miesza z zapachem mchu i poblizkich drzew.
Ogarnia go uczucie spokoju popada w upojenie i totalny bezmiar błogości, nie ma nic innego niż on i ten zapach zycia dzikiej przyrody, ma uczucie jak by był pierwszym któy odkrył ten cód gdzie ludzka stopa wcześniej niepowstała. Stoi i delektuje sie tą błogościa tak ze nie czyje jak do jego stóp i łydek przyklejają sie krwiożercze pijawki.
I tym oto elememtem pijawkowym my wybudzamy sie z odretwienia Bo bohater wsiąk w tę cisze i bezmiar i dokona tam swojego żywota no chyba ze otrzezwi go sygnał komórki i wrzask żony: pacanie gdzies ty sie znów podział dzieci płacza, opiekunka uciekła z ogrodnikiem a ja sobie z tymi diabłami juz nie daję sama rady".