[Rena]

Ja w pewnym momencie swojej edukacji uswiadomilam sobie, ze to ile sie ucze, to jakas nienormalna ilosc i dalam na luz. Po prostu w pewnym momencie jest ta granica, ze czlowiek jest tylko czlowiekiem i nie jest juz w stanie wiecej przyswoic. To bylo gdzies na studiach juz, bo w liceum zakuwalam jak maly robocik. Nie mowie o nauce pamieciowej, bo takiej wiele nie mialam, raczej o robieniu kosmicznej ilosci zadan z coraz wieksza liczba gwiazdek i z nienormalnie podwyzszonym poziomem trudnosci. I mimo pasji, bo przeciez wybralam nie to "po czym jest dobra praca" (chociaz tak wyszlo pozniej ze naprawde okazala sie dobrze platna i poszukiwano takich ludzi jak ja) zatracilam w tym w pewnym momencie jakas przyjemnosc. Wciaz coraz wyzej poprzeczka, jeszcze wyzej zero marchewek i same kije. Dzis wspominam to jako koszmar. Potem gdzies w polowie studiow wyluzowalam, choc do konca nie bylo to mozliwe, bo kierunek byl trudny i pracochlonny. Ale przestalam sie przejmowac ocenami i wiecej wychodzilam do ludzi. To byl krok ku normalnosci. Konczac studia mialam nadzieje, ze konczy sie tez i nauka. Oj jak sie mylilam. Trafilam do korporacji totalny wyscig szczurow rywalizacja i masa ksiazek, instrukcji, po 1000 stron czesto w obcym jezyku. Znow dalam sie nakrecic. I znow bylo wiecznie za malo i za wolno i zlote przyklady tych co ucza sie i czytaja lepiej niz ja.

Dopiero wlasna firma dala mi wzgledny spokoj (dla pikanterii to firma wlasnie szkoleniowa ) i jak mi sie nie chce uczyc to ide spac Ale niestety kawa to juz nalog i nie umiem odstawic po tylu latach, troche zmiejszylam energy drinki bo stwierdzilam, ze za bardzo po nich tyje. Firmowa biblioteczka nie jest zbyt obszerna, ale jestem z niej bardzo dumna. No i w koncu chce robic doktorat, ale nie moge sie zmobilizowac. Jednak zmeczenie organizmu jest.

Podsumowujac moj organizm jest juz odporny na kofeine w kawie i poza doraznymi sytuacjami lepiej wyluzowac. Bo bogate cv to nie wszystko. Jak bede miec dzieci to nie chcialabym, zeby one sie uczyly az tyle co ja.