[Lea_ny]

Napisane przez taszkin

Sedno.

Do tego dochodzi fakt, że dziecku jest wpierane, że czas kiedy spał sam był, i trzeba do niego wrócić. Tylko nikt nie wiąże tego z tym, że ten wspaniały czas samodzielnego spania właśnie, nastąpił zaraz po rozstaniu rodziców i wiązał się z ogromnym stresem, który na pewno pamięta.

A gdzie napisałam, że spał sam zaraz po ich rozstaniu? Sam zaczął sypiać ponad rok po tym wydarzeniu.


Ale dzisiaj była przełomowa noc. Wieczorem znowu był płacz... po kolejnej rozmowie i zapewnieniach, że nic złego się nie wydarzy i że będziemy czuwać w drugim pokoju dopóki nie zaśnie, mały w końcu się wyciszył - i zasnął sam (i to znacznie szybciej, niż kiedy ktoś z nim siedział)! Rano był z siebie bardzo zadowolony, a jak go chwaliliśmy, że był taki dzielny, to widać było, że rozpiera go duma
Miejmy nadzieję, że z czasem będzie coraz łatwiej.