[euphoria87]

Napisane przez Nenah

Też leżałam ponad 2 miesiące - najpierw gin powiedziała mi że macica za wolno mi rośnie w stosunku do dziecka - zaczęłam łykać Aspargin, przy następnej wizycie dowiedziałam się że szyjka za szybko się skraca (było to w grudniu) - zaczęłam łykać No-spę (ble) i się oszczędzać - w styczniu już szyjki nie miałam Pani dr kazała mi bezwzględnie leżeć, żeby donosić chociażby do 34 tygodnia ciąży, kiedy to płuca się wykształcą. Obecnie jestem w 38 tygodniu ciąży, szyjki nie mam rozwarcie na 1 palec (z zewnątrz) a dzidziuś już się nie spieszy z wychodzeniem na świat.

Sytuacja kiedy trzeba leżeć jest ciężka - różne myśłi się wtedy ma i szybko można złapać doła - ja tak miałam kilka razy, ledwo pomyślałam o tej małej istotce, łzy mi napływały do oczu. Jeśli ktoś jest aktywny i nagle musi leżeć to jest masakra, ale w tej sytuacji nie można myśleć o sobie. Sprzątania i wszelką "zbędną" aktywność najlepiej ograniczyć do zera, myśleć tylko o sobie i dziecku i mimo wszystko starać sie pozostać optymistą - choć to bardzo trudne momentami. Nie raz się zdażyło że takie ciąże bywają nawet przenoszone

Także jeśłi któraś z was musi leżeć to niech leży. Trzymam kciuki i życzę powodzenia

wiem oczym mowisz. ja lezalam miesiac w lozku<pekniety krwiak> myslalam ze zwariuje. maz mi sniadania i obiady robil,sprzatal. ogolnie czulam sie ciezarem
ale jak lezalam na patologii ciazy to dopiero sie przerazilam. jak nawet nie wstaja do ubkacji. 6 kobiet na sali a ciebie pielegniarka myje,sprawy fizjologiczne do basenu,w pierwszych momentach nawet nie myslalam zeby tak dala rade.