[asiulkaa]

Napisane przez mayuni

Dobry wieczór kochane...

Piszę sobie, no w łóżku bo gdzie indziej... Od popołudniu ciul lepiej się wstaje itp...wxzorsjxpopoludniu ostatnie dwa naraz wzięte ibupromy w południe.dziekuje za wyjaśnienie...więc nie patrzę na cycuszki teraz...niech opadają powoli sobie...ja wyjściowa a, pod biustem 74a w biuście 81, wzięłam mentor 350cc, cokolwiek znaczy to CC...🤭profil średniowysoki, acz szerszy w podstawie. Apetytu tak mam mało, dziś biegunka mnie złapała już biorę ciągle antybiotyk i dwie kapsułki trzy razy na dobę cyclonamina. Dziś dowieziono mi na biegunkę enterol. Wiecie, że bardzo ciężko, jest robić taka operację samotnej babce..niema mężczyzny troskliwego, w nocy służącego ręką jak beznadziejnie się lezyca plecy juzz bolą a na inną pozycję nie ma szans to choć na chwilę wstać a tu wstać samej dźwignąć nie idzie...i leżysz taka sama...i różne myśli, i w dzień też, i czekam aż to minie, bo takim smutkiem mi zalatuje...buuu dziś śpię z małymi w łóżku weekend spały u sąsiadki.

6 tabletek cyclonaminy? Lekarz operujący tak kazał brać? Jeśli tak, to ok. Kiedyś brałam ten lek jak dostawałam krwotoków w trakcie okresu, że podpaska w pół godziny była do wymiany, ale to była jedna tabletka i problem z głowy, dlatego 6 sztuk trochę mnie przeraża. Antybiotyk? To też dostałaś po operacji? Były jakieś komplikacje? Skomplikowana?


Co do spania, to ja już w pierwszych dniach zaczęłam spać na pół-boku, znaczy podkładałam sobie poduszkę pod plecy, no bo na plecach nie dawałam rady. Na boku chyba tak po tygodniu czy dwóch zaczęłam spać.
Żeby wstać, to najlepiej się tak jakby bujnąć, czasem trzeba kilka razy żeby się w końcu udało usiąść, ale jak się nie ma wyjścia to człowiek szybko ogarnia jak wszystko samodzielnie zrobić (pomijam kwestię dzieci, bo ich nie mam, ale po operacji nikogo do pomocy nie miałam). A leżeć za długo nie powinnaś, warto codziennie zrobić spacerek, no a w domu choć do ubikacji się przespacerować co jakiś czas.

Napisane przez Mela07

Mayuni, naprawdę Cię podziwiam. Nie wyobrażam sobie przechodzić tego bez żadnej pomocy, przecież po operacji nie jest się w stanie ogarnąć dosłownie niczego.

Jak człowiek nie ma wyjścia, to da radę . Ja w dzień po operacji sama się ubrałam pod okiem pielęgniarki- chcieli mieć pewność, że dam sobie radę, wróciłam taksówką do domu i musiałam wszystko robić sama. W sumie okazało się, że było łatwiej niż się spodziewałam.