samotność w wielkim mieście

[zadziorne]

Witajcie,
Zacznę od tego że jest po 30 , mam córkę 2 latka i kolejne w drodze, mieszkam wspólnie z partnerem w dużym mieście 50 km od domu rodzinnego i 500 km od teściów. Ogólnie w tym mieście mieszkam od 6 lat ale nie czuje się tu dobrze, nie mam bliskich znajomych, rodziny, wkurzają mnie korki, że wszędzie daleko i zamknięci w sobie ludzie. DO teściów jeździmy rzadko, oni do nas prawie wogóle, wnuki ich nie interesują, natomiast z moimi rodzicami mam zły kontakt nie dogaduje się z moją mamą jest osobą toksyczną wnuczke widuje rzadko, nie mam z jej strony praktycznie żadnej pomocy a jak mam to później wypomniane, nigdy nie zaznałam miłości z jej strony i całe życie odbija się to na mnie, mam również siostrę ale z nią się nie dogaduję, nie lubi mojej córki i nie czuje dzieci. żal mi że moje dzieci będą dorastać bez babci i cioć i wujków na codzień czuje się taka samotna w tym mieście jak to zmienić ?? chciałabym wszystko od nowa chciałabym otaczać się fajnymi ludźmi ,mam koleżanki ale one rzadko mnie odwiedzają. Ostatnio nic mnie cieszy ;(

[3d8bff70f80d7c90d7fb1886fcde1de8ca56be25_65a543ff917fd]

Treść usunięta

[Darnna47]

Teraz dużo ludzi poznaje się przez internet. Możesz nawet na fb dołączyć do jakiejś grupy np podróżniczki tam dziewczyny co chwile się poznają i razem gdzieś jeżdżą

[ifublackorwhite]

Dokładnie, poszukaj w sieci, może jakieś kółko zainteresowań wspólnych?

[Olinala]

dokładnie, wyjdź do ludzi - może jakieś sportowe spotkania typu nordic walking? To tylko jedna z wielu opcji

[bietako]

Do dużego miasta przeprowadziłam się 4 lata temu wic rozumiem Cię i również brak mi tu kogoś bliskiego. Do rodzimego miasta mam ok 100 km - niby blisko a jednak daleko...Jakiś czas temu zapisałam się na fitness - dla formy, dla nowych znajomości a przede wszystkim dla zajęcia myśli czy innym (ale to osobna historia), poznałąm sympatyczną dziewczynę , spotykałyśmy się poza klubem prywatnie jakiś grill, kawa... lecz Ewcia wyjechała mi do UK na stałe...teraz latem urlopuję ale gdy tylko wrócę do domu z letnich wojaży znów zacznę chodzić na fitness może spotkam bratnią duszę

[nikitaa89]

witajcie Panie,

a ja nie mieszkam w wielkim mieście, wręcz przeciwnie.

Mój problem polega na tym, że ja nie mam znajomych nic a nic. Owszem są znajomi z pracy ale to nie są takie relacje, że spotykamy się po pracy (nie to, że ja nie chcę, tylko z tego co wiem to nikt raczej nie spotyka się po pracy-towarzysko). A poza znajomymi z pracy no nie ma nikogo. Sytuacja ciągnie się już kilka lat. Mieszkam z rodzicami, nigdy nikt do nas nie przychodził np sąsiedzi, znajomi rodzina-rzadko, później w ogóle (konflikty). Ja tak samo nawet ze szkoły nikogo nie zapraszałam bo sama czułam się niezręcznie. Bo to już była atrakcja jak ktoś przyszedł. Wyjechałam na studia, mieszkałam z dziewczynami ze studiów, później sama i było ok tzn byli znajomi, odwiedziny, imprezy. Wyszło jak wyszło wróciłam do rodzinnego domu i wszystko od początku. Mam stałą pracę w rodzinnym mieście - najniższa krajowa, także nawet nie stać mnie żeby wynająć mieszkanie. Tak bardzo brakuje mi kontaktu z ludźmi, znajomych. Jedyna dobra koleżanka mieszka za granicą. A brakuje mi po prostu wyjść na kawę, porozmawiać. Już nie wspomnę, że każdy weekend w domu bo nie ma z kim na piwo wyjść, a wtedy zawsze jest takie uczucie bezsilności.

Być może wyda się to dziwne, dla mnie takie jest, ale jak mieszkałam sama było mi o wiele lepiej. Czułam się bardziej swobodnie.
Chciałabym zmienić swoje życie.

Dajcie jakąś odpowiedź co sądzicie o całej tej mojej sytuacji

[Heall]

Napisane przez nikitaa89

witajcie Panie,

a ja nie mieszkam w wielkim mieście, wręcz przeciwnie.

Mój problem polega na tym, że ja nie mam znajomych nic a nic. Owszem są znajomi z pracy ale to nie są takie relacje, że spotykamy się po pracy (nie to, że ja nie chcę, tylko z tego co wiem to nikt raczej nie spotyka się po pracy-towarzysko). A poza znajomymi z pracy no nie ma nikogo. Sytuacja ciągnie się już kilka lat. Mieszkam z rodzicami, nigdy nikt do nas nie przychodził np sąsiedzi, znajomi rodzina-rzadko, później w ogóle (konflikty). Ja tak samo nawet ze szkoły nikogo nie zapraszałam bo sama czułam się niezręcznie. Bo to już była atrakcja jak ktoś przyszedł. Wyjechałam na studia, mieszkałam z dziewczynami ze studiów, później sama i było ok tzn byli znajomi, odwiedziny, imprezy. Wyszło jak wyszło wróciłam do rodzinnego domu i wszystko od początku. Mam stałą pracę w rodzinnym mieście - najniższa krajowa, także nawet nie stać mnie żeby wynająć mieszkanie. Tak bardzo brakuje mi kontaktu z ludźmi, znajomych. Jedyna dobra koleżanka mieszka za granicą. A brakuje mi po prostu wyjść na kawę, porozmawiać. Już nie wspomnę, że każdy weekend w domu bo nie ma z kim na piwo wyjść, a wtedy zawsze jest takie uczucie bezsilności.

Być może wyda się to dziwne, dla mnie takie jest, ale jak mieszkałam sama było mi o wiele lepiej. Czułam się bardziej swobodnie.
Chciałabym zmienić swoje życie.

Dajcie jakąś odpowiedź co sądzicie o całej tej mojej sytuacji

Postawiłabym na rozwój zawodowy / rozwój umiejętności, które są potrzebne na rynku pracy A później, gdy już będziesz naprawdę dobra, to będziesz mogła znaleźć pracę w dużym mieście, za lepszą stawkę i będziesz w stanie się utrzymać.

[Mohaneka]

Na Twoim miejscu starałabym się zmienić pracę i zapisać się może na jakieś szkolenia? Pracując trudniej jest poznać nowych ludzi. możesz też przystąpić do jakiejś grupy na FB, może tam spotykają się jakieś dziewczyny z Twojego miasta. Jeśli obecna sytuacja nie podoba Ci się to na pewno nie ma co siedzieć w jednym miejscu

[floragia]

Też tak przez jakiś czas miałam, zostałam w dużym mieście po studiach, znajomi ze studiów się porozjeżdżali, w pracy nie było zbyt wielu okazji do poznania ludzi i dopiero pociecha w przedszkolu mnie zmobilizowała do poznawania ludzi i tak kilkoro znajomych mam teraz z którymi się regularnie spotykam.

[Claudia___1]

Czytając Wasze wpisy i obserwując moich znajomych (takim jestem typem osobowości, który wszystko wyłapie) mam wrażenie, że w dużych miastach płytkość i powierzchowność kontaktów międzyludzkich jest coraz większa. Z jednej strony internet jest niewątpliwym wybawieniem, ogrom możliwości jakie nam oferuje jest naprawdę super! Z drugiej znów pogłębiamy brak zaangażowania w rozmowę w realnym życiu.

[userrrr]

dokładnie tak jest - powierzchowność która jest dziś standardem, czyli co z tego, że masz dużo znajomych jak nikogo z nich nie znasz ani oni cię nie znają konkretnie

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Laromiee]

No niestety Ludzie żyją w coraz większym pośpiechu, nikt nie ma czasu, każdy ma swoje problemy i codzienność. Trudno w tych warunkach angażować się w relacje międzyludzkie.