Jak żyć z cholerykiem i furiatem...

[Karolinna]

Wszystcy chcemy być szczęśliwi, niewiele nam do tego tzreba. doskonale jednak wiemy ze nie ma ideałów i idealnych zwiazków. Nad wieloma trzeba nieźle się napracować.
Wczoraj usłyszałam jak to moja koleżanka wymieniała zarówkę w żyrandolu a jej przyszły mąz poprstu podszedł do niej i pieścią zbił lampę. Całe szkło posypało sie na dziewczynę. Chyba wiedział że może zrobic jej krzywdę?
Ta historia wywolała dyskusję w moim związku, my tez się kłócimy jak każdy chyba i to czasem ostro (w sumie z pojawiających się niedomówień)... Oboje mamy trudne harakterki więc trudo sie temu dziwić...ale co zrobić
gdy problem osiąga takie apogeum?

Myślę że to problem niejednej z wizazanek... każda się z problemem sptkała oczywiście nie w takim samym stopniu ale niekontrolowana złość i agresja potrafi nieźle dac w kość.

Ciekawa jestem jak radzicie sobie z nią?
Czy same jesteście osobami ktore łatwo się wkurzają?
Czy może mieszkacie z kimś takim i jestescie ofiarą?

Nie mówię tu o przemocy fizycznej, lecz o nagłych wybuchach, rzucaniu przedmiotami, mowieniu rzeczy ktorych naprawde się nie myśli.

Czy człowiek sam umie sobie z tym poradzić?
Jakies techniki metody?

Czekam na opinie...

[lemoorka]

hejka

Miałam choleryka i ... no własnie miałam O pierdołe potrafił sie kłócic, a posżło o to, że nie mogłam rozmawiać na jego temat z ..... jego siostrą
Jest sam i lepiej niech będzie niż komuś ma zepsuś nerwy...i komuś wyrzadzić krzywde..... wiem wredne, ale szczere....

[bąbelek_82]

W zwiążku z kimś takim wytrzymałam półtora roku. A to i tak za długo. Oczywiście, początkowo myślałam, że to związek na całe życie ale tak to już jest.
Trwało to półtora roku, chociaż już po kilku miesiącach usiłowałam odejść, ale wtedy następowały przeprosiny, chwilowa poprawa, było cudownie. Ale na krótko. I tak kilkanaście razy. Po półtora roku miałam już dość siły, żeby odejść. Uwierzyłam, że nie będę sama, że spotka mnie kiedyś coś lepszego. I miałam rację.
łatwo się mówi - ale jeśli oni jeszcze nie są małżeństwem, to niech ona pakuje walizkę i wraca gdzieś, gdziekolwiek. To się nie zmieni, i kiedyś ona to poczuje, tylko że może za późno, żeby jeszzce dało się uwierzyć w nowe życie.

[ahinsa]

Napisane przez Karolinna

Nie mówię tu o przemocy fizycznej, lecz o nagłych wybuchach, rzucaniu przedmiotami, mowieniu rzeczy ktorych naprawde się nie myśli.

To też są zachowania agresywne. Ba, to jest przemoc (!) jeśli sie powtarza. A czy fizyczna czy psychiczna - dla mnie to dwie tak samo grozne formy przemocy.

Napisane przez Karolinna

Czy człowiek sam umie sobie z tym poradzić?
Jakies techniki metody?

To, oczywiście, zależy. Wazne jest, czy taka osoba sama widzi swoj problem i jej on przeszkadza (co sie rzadko zdarza, bo zachowania agresywne z definicji mają ułatwiać sprawcy życie i nie chce sie z nich rezygnować - po co rozmawiac jak mozna walnac raz pięścią w stół/twarz i po sprawie).

Z tym nie ma żartów. W przypadku agresji nie ma sie co bawic w domoroslych psychologów, teoretyzowac, zmieniac i przekonywac. Albo sie lecz, albo baj baj.

[Aeterna]

Człowiek się przyzwyczaja, wiele wytrzymuje i nie widzi zbyt wyraźnie zła, gdy partner we wściekłości rozwali torbę z cukrem; nie uderzył, to się liczy, więc nie jest potworem, prawda...
A potem budzisz się po 10 latach ze świadomością, że masz nieźle zrytą psychikę .

Nigdy w życiu nie związałabym się z furiatem, nawet za cenę samotności <a może: nie wiem"? Ale: nie, chyba nie.>, wiałabym przed perspektywą takiego związku z prędkością światła.
Ha ha, no sama mam charakterek , ale - nic by z tego nie wyszło.

[moren]

Odp na pytanie w tytule:NIE DA!!!!
Ja nigdy z takowym nie żyłam,bo mój dziadek jest tego typu osobą,więc takic ludzi omijam szerokim łukiem i olewam sikiem okrężnym.Taka osoba potrafi zniszczyć życie wszystkim swoi najbliższym kilka pokoleń wstecz i kilka do przodu.Uciekaj.Tyle.

[kilianna]

mój eks był cholerykiem, straszny miał charakter i to jego furiactwo doprowadziło go z czasem do tego, że zaczął podnosić na mnie rękę.
Nie da się żyć z kimś takim. Kłótnie i awantury o byle co, z czasem były wyzwiska od najgorszych, a później - bicie. Odeszłam i jestem szczęśliwa z kimś, kto mnie szanuje , kocha i okazuje tę miłość w cudowny sposób.

[lee_monka]

Napisane przez Aeterna

Człowiek się przyzwyczaja, wiele wytrzymuje i nie widzi zbyt wyraźnie zła, gdy partner we wściekłości rozwali torbę z cukrem; nie uderzył, to się liczy, więc nie jest potworem, prawda...
A potem budzisz się po 10 latach ze świadomością, że masz nieźle zrytą psychikę .
.

swiete słowa

[hecate]

ja sie tylko zastanawiam czy taka osoba sie jest czy sie 'staje' na zasadzie akcja reakcja...

Ze ta druga osoba prowokuje - swiadomie lub nie, ze stosunki sa napiete, ze mala iskierka i ...bum.

Czemu sie zastanawiam bo :

jeszcze kilka lat temu rzucalam telefonami, jezdzialam po kims jak po lysej kobyle, jechalam naprawde jak z gownem, jak mi nie starczalo rzucalam sie z lapami... duzo krzyku...
i wszytsko nieprzewidywalne... mily wieczor - jedno slowo i awantura...

Typowy wariat - palma...

I co?

Jestem z kims innym - pomijajac fakt, ze zadko zdarza nam sie miec sprzeczke, to naprawde jest to sprzeczka. Skonczyly sie moje krzyki, niczym nie rzucam, w nikogo nie rzucam...

Nie mialam terapii, lekow...rozmow... poprostu zmienilam kolesia.

Wiec ?

[moren]

Napisane przez hecate

ja sie tylko zastanawiam czy taka osoba sie jest czy sie 'staje' na zasadzie akcja reakcja...

Ze ta druga osoba prowokuje - swiadomie lub nie, ze stosunki sa napiete, ze mala iskierka i ...bum.

Czemu sie zastanawiam bo :

jeszcze kilka lat temu rzucalam telefonami, jezdzialam po kims jak po lysej kobyle, jechalam naprawde jak z gownem, jak mi nie starczalo rzucalam sie z lapami... duzo krzyku...
i wszytsko nieprzewidywalne... mily wieczor - jedno slowo i awantura...

Typowy wariat - palma...

I co?

Jestem z kims innym - pomijajac fakt, ze zadko zdarza nam sie miec sprzeczke, to naprawde jest to sprzeczka. Skonczyly sie moje krzyki, niczym nie rzucam, w nikogo nie rzucam...

Nie mialam terapii, lekow...rozmow... poprostu zmienilam kolesia.

Wiec ?

Bolesne,ale prawdziwe.Tak też może być.I takie przypadki znam Ale tak,czy inaczej autorka może tylko zmienić partnera,bo jeśli jest on furiatem-to źle.Jeśli nieświadomie ona tak na niego działa-też niedobrze.Tak mi się wydaje

[hecate]

Napisane przez moren

Bolesne,ale prawdziwe.Tak też może być.I takie przypadki znam Ale tak,czy inaczej autorka może tylko zmienić partnera,bo jeśli jest on furiatem-to źle.Jeśli nieświadomie ona tak na niego działa-też niedobrze.Tak mi się wydaje

No to jest chyba wlasnie kwestia niedobrania - teoria polowek...
Jak dla mnie dopasowania.

Jedni niedopasowani sie soba nudza, inni zdradzaja inni kloca i bija... Sa tacy, ktorzy robia wszystko na raz...

Czasem warto sie gleboko zastanowic nad soba, zwiazkiem... gdzie on prowadzi...
Co pewne sytuacje wywoluje...

[madie]

Ja jestem z natury wybuchowa a mój chłopak spokojny. On pokazał mi swoją postawą, że wpadaniem w szał nic nie załatwię a tylko się ośmieszam przed samą sobą.

Uświadomiłam sobie z czasem że takie zachowanie jest tylko i wyłącznie oznaką słabości, wściekanie się często nie miało uzasadnienia, było tylko najłatwiejszym sposobem na rozładowanie frustracji, ale w żadnym razie nie pomagało w rozwiązaniu problemu.

Ważne by to sobie uświadomić i pracować nad sobą.
Jeśli partner tak się zachowuje i nie widzi że krzywdzi tym bliską osobę to lepiej uciekać niż żałować za 10 lat, że się tego nie zrobiło.
Nie można moim zdaniem usprawiedliwiać takiego zachowania.

[wiatr86]

Ja jestem typem furiata i choleryka i widzę jak nie raz moi bliscy przeze mnie cierpiaMoj TZ równiez,ale to jest silniejsze ode mnie.nie potrafie byc inna,to nie ja.

[martiniątko]

Ja jestem chyba cholerykiem - raczej nigdy nie wrzeszcze i nie robie awantur, ale czasem jak mnie cos wyprowadzi z rownowagi to jestem zlosliwa i niemila, mowie lub robie rzeczy ktorych potem załuje Najgorsze jest to, ze nie potrafie tego kontrolowac. Oczywiscie, jak mnie najdzie taki "zly nastroj" to staram sie hamowac i uwazac na to co mowie, ale zazwyczaj wychodzi mi to tylko do pewnego stopnia... I mimo ze bardzo chce sie zmienic, byc zawsze mila, cierpliwa i zyczliwa, to przylapuje sie na tym, ze w krytycznych momentach nie jestem w stanie normalnie myslec i wszystkie wczesniejsze dobre checi nie maja racji bytu...

[moren]

A może nie powinnaś sie hamowac?Masz charakterek-taka juz jesteś A im bardziej sie hamujesz,tym intensywniej potem wybuchasz.Ja jak mi cos nie pasuje już sie nie hamuje Ale mi szybko przechodzi Ja z natury spokojna jestem

[Claudynka80]

Jesli ktos jest cholerykiem w moim zwiazku, to juz bardziej ja niz moj Tz, czasem strasznie targaja mna emocje i nie umiem sie pochamowac, aby czegos nie powiedziec, nie skomentowac nie dogryzc, czegos nie podrzec czy wyrzucic. Bardzo szybko sie denerwuje i wkurzam, a potem oczywiscie placze (moze to wyciekaja negatuwne emocje?). No a koniec koncow zawsze zaluje tego, co powiedzialam i jest mi przykro, ze tak sie zachowalam. Jak mnie ktos wyprowadzi z rownowagi i podniesie cisnienie, to troche czasu potrzeba, abym ochlonela.. na szczescie moje 'burze' nie trwaja az tak dlugo i pozniej jest juz ok za kilkanascie minut. Cale szczescie moj Tz wytrzymuje jakos ze mna, to znaczy, ze jakos sie da... czasem mowi mi, ze we mnie sa 2 osoby - jedna taka mila i fajna, a druga jakas niezrownowazona, ze nigdy nie wie, czy za moment cos mnie znow nie zdenerwuje

W moim poprzednim zwiazku, z moim Tz bylo jeszcze zabawniej, bo on byl cholerykiem nie z tej ziemi. On to potrafil sie wkurzyc o byle co (i mnie wkurzyc przy okazji), byle kiedy i byle gdzie, byleby tylko wywolac kolejna awanture i odejsc odwracajac sie na piecie. Chyba bysmy sie pozabijali, jakbysmy w tym dalej trwali, choc i tak podziwiam siebie, ze wytrzymalismy cale 2,5 roku!

Ale rzeczywiscie wszystko zalezy od tego, z kim sie jest i jak sie osoby dogaduja...

[modliszka84]

Ja tez jestem choleryczką ... Z mojego punktu widzenia wydaje mi się, że czasem cięzko ze mną wytrzymać
Potrafie wybuchnąć z byle powodu. Na szczęście TZ jakos to znosi, i to juz 7 lat ponad

A ja z cholerykiem bym nie wytrzymała... Mój TZ jest wyjątkowo spokojny.

[hania811]

Napisane przez Claudynka80

Jesli ktos jest cholerykiem w moim zwiazku, to juz bardziej ja niz moj Tz, czasem strasznie targaja mna emocje i nie umiem sie pochamowac, aby czegos nie powiedziec, nie skomentowac nie dogryzc, czegos nie podrzec czy wyrzucic. Bardzo szybko sie denerwuje i wkurzam, a potem oczywiscie placze (moze to wyciekaja negatuwne emocje?). No a koniec koncow zawsze zaluje tego, co powiedzialam i jest mi przykro, ze tak sie zachowalam. Jak mnie ktos wyprowadzi z rownowagi i podniesie cisnienie, to troche czasu potrzeba, abym ochlonela.. na szczescie moje 'burze' nie trwaja az tak dlugo i pozniej jest juz ok za kilkanascie minut. Cale szczescie moj Tz wytrzymuje jakos ze mna, to znaczy, ze jakos sie da... czasem mowi mi, ze we mnie sa 2 osoby - jedna taka mila i fajna, a druga jakas niezrownowazona, ze nigdy nie wie, czy za moment cos mnie znow nie zdenerwuje ...

Jakbym o sobie czytała. Ja tez jestem holeryczka - po tatusiu to mam. Najbardziej się wsciekam jak cos nie układa sie po mojej mysli- bo jak hania sobie cos zaplanuje to tak musi byc i basta. Jestem cholernie uparta. Mój TZ jest za to bardzo spokojny i ma na mnie swoje sposoby. Nie potrafię sie przy nim długo wkurzać, jak mnie przytula to szybko mi przechodzi. Czasem się go pytam jak ze mna wytrzymuje- odpowiada, ze zadnej mojej cechy by nie zmienił.
Mysle ze da się zyc z holerykiem i furiatem, ale pod warunkiem, że jest swiadom swojego charakteru, umie się przyznac do błędu i stara się choć troszkę opanowac.

Napisane przez Claudynka80

W moim poprzednim zwiazku, z moim Tz bylo jeszcze zabawniej, bo on byl cholerykiem nie z tej ziemi. On to potrafil sie wkurzyc o byle co (i mnie wkurzyc przy okazji), byle kiedy i byle gdzie, byleby tylko wywolac kolejna awanture i odejsc odwracajac sie na piecie. Chyba bysmy sie pozabijali, jakbysmy w tym dalej trwali, choc i tak podziwiam siebie, ze wytrzymalismy cale 2,5 roku!
..

W moim poprzednim zwiazku za to nie było zabawnie. Mój eks był holerykiem, furiatem, socjopata i okazało sie, ze leczacym się alkoholikiem w jednym.....mała brakowało do pozabijania sie nawzajem....Wytrzymałam 1,5 roku.

[Ptysio5]

i ja dołączam do grona choleryków
co z tego, że uświadamiam sobie problem.. jak zawsze schemat jest ten sam. Wsciekłość, furia... potem płacz.
na daną chwilę po prostu nie ma to dla mnie znaczenia, nie dociera do mnie nic.
Oczywiście są okresy, ze wszystko jest w porządku. Ale czasem nakłada się stres na stres i wtedy wybucham, wyładowując się na tych najbliższych.
Straszna cecha charakteru. Czasem się za to nienawidzę.

[lawenda]

Moim zdaniem sie nie da, pamietaj ze taka osoba latwo traci kontrole nad soba i pewnego dnia moze ciebie skrzywdzic, wiem to z wlasnego doswiadczenia. Poza tym jest to tragedia kiedy na to wszystko patrza dzieci. Wiec teraz staram sie unikac osob ktore nie potrafia zalatwiac spraw spokojnie oraz wyladowuja sie na otoczeniu

[wierutna]

Mój ojciec to choleryk i właśnie jestem w trakcie jego "ataku". A poszło o głupie malowanie ścian. Drze sie już od 2h, ale wiecie jak to jest, uspokaja sie i nakręca. Od godziny jest cicho a zaraz znów zaczyna sie drzeć. Sam się nakręca!! KOSZMAR!!! Teraz spokój ale czekam na kolejny wybuch. Jak z tym żyć? Ustępować, zamknąć sie w pokoju i czekać.Nie ma sensu jakiekolwiek działanie, spadnie ciśnienie i adrenalina to się uspokoi. Ale najlepiej jak po takiej jeździe przechodzi do porządku dziennego, jakby nigdy nic się nie stało.Czasem to jest aż śmieszne jak można sie wściekać o takie drobnostki. podobno córki wiążą się z facetami podobnymi do swoich ojców. NIGDY W ŻYCIU! Już wolę być sama...
Pozdrawiam

[likap]

mój ojciec też... za nie umytą łyżeczkę, lub coś nie odłożonego na swoje miejsce potrafi zrobić taką awanture... i się nawet słowem nie można odezwać bo on zawsze przecież ma racje.Kiedyś tak nie było...

[wierutna]

Właśnie oto sedno sprawy --> zawsze musi mieć rację! Hahaha,przypomniała mi sie historia jak byłą wielka afera,że szyba w drzwiach sie zbiła przez przeciąg. Wybacz tato ale ja nie umiem panować nad naturą i kontrolować wiatru. Śmieszne fakt, ale wtedy do śmiechu mi nie było. No nic pozytywne jest to,że studiuję i mieszkam na stancji więc w domu jestem na weekend i nie muszę wysłuchiwać jego pretensji ;D

[Ag_nes]

Napisane przez likap

mój ojciec też... za nie umytą łyżeczkę, lub coś nie odłożonego na swoje miejsce potrafi zrobić taką awanture... i się nawet słowem nie można odezwać bo on zawsze przecież ma racje.Kiedyś tak nie było...

Moj ojciec i tak nikogo nie pobije.. on to sie potrafi zdenerwowac za żle odwieszony ręcznik w łazience, o nierowno poukladane buty w korytarzu i niedomknieta szuflade w kuchni. Wszystko urasta do rangi wielkiego problemu.

z tego co wiem ma z tym problem wiekszosc panów w wieku okolo 50-tki. tak sobie mysle ze moj TZ ktory teraz jest flegmatykiem na starosc tez bedzie taki upierdliwy.

[olcia17666]

Ja jestem jak najbardziej osobą bardzo spokojną i nie kłótliwą.Nienawidze się kłócić i popadac w jakieś sprzeczki. Niestety mój TŻ jest cholerykiem.Nigdy nie użył wobec mnie siły fizycznej,ale jest człowiekiem który potrafi zaczać kłótnie o byle co,szybko sie denerwuje a pod wplywem tego zdenerwowania mówi czesto rzeczy ktorych pozniej żałuje.
JAk żyć z takim człowiekiem...powiem szczerze ze trudno.Czasem nawet jak wiem ze on nie ma racji to odpuszczam gdyż juz nie mam siły na to aby sie dalej z nim kłócić. Niestety to jest strasznie ciezka wada u faceta do wytrzymania...ale cos zrobic...kazdy ma jakies wady..

[megi_t]

Mój TZ jest strasznym cholerykiem , ma cały zcas wybuchy złości wyrzywa sie na mnie, z byle problemów tak zaczyna kur... , że nie wierze własnym uszom, ostatnio nawyzywał mnie i nakur.... sie przy tym niezle , bo przyjechalam do niego pol godz pozniej a mialam go obciąć, i oczywiście moja wina , w takich sytuacjach wstępuje w niego diabeł:/jak mu proponuje jakieś środki uspokajające to wysmiewa mnie,najgorsze jest to , że nawet jak juz mu ta chora złość przejdzie , to on i tak nie widzi swojej winy:/ Często się zastanawiam ile ja jeszcze z nim wytrzymam... widac miłość jest bardzo ślepa:/

[benito_mruffkolini]

Napisane przez megi_t

Mój TZ jest strasznym cholerykiem , ma cały zcas wybuchy złości wyrzywa sie na mnie, z byle problemów tak zaczyna kur... , że nie wierze własnym uszom, ostatnio nawyzywał mnie i nakur.... sie przy tym niezle , bo przyjechalam do niego pol godz pozniej a mialam go obciąć, i oczywiście moja wina , w takich sytuacjach wstępuje w niego diabeł:/jak mu proponuje jakieś środki uspokajające to wysmiewa mnie,najgorsze jest to , że nawet jak juz mu ta chora złość przejdzie , to on i tak nie widzi swojej winy:/ Często się zastanawiam ile ja jeszcze z nim wytrzymam... widac miłość jest bardzo ślepa:/

to jest typowy toksyczny związek i o ile nie jesteś masochistką, prędzej czy później się skończy może lepiej żeby prędzej? czy wolisz poczekać aż luby przejdzie od wyzwisk do rękoczynów?

on nie ma prawa się na Tobie wyżywać nie jesteś niczyim chłopcem do bicia zamiast proponować mu środki uspokajające zaproponuj lepiej, że jak się jeszcze raz na Ciebie wydrze to możecie się pożegnać i nie ustępuj dopóki Cię nie przeprosi

[edit23]

Napisane przez Karolinna

Wszystcy chcemy być szczęśliwi, niewiele nam do tego tzreba. doskonale jednak wiemy ze nie ma ideałów i idealnych zwiazków. Nad wieloma trzeba nieźle się napracować.
Wczoraj usłyszałam jak to moja koleżanka wymieniała zarówkę w żyrandolu a jej przyszły mąz poprstu podszedł do niej i pieścią zbił lampę. Całe szkło posypało sie na dziewczynę. Chyba wiedział że może zrobic jej krzywdę?
Ta historia wywolała dyskusję w moim związku, my tez się kłócimy jak każdy chyba i to czasem ostro (w sumie z pojawiających się niedomówień)... Oboje mamy trudne harakterki więc trudo sie temu dziwić...ale co zrobić
gdy problem osiąga takie apogeum?

Myślę że to problem niejednej z wizazanek... każda się z problemem sptkała oczywiście nie w takim samym stopniu ale niekontrolowana złość i agresja potrafi nieźle dac w kość.

Ciekawa jestem jak radzicie sobie z nią?
Czy same jesteście osobami ktore łatwo się wkurzają?
Czy może mieszkacie z kimś takim i jestescie ofiarą?

Nie mówię tu o przemocy fizycznej, lecz o nagłych wybuchach, rzucaniu przedmiotami, mowieniu rzeczy ktorych naprawde się nie myśli.

Czy człowiek sam umie sobie z tym poradzić?
Jakies techniki metody?

Czekam na opinie...

CHOLERYK pisze się przez "CH"

[elly2]

Napisane przez hania811

Jakbym o sobie czytała. Ja tez jestem holeryczka - po tatusiu to mam. Najbardziej się wsciekam jak cos nie układa sie po mojej mysli- bo jak hania sobie cos zaplanuje to tak musi byc i basta. Jestem cholernie uparta. Mój TZ jest za to bardzo spokojny i ma na mnie swoje sposoby. Nie potrafię sie przy nim długo wkurzać, jak mnie przytula to szybko mi przechodzi. Czasem się go pytam jak ze mna wytrzymuje- odpowiada, ze zadnej mojej cechy by nie zmienił.
Mysle ze da się zyc z holerykiem i furiatem, ale pod warunkiem, że jest swiadom swojego charakteru, umie się przyznac do błędu i stara się choć troszkę opanowac.

Doslownie jakbym o sobie czytala Mam identycznie, jak cos nie idzie po mojej mysli, albo niezgodnie z wczesniej ustalonym planem to szlag mnie trafia i potrafie krzyczec, wrzeszczec...
TZ bardzo nie lubi we mnie tej cechy...zawsze kiedy sobie cos ustale, a TŻ chce moje plany zburzyc to sie bardzo denerwuje, a on zaraz ma pretensje i sobie ze mnie ironizuje Takze jeszcze bardziej moje cisnienie sie podnosi...

TZ natomiast jest typem spokojnym...taki troszke flegmatyk (hehe nienawidzi jak o nim tak mowie). Czasem sie zastanawiam jak to mozliwe, ze ja moglam sie zwiazac z taka osoba...bo tak szczerze mowiac to strasznie nie lubie ludzi o tego typu charakterze czyli - "pająku gdzie mnie ciągniesz"

Ale z drugiej strony...mowia ze przeciwienstwa sie przyciagaja...I w zasadzie nie wyobrazam sobie zwiazku z kims takim jak ja - chyba bysmy sie po prostu wzajemnie pozabijali...

[TooFarGone]

Bardzo fajny thread

Mój dziadek był cholerykiem, mój tata ma objawy x]
Mam na myśli, że ma gorsze i lepsze dni, jednak zaliczyłbym go do choleryków.
Moja mama, woohoo, totalna choleryczka x]

Ja ?
No w takim otoczeniu powinienem być cholerykiem.
A tu zonk, bo nie jestem

Kiedy krzyczy na mnie ktoś z rodziny, jestem albo cicho, albo się uśmiecham i spokojnie odpowiadam, albo odpowiadam sarkastycznie (kiedy mam już dość) co źle się kończy

Natomiast kiedy krzyczę (no niestety czasami... na szczęście rzadko) na moją kicie kochaną, to wystarczy że ona popatrzy się na mnie tymi smutnymi oczkami i natychmiast zaczynam przepraszać że w ogóle się odzywałem
Co dziwne nawet jeżeli naprawdę miałem powody żeby się zezłościć, bo coś nabroiła, to i tak jej rozwalające spojrzenie sprawia że zaczynam przepraszać i głaskać powtarzając coś w rodzaju "no już, już, nie puniaj" XD

Co do życia z cholerykami, ekhu... jeżeli wasz TŻ... (towarzysz życia ? Kto to wymyślił lol XDDDD) zaczyna się drzeć, wg mnie najlepiej działa pogodne nastawienie, trochę uśmiechu kilka zdań "ale dlaczego w ogóle krzyczysz ? Nie potrafisz na spokojnie?",
a NAJLEPIEJ działa w tym momencie miluśny całus
To jak odkorkowanie szampana xd Puf, cała złość znika
Na mnie to działa ^__^
Ludzie często zapominają o takich rzeczach podczas kłótni.

Wiem nie łatwo jest się chociażby uśmiechnąć czy zbliżyć kiedy ważna dla nas osoba zaczyna krzyczeć w gniewie, niektórzy są wtedy jak wściekłe psiny i lepiej nie podchodzić

Ale warto próbować, bo np kiedy ktoś jest zeźlony i osoby wokół niego też się takie robią to niemiła atmosfera trwa czasem cały dzień.