Po poronieniu - kiedy okres, kolejna ciąża?

[sylvia00]

Napisane przez Pamela86

KOCHANE MAM SUPER WIESCI
NOSZĘ POD SERDUSZKIEM BLIŹNIAKI: jupi:
To 4t3d ciazy, serduszek jeszcze nie bylo widac bo za wczesnie, ale fasolki rożnia sie od siebie, jedna starsza druga mlodsza, o kilka dni, dwujajowe:jup i:
nastepna wizyta za 2tygodnie, 24maja
mam do porobienia badania, duzo badan, mam brac luteine, witaminy, i tabletki z kwasem foliowym:jupi :
Az plakac sie chce ze szczescia- MEGA NIESPODZIANKA
Tż byl ze mna w gabinecie i widzial nasze dzieciaczki- przecudowny widok

Przedstawiam moje Skarby

Łoooo Maaaatkooo ale suuuuper !!!!
Nawet nie wiesz jak bardzo wszystkie tu życzymy Ci szczęścia !
To niesamowite...bliźniaki niezła niespodzianka

Powodzenia!

[Lili 83]

Napisane przez Pamela86

KOCHANE MAM SUPER WIESCI
NOSZĘ POD SERDUSZKIEM BLIŹNIAKI: jupi:
To 4t3d ciazy, serduszek jeszcze nie bylo widac bo za wczesnie, ale fasolki rożnia sie od siebie, jedna starsza druga mlodsza, o kilka dni, dwujajowe:jup i:
nastepna wizyta za 2tygodnie, 24maja
mam do porobienia badania, duzo badan, mam brac luteine, witaminy, i tabletki z kwasem foliowym:jupi :
Az plakac sie chce ze szczescia- MEGA NIESPODZIANKA
Tż byl ze mna w gabinecie i widzial nasze dzieciaczki- przecudowny widok

Przedstawiam moje Skarby

WOW!
To się nazywa szczęście Aż mi się uśmiech sam na twarz pcha
Super wieści! Podwójne szczęście
Uważaj i dbaj o siebie i MALEŃSTWA
Powodzenia

[rafantynka1]

hej Kochane już nie byłam tutaj wieki szkoda że wciąż nowe dziewczyny napływają ale dobrze że trafiają tutaj....
Troszkę się boję zaczynać ale stratuję 1 czerwca czy któraś zaczyna ze mną?????????????????????? ????????????????????????? ????????????????????????? ????????????????????????? ??????
Nie byłam tutaj wieki ale obiecuję że nadrobię straty

[Legier2]

Napisane przez Pamela86

KOCHANE MAM SUPER WIESCI
NOSZĘ POD SERDUSZKIEM BLIŹNIAKI: jupi:
To 4t3d ciazy, serduszek jeszcze nie bylo widac bo za wczesnie, ale fasolki rożnia sie od siebie, jedna starsza druga mlodsza, o kilka dni, dwujajowe:jup i:
nastepna wizyta za 2tygodnie, 24maja
mam do porobienia badania, duzo badan, mam brac luteine, witaminy, i tabletki z kwasem foliowym:jupi :
Az plakac sie chce ze szczescia- MEGA NIESPODZIANKA
Tż byl ze mna w gabinecie i widzial nasze dzieciaczki- przecudowny widok

Przedstawiam moje Skarby

Super!!! GRATULACJE ! ! ! Podwójne serduszka to podwójna radość! Pewnie każda z nas Ci tego zazdrości. Dbaj o siebie i o maleństwa! Trzymamy kciuki!
Rafatynka1 chętnie bym się przyłączyła ze startowaniem, ale ja dopiero jestem po pierwszej @ i od 1 czerwca to mam zamiar zacząć jeść folik. Ale życzę udanego startu, no i szybkiej fasolki! Będzie dobrze.

[Lili 83]

Napisane przez rafantynka1

hej Kochane już nie byłam tutaj wieki szkoda że wciąż nowe dziewczyny napływają ale dobrze że trafiają tutaj....
Troszkę się boję zaczynać ale stratuję 1 czerwca czy któraś zaczyna ze mną?????????????????????? ????????????????????????? ????????????????????????? ????????????????????????? ??????
Nie byłam tutaj wieki ale obiecuję że nadrobię straty

Ja też bym się chętnie przyłączyła ale czekam na pierwszą @..... Dwa tygodnie za mną....
Pozdrawiam

[juta79]

Czesc dziewczyny
Po pierwsze gratuluje Pamela86 BLIŹNIAKÓW super wieści

Trafiłam na to forum w lipcu rok temu po poronieniu. Napisałam kilka postów ale głównie czytałam
Wracam do Was bo od tego miesiąca niechcący zaczęliśmy starania.
Jak większość z Was odliczałam kiedy miną 3 miesiące i będę mogła zacząć sie starać ponownie. Niestety miesiąc po poronieniu straciliśmy z mezem prace (mieszkaliśmy w Anglii) a w grudniu zdecydowaliśmy sie na powrót do Polski i moglam zapomniec o staraniach na jakis czas.
Mąż juz pracuje i chyba nie najgorzej zarabia ale ja nadal nie moge znaleść pracy ale mino wszystko od tego miesiaca zaczęliśmy starania, bo ja juz nie wytrzymałam tak długo czekać a teraz boje sie ze mogło sie udać
Boje sie jak sobie poradzimy z jednej pensji ale przede wszystkim najbardziej boje sie ze sytuacja moze sie powtórzyć strach mnie paraliżuje.
Dziewczynki jak Wy sobie z tym radzicie???

[DAnia]

Hej dziewczynki
Jak macie ochotę, to zapraszamy na forum "Staramy się po poronieniu" - jest nas tam już troszkę

[Lukasz_sh]

a po hist pat sie dzwoni czy juz jest?

[Pamela86]

Napisane przez Lukasz_sh

a po hist pat sie dzwoni czy juz jest?

tak mozesz zadzwonic, zeby nie jechac na darmo

[Legier2]

Napisane przez juta79

Czesc dziewczyny
Po pierwsze gratuluje Pamela86 BLIŹNIAKÓW super wieści

Trafiłam na to forum w lipcu rok temu po poronieniu. Napisałam kilka postów ale głównie czytałam
Wracam do Was bo od tego miesiąca niechcący zaczęliśmy starania.
Jak większość z Was odliczałam kiedy miną 3 miesiące i będę mogła zacząć sie starać ponownie. Niestety miesiąc po poronieniu straciliśmy z mezem prace (mieszkaliśmy w Anglii) a w grudniu zdecydowaliśmy sie na powrót do Polski i moglam zapomniec o staraniach na jakis czas.
Mąż juz pracuje i chyba nie najgorzej zarabia ale ja nadal nie moge znaleść pracy ale mino wszystko od tego miesiaca zaczęliśmy starania, bo ja juz nie wytrzymałam tak długo czekać a teraz boje sie ze mogło sie udać
Boje sie jak sobie poradzimy z jednej pensji ale przede wszystkim najbardziej boje sie ze sytuacja moze sie powtórzyć strach mnie paraliżuje.
Dziewczynki jak Wy sobie z tym radzicie???

Współczuję Ci, że musiałaś tak długo czekać, ale niestety to nie Twoja wina. A co tego, czy poradzicie sobie z jednej pensji, to wydaje mi się, że nie jedna rodzina żyje z jednej pensji, więc nie ma się czym przejmować. Ja akurat siedzę na wychowawczym, ale muszę przyznać, że dużo kasy nie dostaję, bo 468zł (z zasiłkiem rodzinnym), ale zawsze coś. Także nie przejmuj się- mam nadzieję, że dacie radę- to zależy tylko od Was i od tego czy, i jak bardzo jesteście rozrzutni i czy czasem umiecie sobie czegoś odmówić.
A nie bój się, że sytuacja się powtórzy, bo nie można o tym myśleć. Trzeba myśleć pozytywnie, a wtedy napewno się uda.

[DAnia]

Napisane przez Lukasz_sh

a po hist pat sie dzwoni czy juz jest?

Mi kazali dzwonić i tak też zrobiłam - strasznie długo czekałam...

[Lukasz_sh]

dostalam pierwszej@ po niecalym miesiacu po zabiegu czyli jak zawszepozdrawiam

[Lili 83]

Ja też dostałam @ Po 17-stu dniach po zabiegu (powtórnym)
Ciszę się
Jeszcze dwie @ i do dzieła

[Legier2]

Napisane przez Lili 83

Ja też dostałam @ Po 17-stu dniach po zabiegu (powtórnym)
Ciszę się
Jeszcze dwie @ i do dzieła

No to fajnie- ja też już jestem po pierwszej @ , pewnie już niedługo przyjedzie druga @, ale jakoś nie cieszę się aż tak z tego powodu, bo mi kazał lekarz czekać do września- właściwie to do października, bo we wrześniu to mi kazał przyjść do niego! wkurza mnie to, że muszę tak długo czekać, a nie miałam żadnych komplikacji. ale i tak pewnie nie wytrzymam i pójdę do niego wcześniej. Trzymam chociaż za Was kciuki.

[dragon82]

Witam wszystkie forumowiczki.
przeczytałam dzisiaj Wasze forum, i tak naprawdę to na początek gratuluję Pameli bliźniaków.
Znalazłam się tu z wiadomych powodów. Poroniłam 3 maja w bardzo wczesnej ciąży tj. 4 albo 5 tydzień ciąży, jak pojechałam do szpital tego dnia to przy USG lekarz stwierdził, że jestem właśnie w aktywnej fazie poronienia i nie mam już zarodka. To był dla ,mie i mojego męża szok kochany upragniony dzidziuś który miał się urodzić na gwiazdkę, koszmar.
Dowiedziałam się o ciąży 18 kwietnia i tak naprawdę cały czas mnie bolał brzuch, najpierw miałam cały twardy a później caraz niżej mnie bolał oraz 19 kwietnia rozchorowałam się i miałam przez kilka dni gorączkę no i nie wiem czy to miało wpływ, ale 17 kwietnia jak jeszcze nie wiedziałam o ciązy to skakałam na tranpolinie.
Poroniłam naturalnie ale dostałam jeszcze proszek doodbytniczo wczesno poronny w następnym tygodniu idę jeszcze na USG i mam sobie test ciążowy z krwi zrobić żeby sprawdzić czy jest wszysko ok.
To taka moja historia w skrócie.
Został jeszcze psychika z tym bywa różnie, sama nie wiem co myśleć niby jest ok, ale tak naprawdę cały czas o tym myślę czytam fora, rozmawiam z ludzmi(wiem, że duszenie w sobie mi raczej nie pomoże), mój mąż jest cały czas przy mnie, on sam to bardzo przeżył.
Może to dziwnie zabrzmi bo nie jestem praktykującą katoliczką, ale wierzę w Boga i wiem, że on ma swój plan i wierzę w przeznaczenie nie obwiniam sie za to co się stało (chciaż w myślach próbowałam) bo wiem, że to tak naprawdę bez sensu.
Jest mi po prostu ciężko, wiadomo, że chcemy mieć dzidziusia, ale boję się tego , że po prostu przy następnej ciąży będzie cały czas ze mną ten strach, że nie musi być dobrze, tego się najbardziej boję i te bóle brzucha (chciaż moją mamę jak była w ciąży z moją młodszą siostrą całą ciąże bolał brzuch i było wszystko w porządku)
a to przecież miała być przyjemność i wielka radość bez strachu. Z całego serca współczuje dziewczynom które miały czyszczenie bez narkozy (wiem, że kiedyś tak było, ale mamy przecież teraz zupełnie inne czasy) brak na to cenzuralnych słów, masakra.
Wierzę w to, że uda Nam się wszystkim szczęśliwe zakończenie tak smutnego początku i będziemy się dzieliły zupełnie innymi doświadczeniami

[sloneczkoo19]

Witam was wszytskie ja takze miałam podobna sytuacje w 5 tyg. ciazy straciłam swoje malensto od tamtego czasu mineło juz 9 miesiecy i nadla jest mi trudno sie pogodzic z tym ze straciłam swoje malenstwo na które tak bardzo czekalam ze swoim partnerem. Staralismy sie o ta kruszyne 8 miesiecy az wkoncu po kilku miesiacach staran przestalismy myslec o dzieku i nagle pod konies sierpnia tamtego roku dowiedziałm sie ze jestem w ciazy bylam najszczesliwsza osoba na swiecie ale do czasu moja radosc jak i partnera nie trwała długo 2.09.2009 roku kolo południa bedac w pracy pojawiło sie u mnie małe krwawienie nie czekajac na nic pojechalam do szpitala gdzie odrazu mnie zostawiono dwie godziny późnie było juz tylko gorzej o godz. 24:00 straciłam swoje malenstwo ale nie byłam tego swiadoma ze straciłam moje malenstwo nastepnego dnia rano poszłam na USG lekarz stwierdził iz straciłam swoje malensto . Najgorsze bylo to gdy okazalo sie iz porenienie było nie kompletne i musiałam miec zabieg łyzeczkowania to było najgorsze potem byl tylko ogromny ból cierpienie i zadawanie sobie jednego pytania DLACZEGO WŁASNIE JA???? DLACZEGO WŁASNIE MNIE TO SPOTKALO????????? Malo tego na sali byly z mna kobiety ktore były w zaawansowanych ciazach barzdo to przezyłam patrzac na nie jakie one sa szczesliwe i ze zaniedługo beda miały swoje malenstwa przy sobie A JA NIE BEDE MIAŁA jescze długo po wyjsciu ze szpitala nie mogłam sie pozbierac po tym wszytskim cały czas sie obwiniałam ze to moja wina ze zrobiłam cos nie tak !!!!!!!!!!!! Ale wszytscy bliscy mi powtarzali ze to nie moja wina i ze nie powinnam sie obarczac tym bo moja psychika nie bedzie mogła sie uspokoic i przygotowac do nastepnej ciazy.
Mimo tak długiej przerwy nie zdecytowalam sie na kolejna ciaze chodz bardzo bym chciala miec swoje kolejne malensto lecz z drugiej strony gdzies tam w srodku boje sie ze moze sie mi przydarzyc taka sama sytuacja jaka miałam

POZDRAWIAM WIAS BARDZO GOROCA WSZYSTKIE KTÓRE OCZEKUJECIE NA SWOJE MALENSTWA BADZ STARACIE SIE O NIE BUZIACZKI

[ry-bcia]

dragon82 i słoneczkoo19 witajcie na naszym forum[*] [*] dla waszych aniołków

Napisane przez dragon82

Został jeszcze psychika z tym bywa różnie, sama nie wiem co myśleć niby jest ok, ale tak naprawdę cały czas o tym myślę czytam fora, rozmawiam z ludzmi(wiem, że duszenie w sobie mi raczej nie pomoże), mój mąż jest cały czas przy mnie, on sam to bardzo przeżył. Może to dziwnie zabrzmi bo nie jestem praktykującą katoliczką, ale wierzę w Boga i wiem, że on ma swój plan i wierzę w przeznaczenie nie obwiniam sie za to co się stało (chciaż w myślach próbowałam) bo wiem, że to tak naprawdę bez sensu.

ja się zachowywałam dokładnie tak samo, czytałam fora, rozmawiałam, myslałam, można powiedzieć zgłębiałam temat- mi to bardzo pomogło , wiadomo, że uraz zawsze zostanie i następna ciąże będę siedzieć jak na szpilkach i się denerwować z byle powodu, ale nie obracam sie za siebie i nie roztrząsam tego co było bo nic mi to i tak nie da... czasu nie cofnę. Winy w sobie nie szukam bo widać tak miało być i koniec

Napisane przez sloneczkoo19

wszyscy bliscy mi powtarzali ze to nie moja wina i ze nie powinnam sie obarczac tym bo moja psychika nie bedzie mogła sie uspokoic i przygotowac do nastepnej ciazy.
Mimo tak długiej przerwy nie zdecytowalam sie na kolejna ciaze chodz bardzo bym chciala miec swoje kolejne malensto lecz z drugiej strony gdzies tam w srodku boje sie ze moze sie mi przydarzyc taka sama sytuacja jaka miałam

Twoi bliscy mają rację, obarczanie się winą nic nie da. To kiedy zdecydujesz się na następną ciąże to już zależy od Ciebie, psychika każdej kobiety jest inna, jedna potrzebuje miesiąc inna rok. Niestety pogódź sie z faktem, że obojętnie ile będziesz czekać i tak w następnej ciąży będziesz się bała powtórki... Tak już jest.. Moja koleżanka poroniła 3 ciąże, a teraz ma 3 dzieci nie poddała się i dopięła swego

[Lili 83]

Napisane przez dragon82

Witam wszystkie forumowiczki.
przeczytałam dzisiaj Wasze forum, i tak naprawdę to na początek gratuluję Pameli bliźniaków.
Znalazłam się tu z wiadomych powodów. Poroniłam 3 maja w bardzo wczesnej ciąży tj. 4 albo 5 tydzień ciąży, jak pojechałam do szpital tego dnia to przy USG lekarz stwierdził, że jestem właśnie w aktywnej fazie poronienia i nie mam już zarodka. To był dla ,mie i mojego męża szok kochany upragniony dzidziuś który miał się urodzić na gwiazdkę, koszmar.
Dowiedziałam się o ciąży 18 kwietnia i tak naprawdę cały czas mnie bolał brzuch, najpierw miałam cały twardy a później caraz niżej mnie bolał oraz 19 kwietnia rozchorowałam się i miałam przez kilka dni gorączkę no i nie wiem czy to miało wpływ, ale 17 kwietnia jak jeszcze nie wiedziałam o ciązy to skakałam na tranpolinie.
Poroniłam naturalnie ale dostałam jeszcze proszek doodbytniczo wczesno poronny w następnym tygodniu idę jeszcze na USG i mam sobie test ciążowy z krwi zrobić żeby sprawdzić czy jest wszysko ok.
To taka moja historia w skrócie.
Został jeszcze psychika z tym bywa różnie, sama nie wiem co myśleć niby jest ok, ale tak naprawdę cały czas o tym myślę czytam fora, rozmawiam z ludzmi(wiem, że duszenie w sobie mi raczej nie pomoże), mój mąż jest cały czas przy mnie, on sam to bardzo przeżył.
Może to dziwnie zabrzmi bo nie jestem praktykującą katoliczką, ale wierzę w Boga i wiem, że on ma swój plan i wierzę w przeznaczenie nie obwiniam sie za to co się stało (chciaż w myślach próbowałam) bo wiem, że to tak naprawdę bez sensu.
Jest mi po prostu ciężko, wiadomo, że chcemy mieć dzidziusia, ale boję się tego , że po prostu przy następnej ciąży będzie cały czas ze mną ten strach, że nie musi być dobrze, tego się najbardziej boję i te bóle brzucha (chciaż moją mamę jak była w ciąży z moją młodszą siostrą całą ciąże bolał brzuch i było wszystko w porządku)
a to przecież miała być przyjemność i wielka radość bez strachu. Z całego serca współczuje dziewczynom które miały czyszczenie bez narkozy (wiem, że kiedyś tak było, ale mamy przecież teraz zupełnie inne czasy) brak na to cenzuralnych słów, masakra.
Wierzę w to, że uda Nam się wszystkim szczęśliwe zakończenie tak smutnego początku i będziemy się dzieliły zupełnie innymi doświadczeniami

Bardzo Ci współczuję
Ja byłam w 809tygodniu ciąży. Dostałam niewielkiego plamienia. Koleżanka, która niedawno rodziła, powiedziała mi, że czasem się tak zdarza i nie oznacza to nic złego. W moim przypadku oznaczało....zaraz pojechałam do szpitala i dowiedziałam się najgorszego.
Myślę, że lepiej dmuchać na zimne....
Też się boję następnej ciąży ( nawet nie biorę pod uwagę, że nie uda mi się zajść!)
Trzeba być dobrej myśli

---------- Dopisano o 18:05 ---------- Poprzedni post napisano o 18:03 ----------

Napisane przez sloneczkoo19

Witam was wszytskie ja takze miałam podobna sytuacje w 5 tyg. ciazy straciłam swoje malensto od tamtego czasu mineło juz 9 miesiecy i nadla jest mi trudno sie pogodzic z tym ze straciłam swoje malenstwo na które tak bardzo czekalam ze swoim partnerem. Staralismy sie o ta kruszyne 8 miesiecy az wkoncu po kilku miesiacach staran przestalismy myslec o dzieku i nagle pod konies sierpnia tamtego roku dowiedziałm sie ze jestem w ciazy bylam najszczesliwsza osoba na swiecie ale do czasu moja radosc jak i partnera nie trwała długo 2.09.2009 roku kolo południa bedac w pracy pojawiło sie u mnie małe krwawienie nie czekajac na nic pojechalam do szpitala gdzie odrazu mnie zostawiono dwie godziny późnie było juz tylko gorzej o godz. 24:00 straciłam swoje malenstwo ale nie byłam tego swiadoma ze straciłam moje malenstwo nastepnego dnia rano poszłam na USG lekarz stwierdził iz straciłam swoje malensto . Najgorsze bylo to gdy okazalo sie iz porenienie było nie kompletne i musiałam miec zabieg łyzeczkowania to było najgorsze potem byl tylko ogromny ból cierpienie i zadawanie sobie jednego pytania DLACZEGO WŁASNIE JA???? DLACZEGO WŁASNIE MNIE TO SPOTKALO????????? Malo tego na sali byly z mna kobiety ktore były w zaawansowanych ciazach barzdo to przezyłam patrzac na nie jakie one sa szczesliwe i ze zaniedługo beda miały swoje malenstwa przy sobie A JA NIE BEDE MIAŁA jescze długo po wyjsciu ze szpitala nie mogłam sie pozbierac po tym wszytskim cały czas sie obwiniałam ze to moja wina ze zrobiłam cos nie tak !!!!!!!!!!!! Ale wszytscy bliscy mi powtarzali ze to nie moja wina i ze nie powinnam sie obarczac tym bo moja psychika nie bedzie mogła sie uspokoic i przygotowac do nastepnej ciazy.
Mimo tak długiej przerwy nie zdecytowalam sie na kolejna ciaze chodz bardzo bym chciala miec swoje kolejne malensto lecz z drugiej strony gdzies tam w srodku boje sie ze moze sie mi przydarzyc taka sama sytuacja jaka miałam

POZDRAWIAM WIAS BARDZO GOROCA WSZYSTKIE KTÓRE OCZEKUJECIE NA SWOJE MALENSTWA BADZ STARACIE SIE O NIE BUZIACZKI

Każda z nas się obwinia
Z czasem będzie lepiej

[Astorianka]

Ja też się bardzo obwiniałam, zastanawiałam się dlaczego, dlaczego ja, dlaczego ten rok 2009 tak mi dokopał - w mojej rodzinie wydarzyła się straszna tragedia... Co zrobiłam nie tak?
A kiedy znowu zobaczyłam 2 kreski i to bardzo, bardzo szybko zaczęłam się panicznie bać. Pierwsza wizyta u lekarza i tekst gbura z przychodni - poczekamy jeszcze bo może pani znowu poroni, to po co zawracać głowę... i tekst o za małym zarodku, że historia się powtórzy.... Obiecałam sobie, że jeżeli drugi raz poronię to odłożę ciążę na co najmniej rok... A jednak się nie powtórzyło, dziecię rośnie, jest zdrowe, we wrześniu przyjdzie na świat.
To jest bardzo trudne, przezwyciężenie takiego lęku wymaga naprawdę sporo sił i wysiłków, ale warto... Warto się przebadać, warto zadbać o siebie i warto zajść w ciążę znowu...Próbować... trzeba gonić za marzeniami.

[dragon82]

Dziękuję Wam wszystkim . Wasze słowa pocieszenia naprawdę wiele dla mnie znaczą.
Mam waleczny charakter jeśli chodzi o przeciwności losu i napewno się nie poddam, to nie w moim stylu chociaż bardzo się boję, ale wiem, że muszę dać radę.
Dużo czytałam, stąd wiem, że nie można tego dusić w sobie i to naprawdę pomaga, naprawdę dużo rozmawiam z bliskimi ludzmi.
Z całego serca wierzę, że nam wszystkim się uda dochować gromadki dzieci, mi się maży trójka chociaż mój mąż jest tym lekko przerażony.
Dla mnie ważna jest wizyta u lekarza 19 maja, a później jak będzie wszystko ok, to mamy na początku czerwca urlop i wyjeżdżamy na mały wypoczynek a wtedy ....

---------- Dopisano o 23:05 ---------- Poprzedni post napisano o 22:50 ----------

Bardzo ważne jest nastawienie psychiczne, ja jak mnie nachodzą złe myśli to je na siłę odrzucam i myślę pozytywanie bo wiem, że to mi w przyszłości pomoże.
Może to głupie co teraz napiszę, ale wydaje mi się, że w całym naszym myśleniu i analizowaniu najlepsze jest tak naprawdę poprostu nie myślenie i zupełny bark analizowania, bo tak naprawdę najważniejsza jest nasza psychika i chyba o to w tym wszystkim chodzi.
Nie możemy rozpamiętywać.

[sloneczkoo19]

Dziekuje ry-bcia za te mile słowa mam nadzieje ze w koncu przełamie się i ze razem z partnerem bedziemy próbowac sie znów starac o dzidzie
Masz racje patrzenie za siebie i obwinianie sie nic tu tak naprawde nie pomoze.
Po tych słowach zaczne chyba innaczej patrzec na zycie i zyjac mysla i nadzieja ze kolejna ciaze przenosze do konca bez zadnych komplikacji.
Gdy tylko zajde w kolejna ciaze dam wam znac kochane.

---------- Dopisano o 00:11 ---------- Poprzedni post napisano o 00:10 ----------

Gdy wchodziłam na ruzne fora na ten temat to az mi łezka kreciła sie w oku ze jest nas tak wiele a mimo to i tak sie nie poddajemy bo dalej walczymy o to aby móc sie cieszyc macierzynstwem.
Lecz jednak ten strach i obawy zostaja dokonca przy nas ze znów sie moze to przydazyc ale jednak MUSIMY UWIERZYC W SIEBIE I W TO ZE WSZYTSKO BEDZIE DOBRZE I ZYCIE NASZYSZ MALENST JEST W REKACH BOGA .


Pozdrawiam was wszystkie

[Legier2]

Słoneczkoo19 i Dragon82 współczuję Wam. Ja dowiedziałam się o tym w 10 tygodniu- to, jak dla wszystkich, było dla mnie ogromnym szokiem, od zabiegu minęło już 5 tygodni i 1 dzień, ale teraz czuję się już dużo lepiej. Głównie dzięki pocieszeniu dziewczyn, których to samo spotkało- czyli dzięki forum. No i oczywiście dzięki synowi. Mam jedno dziecko, więc wiem, że napewno warto walczyć o taki skarb, dlatego nie poddawajcie się tak szybko. Będzie dobrze. pozdrawiamy.

[Lili 83]

Dziewczyny!

A ile należy się wstrzymać ze współżyciem po zabiegu łyżeczkowania?

Ja dostałam @ po 17 dniach... i jak mi się skończyła to zrobiliśmy to z mężem. Ale po współżyciu mam takie malutkie krwawienie... i teraz jestem przerażona. W sumie to od zabiegu minęło niewiele ponad trzy tygodnie.
Jak było u Was?

[Legier2]

Napisane przez Lili 83

Dziewczyny!

A ile należy się wstrzymać ze współżyciem po zabiegu łyżeczkowania?

Ja dostałam @ po 17 dniach... i jak mi się skończyła to zrobiliśmy to z mężem. Ale po współżyciu mam takie malutkie krwawienie... i teraz jestem przerażona. W sumie to od zabiegu minęło niewiele ponad trzy tygodnie.
Jak było u Was?

Hej. Mi mówił lekarz, że po łyżeczkowaniu można zacząć współżyć po pierwszej @ i też tak zrobiliśmy z mężem i u mnie było wszystko ok.


Dziewczyny powiedzcie mi, czy któraś z Was miała problem z torbielem?? Bo jak byłam jeszcze w ciąży to dowiedziałam się, że mam torbiela na lewym jajniku o wielkości 8cm, ale lekarz mi powiedział, że on powinien sam zejść, a później jak już było po zabiegu, to zapomniałam go zapytać na wizycie kontrolnej o tego torbiela, a nie robił mi USG. Fakt, że mnie teraz tam nic nie boli, ale dosyć często muszę chodzić do ubikacji, a to jest podobno też jedna z przyczyn tej choroby. Czy myślicie, że mógł on już zejść, czy może raczej powinnam się przejść i zapytać co i jak??

[ry-bcia]

Napisane przez Lili 83

Dziewczyny!

A ile należy się wstrzymać ze współżyciem po zabiegu łyżeczkowania?

Ja dostałam @ po 17 dniach... i jak mi się skończyła to zrobiliśmy to z mężem. Ale po współżyciu mam takie malutkie krwawienie... i teraz jestem przerażona. W sumie to od zabiegu minęło niewiele ponad trzy tygodnie.
Jak było u Was?

Ja 2,5 tyg po łyżeczkowaniu byłam na kontroli i lekarka mi już wtedy pozwoliła, ale i tak jeszcze 1,5 tyg czekaliśmy

[dragon82]

U mnie, współżyliśmy po tygodniu. Tyle, że poroniłam naturalnie nic mnie nie bolało i było wszystko ok.

[Famfatall]

Witajcie dziewczyny. Byłam wczoraj na drugim USG, w niedzielę zaczęłam krwawić... w poniedziałek wizyta u mojego gin.... strasznie się bałam, że znów się nie udało. Na szczęście (w nieszczęściu) okazało się że mam krwiaka, który zrobił się prawdopodobnie dlatego, że zbyt szybko zaszłam w ciążę po #. Gin zwiększył mi dawkę duphastonu i muszę to wszystko wyleżeć. Mam nadzieję że będzie dobrze. Dzidziuś ma 8 tyg i 5 dni, (wg usg) i 2,4 cm. Wygląda jak miniaturka małego dzidziusia. Jak na nie patrzę to jestem taka szczęśliwa, że jest. Przeraża mnie tylko to że tak blisko niego jest ten krwiak.
Jeszcze miesiąc temu doradzałabym każdej dziewczynie, że nie ma co czekać tylko trzeba działać a na dzień dzisiejszy to sama nie wiem, bo stres jest ogromny... te obawy . .. że może trzeba było jeszcze poczekać. Ale każdy organizm jest inny i liczy się to co serce mówi.

Astorianko, jesteś bardzo dzielna. Buziaki

Kochane, dla wszystkich zaświeci słońce i wierzę, że każda z nas będzie mamą

[Lukasz_sh]

po pierwszej# od zabiegu zaszlas?a co ci mowil lekarz na kontroli po zabiegu?pozdrawiam

[Lili 83]

Byłam dzisiaj na wizycie kontrolnej....
Jest prawie cztery tygodnie po zabiegu i nadal nie ma wyników histo, lekarz mnie nawet nie zbadał......
Popytał tylko czy wszystko ok.
Więc czekam na wyniki i wtedy do kontroli.

[Famfatall]

Napisane przez Lukasz_sh

po pierwszej# od zabiegu zaszlas?a co ci mowil lekarz na kontroli po zabiegu?pozdrawiam

Mój lekarz wie, że jestem szybciochem i nie lubię czekać. Rozmawiałam z nim poradził, żeby poczekać 3 miesiące, ja go spytałam co zrobi jak za miesiąc przyjdę do niego w ciąży, on odpowiedział, że zrobi wszystko żeby moją ciążę utrzymać. Takich Gin jakiego mam ja życzę każdej z Was. Buziaki kochane