Trudny trzylatek

[iwoh]

Witam,
proszę doświadczone mamy trudnych dzieci o porady, przykłady lektur, jak radzić sobie z upartym i bardzo żywym trzylatkiem, który w dodatku już długo przechodzi bunt, najpierw dwulatka, teraz trzylatka.

Moje dziecko buntuje się przeciwko wszystkiemu, nie będzie się ubierało, nie da sobie oporządzić tyłka po kupie, nie chce się myć, itd., itp. Każda próba wykonania czynności, która akurat jest konieczna kończy się okropnym rykiem, kopaniem i wyrywaniem się.
Do tego doszło, że ja mam momenty takie, że boję się go czasami tknąć, bo wiem, że zaraz będzie ryk.

Pracuję w domu, akurat mały jest chory, wiec nie chodzi do przedszkola, ale nie tak bardzo chory, żeby leżał i marudził. Nadal broi jak broił. Niestety za bardzo nie mogę sobie popracować, bo on domaga się zajmowania się nim cały czas, a jak próbuję coś zrobić, to podlatuje i specjalnie wyłącza mi komputer . Tłumaczenia nic nie pomagają, tłumaczenie nie dociera do niego, porady Niani z sadzaniem, w określonym miejscu u nas nie działają, bo on ucieka po prostu i jeszcze robi sobie labę. Mnie pozostaje praca po nocach, ale przecież nie możemy tak funkcjonować, bo widzę, że włazi mi na głowę.

[Lara Croft]

Kochana, powiem jedno magiczne slowo: KONSEKWENCJA! Wiec jest tak, ze jesli powiesz, ze to Ty ubierzesz mu buciki, spodnie czy cokolwiek to zeby sie palilo to nie mozesz z tego zrezygnowac. Nie mozesz odpuscic. Ja nie mowie tu o robieniu czegos na sile, Boze bron. Nie chcesz sie ubrac to zostan tu az ci sie zachce! I niech sobie krzyczy ile chce, to nie Ciebie bedzie gardlo bolalo! Tak bedzie za pierwszym, drugim i moze nawet za czwartym razem, ale w koncu sam dojdzie do wniosku, ze z Toba nie wygra wiec przestanie walczyc. Musisz sie uzbroic w cierpliwosc i nie ulegac, bo innej rezepty nie ma.
Wytrwalosci zycze i pozdrawiam

[paulina150528]

Napisane przez Lara Croft

Kochana, powiem jedno magiczne slowo: KONSEKWENCJA! Wiec jest tak, ze jesli powiesz, ze to Ty ubierzesz mu buciki, spodnie czy cokolwiek to zeby sie palilo to nie mozesz z tego zrezygnowac. Nie mozesz odpuscic. Ja nie mowie tu o robieniu czegos na sile, Boze bron. Nie chcesz sie ubrac to zostan tu az ci sie zachce! I niech sobie krzyczy ile chce, to nie Ciebie bedzie gardlo bolalo! Tak bedzie za pierwszym, drugim i moze nawet za czwartym razem, ale w koncu sam dojdzie do wniosku, ze z Toba nie wygra wiec przestanie walczyc. Musisz sie uzbroic w cierpliwosc i nie ulegac, bo innej rezepty nie ma.
Wytrwalosci zycze i pozdrawiam

Podpisze się pod koleżanka Konsekfencja przedewszystkim
Mam dwóch synów i również mieli swoje szaleńcze okresy,gdzie prośby,zakazy itd nie działały bo własnie brakowało mi chwilami tej kosekwencji.Trzeba jej sie nauczyc bo inaczej sie nie da.

[Ineczka33]

Zamiast go pacyfikować, zamień obowiązki na przyjemności. Nawet najbardziej znienawidzona czynność może być wykonywana z uśmiechem, jeśli zrobi się z niej zabawę, podejdzie do tematu z innej strony, czy nawet nazwie czynność innymi słowami. To też z 'Superniani'

Spróbuj się z nim częściej bawić, budujcie WSPÓLNIE garaż z klocków, czy to co on najlepiej lubi. Zauważyłam, że niektórzy rodzice (nie piję tu do Ciebie, bo nie wiem jak to u was wygląda) narzucają maluchom więcej obowiązków niż dają im radości. Wspólne rzucanie się poduszkami czy wspólne 'szaleństwo' z mamą czy z tatą dają dzieciom bardzo wiele radości, więcej niż samotna zabawa najdroższą zabawką świata.
Dobrze pisze Lara Croft - jeśli dzieciak wpada w szał daj mu upuścić energię (w bezpieczny dla niego sposób), niech się nawrzeszczy, wypłacze i dopiero wróćcie do problemu. Strofowanie wrzeszczącego dziecka, czy choćby słowne 'szarpanie się' z nim niewiele da.
Powodzenia

[paula78]

On sie nie buntuje i nie jest trudny tylko dorasta,dojrzewa i próbuje na ile moze sobie pozwolic to normalne wiec nalezy mu wyznaczac granice i konsekwentnie ich bronić.

Wyznaczac mu konkretne zadania np. wychodzimy na zakupy ,kazdy sie ubiera ,robicie to na wyścigi ,kupic minutnik niech sciga sie z czasem (oczywiscie dac mu wygrać ),
wyznaczyc mu do zapamitania 1-2 pozycje do kupienia,dac mu liste zakupów-aby mial cos na czym musi sie skupić.

Jesli pracujesz ,wyznaczasz na minutniku np. najpierw 10 minut kiedy musi sie zająć zabawa sam ,potem 15 i tak stopniowo zwiększasz czas.

I nagrody ,nagrody ,przede wszytskim dobre słowo i wspólny czas,zabawki ,slodycze mniej ,chyba ze bedzie to deser wspolnie zrobiony.

powodzenia

[iwoh]

Dziękuję! No to zabieram się do pracy nad nami!

[psycho_loszka]

dziewczyny daly swietne rady ja tylko dodam, ze musisz pamietac ze zmiana kazdego nawyku trwa ok 2-3 tygodnie przy konsekwentym postepowaniu, wiec jesli po paru dniach nic sie nie zmieni to sie nie poddawaj, musisz wytrzymac ten okres i tyle, zrob sobie hierarchie od czego najpierw zaczac, co bedzie najlatwiejsze do zmiany albo co jest najtrudniejsze dla Ciebie i stopniowo staraj sie zmieniac nawyki synka, ale najlepiej nie wszystko naraz, on tez jest do tego poprostu przyzwyczajony, zacznij od jednej czynnosci-mycia/ubierania/nie wiem,sama zdecyduj.. i nie mysl przede wszystkim o swoim dziecku ze jest trudny, bo cala aura jego trudnosci bedzie na nim ciazyla i taki bedzie, jest on cudnym i kochanym dzieckiem po prostu chce Twojej uwagi, ktora musisz mu poswiecac i dawac w bardzo duzej ilosci, nie tylko wtedy kiedy broi, poswiecaj mu czas kiedy jest cichutko, kiedy sie czyms zajmie na chwile, pokaz mu ze doceniasz jego pozytywne zachowanie i wtedy zwracasz na niego uwage