Narzeczony odwołał wesele ... po raz trzeci.

[niepotrzebna1985]

Witam!

Moja historia zaczela sie ponad 8 lat temu... Ja mialam 18 lat, bylam maturzystka, on 2 lata mlodszy sportowiec.
Poznalismy sie w parku. Poczatkowo to byla przyjazn. Nie widzialam, ze Marcin czuje cos wiecej. Wowczas byla zaangazowana w zwiazek z innym chłopakiem. Marcin kazdego dnia dzielnie trzymal za reke, klepal po plecach gdy bylo mi zle, zawsze moglam na niego liczyc....
W pol roku pozniej bylismy para. Zwiazek byl nieudany. Nie potrafiłam patrzec na Marcina jak na swojego faceta, byl przyjacielem, z ktorym moglam robic wszsytko....zawsze liczyc na niego. Zwiazek trawal za ledwie miesiac, rozstalismy sie - ja wrocilam na studia, on zostal w miejscu zamieszkania (pochodzilismy z jednego miasta).

Wrócilam na okres bozonardzeniowy. Marcin zaprosil mnie do kina, nawet nie wiem kiedy, ale znowu bylismy para.
Bywalo roznie- raz lepiej raz gorzej. Widywalismy sie bardzo rzadko - ja zjedzalam na weekendy. Marcin wyjechal do innego miasta grac i studiwowac. Na poczatku czułam, ze mu zalezy - potrafil wrocic na kilka godzin do mnie , po to aby za chwile wrocic...
Po 3 latach zwiazku, nadszedl moment, w ktorym Marcin mnie skrzywdzil.
Odwiozl mnie na dworzec, na pociag. Potem spotkal sie ze swoja kolezanka z dziecinstwa. Nie mialam nic przeciwko - mimo ze nie raz czulam ze jest dla mnie zagrozeniem - ale on nic mi nie powiedzialam. Dowiedzialam sie z archiwum jego kominkatora GG.
Pojechalam do niego rano do domu, weszlam chcialam rozmawiac a on powiedzial "Wypierdalaj! Zmeczony jestem po meczu, ide spac!". Wyszlam zaplakana z jego domu. Godzine pozniej dostalam sms-a z przeprosinami. Przyjelam ja... Wtedy powinnam "zawrocic".
Codziennie myslam o niej, jak tylko mial zajety telefon wpadalam w panike, jak nie odbieral dlugo. Zaczelam ciagle myslec czy mnie nie oszukuje. Do Wroclawia przyjezdzal bardzo rzadko - wlasciwie w ogole... Ja wracalam na weekendy.

W zwiazku bylo .... czasem dobrze. Dalej ciagnelismy cos co powinno sie juz dawno skonczyc.

Po 5 latach zwiazku Marcin znowu mnie oszukal. Przez caly zwiazek klamal, oszukiwal z drobostami nawet...
Odebral mnie z dworca, powiedzial ze nie ma czasu jechac do mnie, po treningu mial jechac do domu uczyc sie na sesje...
Cos jednak nie dawalo mi spokoju. Sprawdzialam - nie bylo go ani w domu, ani na treningu, ani z kolegami. Dzwonilam i pisalam. On wylaczyl telefon. Czulam ze mnie oszukal, pod wyplywem emocji powiedzialam KONIEC! Po kilku dniach chcialam porozmawiac - przyszedl pewny siebie, nie chcial wracac....
Po 2 tygodniach dowiedzialam sie, ze spotyka sie z Ania, kolezanka ze studiow. Ona potwierdziala. Napisalam mu ze znam prawede ... On odpisal "Spierdalaj z mojego zycia, nie umiesz roztac sie z klasa".
Rozstalam sie z klasa - nie pisalam, nie dzwonilam. Swiat mi runal. Chcialam umrzec, nie jadlam, zawalilam kolokwia. Wiedzialam ze za chwile skoncze studia i bede lekarzem - nie moglam sobie na to pozwolic, czesc rzeczy przelozylam, czesc udalo sie zdac .... na szczescie

Na drugi dzien (od chamskiego sms-a z jego strony) dzwonil chcial rozmawiac, zagrozilam policja. Zaczal dzwonic po znajomych - co u mnie, gdzie jestem itd. Po 2 tygodniach zlapal mnie pod blokiem. Kleczal, plakal, przeraszal. Chcial wrocic - najsmieszniejsze ze wowczas nie zerwal kontaku z Ania. W koncu uleglam - wrociłam.

Po miesiacu czasu od powrotu, w czerwcu 2010 roku - oswiadczyl sie. Nie wiedzialam co robic. Uwazalam ze ... odkupuje swoje winy, chce dac mi rekompensate za bol i cierpienie. W koncu wlozylam pierscionek i powiedzialam TAK!

Myslalam ze moze sie ulozy... Zaczelam rozmowe o weselu. Zaczelismy zaltwiac.Termin lipiec 2011.
Dzien przed rozmowa z rodzicami - Marcin powiedzial zebym poszla na kompromis i aby przelozyc ten dzien na 2012, bo nie ma pracy jeszcze stalej i skonczonych studiow.

Nie potrafilam w to uwierzyc... Nie moglam zlapac znowu oddechu.
Przez tydzien sie nie odzywalismy. Po tygodnie napisal - spotkalismy sie.

Obiecal ze znajdzie prace, szybko upora sie z obrana mgr, kupimy mieszkanie i w 2012 bedzie slub.

Obronil sie, znalal prace, ale znowu o wesleu cisza.
W koncu spotkalismy sie z rodzicami. Bylo cudnie - w koncu sie dogdalismy. Ustalismy date maj 2012.
W maju zeszlego roku powiedzial "TO KONIEC! NIE CHCE BYC Z TOBA!"

Przez 7 dni zmienial decyzje ... w koncu odszedl.
Swiat znowu runal. Znowu schudlam 8 kg, nie moglam skupic sie w pracy. Dziadek mi zmarl. A on zaczal zrywac umowy - jak dowiedzial sie ze pani od sali nie odda mu zaliczki powiedzial "W TAKIM RAZIE ZOORGANIZUJE PRZYJECIE Z INNA DZIECZYNA" - jak to uslyszalam to mi serce peklo, tu smierc dziadka - powinna mame wspierac, tu on - jego gorzekie slowa.

Po miesiacu od rozstania zaczal dzwonic do pracy (bo zmienilam numer tel. kom.)
Mowil ze kocha, ze teskni, ze nie moze przestac myslec, ale ze nie mozemy wrocic ...
Tego samego dnia spotkalam go z inna dzieczyna.
Nie zabolalo - wiedzialam ze nie jestesmy razem i ze musimy ulozyc sobie z kims nowym zycie - ze to normalna kolej rzeczy...
Na drugi dzien byl w pracy u mnie - tlumaczyl sie.

Potem ciagle przychodzil lub dzwonil - jednego dnia mowil , ze chce wrocic a drugiego ze jednak nie...

W kocnu poznalam ... Pawla - skromny, grzeczny, wrazliwy i przystojny.
Marcin zaczal mnie sledzic, przyjedzdzac pod dom, dowiedzial sie o Pawle. Jechal za nami- spisal chyba nr rejestracyjego jego auta- kilka dni pozniej byl u niego w domu. Zaczal ublizac mi i mowic o mnie nie prawde... Pawel wierzyl mnie, chcial kontynuowac znajomosc... Nie widzialam sesnu ciagnac tego dalej - zakonczylam to.

Wyjechalam z przyjaciolmi do Wloch. Marcin pisal maile. Po powrocie byl znowu u mnie w pracy - obecny prawie codziennie, rozmwaial o nas, o swoim zycie o naszej przeszlosci i wspominal. Wiedzial co robi.. ale ja nie chcialam wracac!!!

Zaczelam spotykac sie z Patrykiem. On udowdonil mi ze jestem wartosciowa i ladna, cieszyl sie na kazde spotkanie, o kazde walczyl, tesknil i dbal o mnie. Codziennie sie usmichalam
W koncu widzial co sie dzieje ... wiedzial o Marcinie - mieli wspolnego kolege.
Powiedzial ze KOCHA .... Nie umialam odzajemnic bo co raz czesciej bylam mysalmi przy Marcinie i jego propozycji powrotu.

Odeszlam od Patryka - cierpial przeze mnie;/ widzialam to ... nie moglam dluzej tego ciagnac.

Zaczelam czesciej spotykac sie z Marcinem - obiecywal ze zmieni sie, przestanie klamac, ze kupi dla nas mieszkanie, ze weslele odbedzie sie w maju ....

Zaufalam mu .... Wrocilam ...

Spedzilismy razem sylwestra. Dopoki nie mowilam o weselu bylo bardzo dobrze....
Potem ... jak zawsze.
Pytalam go setki razy czy napewno chce i kiedy zaczniemy zaltwiac. Zawsze bylo tak samo - CHCE, ZACZENIEMY DO JUTRA/PONIEDZIALKU/ ITP.
Jutro nie nastapilo ....
Ciagle mowil ze chce wesela, bo:
-mam 26 lat
-bo Pawel mnie zostawil
-bo chce na pokaz
-ze slub to tylko papier


W koncu ja odkrecilam rezerwacje sali i fotografa, Marcin mial zaltawic auto i odkreci zespol...

Ciagle nie mial czasu, ciagle jutro ...
W WALENTYKI powiedzial :BEDZIE WSZYTSKO DOBRZE, JA WSZYTKO ZALTWIE SAM, JESZCZE MILO ZASKOCZE ( to zaskoczyl ;/)!!

W zeszly piatek oznajmilam ze jade po sukienke.... Spotkalismy sie!
Powiedzial ze nie chce zaltawia wesele na nerwach, ze mamy malo czasu do maja, ze przelozmy na 2013, zebym poszla na kompromis...

Nie potrafilam...powiedzialam ze to koniec.Za kazdym razem zaltwialismy wesele w zlej atmosferze, ciagle plakalam ... chcialam zrywac umowy a wtedy on mowil ze zalatwi. Czulam sie zle....
Nie wiem co jest przyczyna tego - pewnie nie znajde odpowiedzi...

Moze MARCIN sie boi ograniczenia swobody i wolnosci, moze nie jest pewny ze to ja ....
Oboje mamy dobra prace, dobrze zarabiamy, mamy rodzicow ktorzy nam pomoga.
Ja kocham go nad zycie, on takze (przynajmnie tak mowi...)
Nie rozumiem ....

Zerwalam z nim 6 dni temu, od tamtej pory nie pisze...
Czesto patrze w telefon - marze aby przyszedl z umowami i powiedzial ze kocha...
ale wiem ze to nie mozliwe, bo on tego nie chce ...
Bardzo boli....


Do wszystkich kobiet w podonbnej sytuacji !!!
DROGIE DZIECZYNY SWIAT SIE NIE KONCZY!!

Im szybciej sie z tym pogodzimy tym szybciej ulozymy sobie zycieNie mozna ciagle ogladac sie za siebie - jeszcze wiele przed nami...
Musimy szanowac siebie .... zachowac godnosc i miec honor.
Ja wiele przeszlam, wiele razy bolalo, chcialam popelnic przez sytuacje samobojstwo .... nie moglam zlapac oddechu.

Ale ciagle jestem silniejsza....
Wy tez badzcie


PS. Zycze ci Marcinie abys znalazl kobiete, ktora pokasz na zycie i z ktora przez nie bedziesz chcial isc... Wszystkiego dobrego

[Antilia]

Dopiero 6 dni minęło, mam nadziej, że tak samo będziesz mówić i za 6 tygodni, miesięcy i lat - miotasz się jak chorągiewka na wietrze i mam nadzieje, że tym razem nie zmięknie Ci rura jak ten bufon się odezwie.
Od początku było widać, że z tej maki chleba nie będzie - niepotrzebnie to ciągnęłaś. Teraz życzę Ci siły i wytrwałości - no i oczywiście poznania tego właściwego, który do ołtarza pójdzie z uśmiechem i z dumą Cię spod niego odprowadzi

[maruda80]

Czytam i w głowie mi się nie mieści - dziewczyno dlaczego TY się nie szanujesz? nie wspomnę o twoim poczuciu wartości...brak słów.

I tak pewnie jak na skrzydłach wrócisz do niego... twój wybór...

[lady fancy]

Odjęło mi mowę jak to czytam... Dostałaś porządną lekcję życia i (chyba) wyciągnęłaś z niej wnioski. Odetnij się całkowicie od tamtego faceta. To nie jest idealny materiał nawet nawet na chłopaka, a co dopiero mówić o mężu . Tego kwiatu jest pół światu, a 3/4 guzik warte Życzę powodzenia w odnalezieniu prawdziwej miłości.

[Ilsa Lund]

zrezygnowałaś z dwóch wartościowych mężczyzn właściwie dlaczego ?... mam brzydkie wrażenie, że to nie jest Twój koniec historii z Marcinem; poprzednio uczucia po rozstaniu były takie same a jednak Cię do niego ciągnie.

[peach_passion]

dobrze, że w końcu otworzyłaś oczy... ale i tak nie rozumiem dlaczego tyle lat spędziłaś z tym człowiekiem. w każdym razie mam nadzieję, że się od niego uwolniłaś. powodzenia

[justyna_dt]

Łatwo jest powiedzieć: SZANUJ SIĘ, jak się funkcjonuje w zdrowym związku. Niepotrzebna katowała się, bo kochała, była uzależniona od Marcina. Ja się też swoje omęczyłam, ale trochę czasu mi zajęło, żeby przejrzeć na oczy. Dziewczyno, na pewno jeszcze długi czas rekonwalescencji przed Tobą, bo nie da się z dnia na dzień zapomnieć. A Marcin będzie w Twej głowie każdego dnia. Ale naprawdę WARTO to przetrzymać, naprawdę! Sama w to nie wierzyłam jeszcze rok temu, dziś jestem przeszczęśliwa z człowiekiem, którego przez kilkanaście lat miałam na wyciągnięcie ręki POWODZENIA!

[Zuzik06]

masakra. Dobrze, ze tego ślubu nie będzie. Chociaż nie wiadomo, bo jak znowu zadzwoni, to Ty polecisz... A jak już bedziecie małżeństwem to co? W najlepszym przypadku z hukiem sie rozwiedziecie, w najgorszym... potencjalne dzieci będą miały horror przez całe życie...
Zawalcz o siebie. Nie patrz w ekran komórki, jesli masz w sobie resztke sił, idź do psychologa, szukaj pomocy i ucieczki od tego chorego uzależnienia. Odpowedz sobie na pytanie czy Ty z nim byłaś szczęsliwa, a jesli tak to ile? 10 minut, 20? Godzinę..? Nie warto, wiesz o tym. Trzymam kciuki. Uszy do góry.

[gregia]

Dziewczyno!! co jeszcze musi wymyślec Twój .,,pseudo mężczyzna życia/narzeczony", żebyś otworzyła oczy
zgadzam sie ze słowami Marudy80 -zacznij się szanowac!! Chociaż jak na moje oko za miesiąc, dwa znów będziesz planowac z nim (kolejne) wesele i wspólne życie

[Nutkaaaa]

To chore, gość zachowuje się, jakby miał co najmniej 5 lat i wahał się czy zniszczyć zabawkę czy nie...
łatwo mówić, odpuść sobie, ale pomysł, że lepiej pocierpieć teraz jakiś czas, niż żeby traktował Cię jak psa przez całe życie, pomijając fakt,że poza Tobą będzie jeszcze wiele innych.
Trzymaj się

[melleczka]

Byłam w szoku jak to czytałam.

Wróciłaś do chama już X razy, wrócisz kolejny. Bo za miesiąc przejdzie Ci złość na niego. A on będzie klękał, płakał, błagał i zrobisz tą samą głupotę, którą tyle razy już popełniłaś! Nie będę pouczać, bo już tyle razy to przeszłaś, że powinnaś się sama opamiętać już dawno, dalej w to brnęłaś i pewnie będziesz brnąć dalej jak się odezwie. Powiem Ci tylko tyle - życia z nim nie będziesz miała. Kopnęłabym w d**ę od razu takiego drania! To, że do niego wracasz wciąż świadczy tylko o tym, że nie masz szacunku do samej siebie.
Sorry za ostre słowa, ale niesamowicie mnie wkurzają takie dziewczyny, które nie szanują siebie i swojego życia, które dają sobą manipulować i pomiatać na prawo i lewo!

[myszonka88]

Aż mnie zatkało!

Dziweczyno, dla mnie ten facet to jakiś psychopata. Uciekaj od niego gdzie pieprz rośnie. Nie marnuj sobie życia dla takiego du.pka, który Cię nie szanuje....

[gregia]

coś autorka się nie odzywa może to jakaś ściema, a my się na darmo produkujemy

[Ona__88]

To dopiero 6 dni, mam obawy że jak by przyszedł to byś znowu wróciła, ten facet cie nie kocha, nie szanuje, robi z tobą co on chce a ty na to mu pozwalasz to straszne, mam nadzieje ze już nigdy nie wrócisz do niego , i nie rozumiem dlatego zerwałaś z tymi dwoma skoro byli dobrzy dla tego .....Powodzenia w dążeniu do celu czyli do życia bez tego całego Marcina

[niepotrzebna1985]

Zadna "sciema"
Wiem wiem... Wszystkie po czesci macie oczywiscie racje.
Tez dlugo zastanawialam sie "Do cholery, dlaczego ty z nim jestes.
Masz swietny zawod, wspanialych rodzicow, szczerych przyjaciol, swietna prace... w dodatku nie jestes garbata"...

Sama wiem ze latwo radzic, ciezko zrobic...

Dzis napisal "Mozemy porozmawiac?"
Zapytalam " O czym?"
Odpisal "O nas! Jedziemy na narty razem hmmm?"

Napisalam, ze nas nie ma ... Nie poddam sie Mozecie byc spokojne, chociaz fakt po tych wszystkich powrotach latwo pomyslec ze final moze byc inny
ale nie tym raze....

Nie wiem czy napisac ze stracilam 8 lat dla niego ... Moze tak moze nie... Widocznie los tak chcial ...

PS. Dzis jeszcze odpiesz W weekend smaruje deski Bede w niedziele wieczorem ..

Ciezko czytac "on cie nie kocha" - byc moze tak jest

[niepotrzebna1985]

Zadna sciema - caly dzien nie bylo mnie w domu.
Wzielam dzien urlopu. Bylam u kosmetycznki i fryzjera.
Jutro jade na narty

Bez niepotrzebnych nerwow

---------- Dopisano o 20:53 ---------- Poprzedni post napisano o 20:48 ----------

Moze masz racje... stracilam szacunek do siebie.
Uwazam sie za dobrego czlowieka, kobiete, ktora potrafi kochac calym sercem. Jestem szczera i prawdziwa.
Fakt MARCIN swieta nauczyl sie wykorzystywac moja slabosc do niego...

Sama jak czytam swoja "opowiesz" zastanawiam sie czy ja wierze w to co pisze- nie moge zrozumiec jak moglam do tego wszystkiego dopuscic...

Marcin traktowal mnie zle... Ponizal, upokarzal za kazdym razem...
A ja czekalam - zawsze z nadzieja ze bedzie lepiej.

Umowy zerwalam ... W marcu zwroce mu dorga poczatowa pieniadze, ktore jestem mu winna.

W jego swiecie licza sie tylko pieniadze i bogaci znajomi ...
Kiedys byl inny - czuly troskiliwy wiedzialam ze mu zalezy - potem wszytsko sie zmienilo Dzis jest skur**** .
Mysle ze on nawet nie wie jak bardzo mnie krzywdzi i krzywdzil.
Zawsze znajdywal bezsesowny kontratak :/

[justyna_dt]

Dziewczyno, ja myślę, że on doskonale wie, jak Cię krzywdzi tylko robi to, bo wie też, że może sobie na to pozwolić. Jakkolwiek byś nie zadziałała, jeśli byście do siebie wrócili, to NIC się nie zmieni, nadal będzie Cię poniżał i wykorzystywał Twoje słabości. Mnie trochę nosi, bo przypomina mi to mojego byłego (tylko bez odwoływania ślubu, ale też się chciał oświadczyć, żeby "zażegnać kryzys" ). Straciłam 7 lat (choć z drugiej strony wiele dobrego z tego mam i dużo mnie nauczył) i żyję, mam się świetnie. Dało się? Dało! Tylko trzeba się odciąć. A na jego smsy w ogóle nie odpisuj, inaczej będziecie trzymać kontakt zawsze.

[Antilia]

Napisane przez niepotrzebna1985

Zadna "sciema"
Wiem wiem... Wszystkie po czesci macie oczywiscie racje.
Tez dlugo zastanawialam sie "Do cholery, dlaczego ty z nim jestes.
Masz swietny zawod, wspanialych rodzicow, szczerych przyjaciol, swietna prace... w dodatku nie jestes garbata"...

Sama wiem ze latwo radzic, ciezko zrobic...

Dzis napisal "Mozemy porozmawiac?"
Zapytalam " O czym?"
Odpisal "O nas! Jedziemy na narty razem hmmm?"

Napisalam, ze nas nie ma ... Nie poddam sie Mozecie byc spokojne, chociaz fakt po tych wszystkich powrotach latwo pomyslec ze final moze byc inny
ale nie tym raze....

Nie wiem czy napisac ze stracilam 8 lat dla niego ... Moze tak moze nie... Widocznie los tak chcial ...

PS. Dzis jeszcze odpiesz W weekend smaruje deski Bede w niedziele wieczorem ..

Ciezko czytac "on cie nie kocha" - byc moze tak jest

No i już widać do czego to zmierza - nie bądź głupia i nie odpisuj, kasuj wiadomości, zmień numer - COKOLWIEK! Albo jeszcze lepiej - zwyzywaj go, on sie obrazi i przestanie pisać. Musisz się od niego odciąć całkowicie jeżeli chcesz cokolwiek zmienić w swoim życiu. Ja niestety się przychylam do zdania dziewczyn: on pierdnie a Ty polecisz w podskokach.
I oczywiście, że Cie nie kocha, więc ślubu z Tobą nie weźmie ale seks z pewnością lubi więc po co urywać znajomość, skoro ma taką naiwną?

[gregia]

Mnie też co 1 przychodzi do głowy to zmiana numeru telefonu! Czemu jeszcze tego nie zrobiłas?

[preetamsingh]

Zmiana numeru - to po pierwsze, potem ; zmiana nr gg, wywalenie go ze znajomych na portalach społecznościowych, poproszenie znajomych i rodziny, by nie podawali namiarów do ciebie, słowem odcięcie się definitywne. To co przeczytałam to jakis kosmos dla mnie. Zachowania chłopaka mnie nie dziwi - różne chamy chodzą po tym świecie, ale Twoje wybaczanie mu enty raz, po co - dla tej białej kiecki na weselu? bo sala opłacona?
Nie panimaju.

[antonina_bielska]

straaszna telenowela życia, ten "związek" z tym facetem.
Myślę, że Dziewczyny już wiele napisały, mnie pozostaje życzyć Ci morza sił na życie bez niego.
Jeśli zmiana namiarów nie da skutku, pomyśl może o zmianie miasta? (jesteś lekarzem, tak? wobec tego myślę, że masz jakieś zawodowe opcje).
I głowa do góry - CAŁE ŻYCIE PRZED TOBĄ

[201605090958]

Autorko piszesz, że jesteś lekarzem więc mialaś na studiach psychiatrię i wiesz doskonale, że facet sie nie zmieni. Wstrząsająca historia aż nie do uwierzenia, że dawałaś tyle razy szansę. Życzę Ci spotkania Takiego Faceta jakim Marcin nie umiał być...

[skazana_na_bluesa]

Napisane przez niepotrzebna1985

Witam!

Moja historia zaczela sie ponad 8 lat temu... Ja mialam 18 lat, bylam maturzystka, on 2 lata mlodszy sportowiec.
Poznalismy sie w parku. Poczatkowo to byla przyjazn. Nie widzialam, ze Marcin czuje cos wiecej. Wowczas byla zaangazowana w zwiazek z innym chłopakiem. Marcin kazdego dnia dzielnie trzymal za reke, klepal po plecach gdy bylo mi zle, zawsze moglam na niego liczyc....
W pol roku pozniej bylismy para. Zwiazek byl nieudany. Nie potrafiłam patrzec na Marcina jak na swojego faceta, byl przyjacielem, z ktorym moglam robic wszsytko....zawsze liczyc na niego. Zwiazek trawal za ledwie miesiac, rozstalismy sie - ja wrocilam na studia, on zostal w miejscu zamieszkania (pochodzilismy z jednego miasta).

Wrócilam na okres bozonardzeniowy. Marcin zaprosil mnie do kina, nawet nie wiem kiedy, ale znowu bylismy para.
Bywalo roznie- raz lepiej raz gorzej. Widywalismy sie bardzo rzadko - ja zjedzalam na weekendy. Marcin wyjechal do innego miasta grac i studiwowac. Na poczatku czułam, ze mu zalezy - potrafil wrocic na kilka godzin do mnie , po to aby za chwile wrocic...
Po 3 latach zwiazku, nadszedl moment, w ktorym Marcin mnie skrzywdzil.
Odwiozl mnie na dworzec, na pociag. Potem spotkal sie ze swoja kolezanka z dziecinstwa. Nie mialam nic przeciwko - mimo ze nie raz czulam ze jest dla mnie zagrozeniem - ale on nic mi nie powiedzialam. Dowiedzialam sie z archiwum jego kominkatora GG.
Pojechalam do niego rano do domu, weszlam chcialam rozmawiac a on powiedzial "Wypierdalaj! Zmeczony jestem po meczu, ide spac!". Wyszlam zaplakana z jego domu. Godzine pozniej dostalam sms-a z przeprosinami. Przyjelam ja... Wtedy powinnam "zawrocic".
Codziennie myslam o niej, jak tylko mial zajety telefon wpadalam w panike, jak nie odbieral dlugo. Zaczelam ciagle myslec czy mnie nie oszukuje. Do Wroclawia przyjezdzal bardzo rzadko - wlasciwie w ogole... Ja wracalam na weekendy.

W zwiazku bylo .... czasem dobrze. Dalej ciagnelismy cos co powinno sie juz dawno skonczyc.

Po 5 latach zwiazku Marcin znowu mnie oszukal. Przez caly zwiazek klamal, oszukiwal z drobostami nawet...
Odebral mnie z dworca, powiedzial ze nie ma czasu jechac do mnie, po treningu mial jechac do domu uczyc sie na sesje...
Cos jednak nie dawalo mi spokoju. Sprawdzialam - nie bylo go ani w domu, ani na treningu, ani z kolegami. Dzwonilam i pisalam. On wylaczyl telefon. Czulam ze mnie oszukal, pod wyplywem emocji powiedzialam KONIEC! Po kilku dniach chcialam porozmawiac - przyszedl pewny siebie, nie chcial wracac....
Po 2 tygodniach dowiedzialam sie, ze spotyka sie z Ania, kolezanka ze studiow. Ona potwierdziala. Napisalam mu ze znam prawede ... On odpisal "Spierdalaj z mojego zycia, nie umiesz roztac sie z klasa".
Rozstalam sie z klasa - nie pisalam, nie dzwonilam. Swiat mi runal. Chcialam umrzec, nie jadlam, zawalilam kolokwia. Wiedzialam ze za chwile skoncze studia i bede lekarzem - nie moglam sobie na to pozwolic, czesc rzeczy przelozylam, czesc udalo sie zdac .... na szczescie

Na drugi dzien (od chamskiego sms-a z jego strony) dzwonil chcial rozmawiac, zagrozilam policja. Zaczal dzwonic po znajomych - co u mnie, gdzie jestem itd. Po 2 tygodniach zlapal mnie pod blokiem. Kleczal, plakal, przeraszal. Chcial wrocic - najsmieszniejsze ze wowczas nie zerwal kontaku z Ania. W koncu uleglam - wrociłam.

Po miesiacu czasu od powrotu, w czerwcu 2010 roku - oswiadczyl sie. Nie wiedzialam co robic. Uwazalam ze ... odkupuje swoje winy, chce dac mi rekompensate za bol i cierpienie. W koncu wlozylam pierscionek i powiedzialam TAK!

Myslalam ze moze sie ulozy... Zaczelam rozmowe o weselu. Zaczelismy zaltwiac.Termin lipiec 2011.
Dzien przed rozmowa z rodzicami - Marcin powiedzial zebym poszla na kompromis i aby przelozyc ten dzien na 2012, bo nie ma pracy jeszcze stalej i skonczonych studiow.

Nie potrafilam w to uwierzyc... Nie moglam zlapac znowu oddechu.
Przez tydzien sie nie odzywalismy. Po tygodnie napisal - spotkalismy sie.

Obiecal ze znajdzie prace, szybko upora sie z obrana mgr, kupimy mieszkanie i w 2012 bedzie slub.

Obronil sie, znalal prace, ale znowu o wesleu cisza.
W koncu spotkalismy sie z rodzicami. Bylo cudnie - w koncu sie dogdalismy. Ustalismy date maj 2012.
W maju zeszlego roku powiedzial "TO KONIEC! NIE CHCE BYC Z TOBA!"

Przez 7 dni zmienial decyzje ... w koncu odszedl.
Swiat znowu runal. Znowu schudlam 8 kg, nie moglam skupic sie w pracy. Dziadek mi zmarl. A on zaczal zrywac umowy - jak dowiedzial sie ze pani od sali nie odda mu zaliczki powiedzial "W TAKIM RAZIE ZOORGANIZUJE PRZYJECIE Z INNA DZIECZYNA" - jak to uslyszalam to mi serce peklo, tu smierc dziadka - powinna mame wspierac, tu on - jego gorzekie slowa.

Po miesiacu od rozstania zaczal dzwonic do pracy (bo zmienilam numer tel. kom.)
Mowil ze kocha, ze teskni, ze nie moze przestac myslec, ale ze nie mozemy wrocic ...
Tego samego dnia spotkalam go z inna dzieczyna.
Nie zabolalo - wiedzialam ze nie jestesmy razem i ze musimy ulozyc sobie z kims nowym zycie - ze to normalna kolej rzeczy...
Na drugi dzien byl w pracy u mnie - tlumaczyl sie.

Potem ciagle przychodzil lub dzwonil - jednego dnia mowil , ze chce wrocic a drugiego ze jednak nie...

W kocnu poznalam ... Pawla - skromny, grzeczny, wrazliwy i przystojny.
Marcin zaczal mnie sledzic, przyjedzdzac pod dom, dowiedzial sie o Pawle. Jechal za nami- spisal chyba nr rejestracyjego jego auta- kilka dni pozniej byl u niego w domu. Zaczal ublizac mi i mowic o mnie nie prawde... Pawel wierzyl mnie, chcial kontynuowac znajomosc... Nie widzialam sesnu ciagnac tego dalej - zakonczylam to.

Wyjechalam z przyjaciolmi do Wloch. Marcin pisal maile. Po powrocie byl znowu u mnie w pracy - obecny prawie codziennie, rozmwaial o nas, o swoim zycie o naszej przeszlosci i wspominal. Wiedzial co robi.. ale ja nie chcialam wracac!!!

Zaczelam spotykac sie z Patrykiem. On udowdonil mi ze jestem wartosciowa i ladna, cieszyl sie na kazde spotkanie, o kazde walczyl, tesknil i dbal o mnie. Codziennie sie usmichalam
W koncu widzial co sie dzieje ... wiedzial o Marcinie - mieli wspolnego kolege.
Powiedzial ze KOCHA .... Nie umialam odzajemnic bo co raz czesciej bylam mysalmi przy Marcinie i jego propozycji powrotu.

Odeszlam od Patryka - cierpial przeze mnie;/ widzialam to ... nie moglam dluzej tego ciagnac.

Zaczelam czesciej spotykac sie z Marcinem - obiecywal ze zmieni sie, przestanie klamac, ze kupi dla nas mieszkanie, ze weslele odbedzie sie w maju ....

Zaufalam mu .... Wrocilam ...

Spedzilismy razem sylwestra. Dopoki nie mowilam o weselu bylo bardzo dobrze....
Potem ... jak zawsze.
Pytalam go setki razy czy napewno chce i kiedy zaczniemy zaltwiac. Zawsze bylo tak samo - CHCE, ZACZENIEMY DO JUTRA/PONIEDZIALKU/ ITP.
Jutro nie nastapilo ....
Ciagle mowil ze chce wesela, bo:
-mam 26 lat
-bo Pawel mnie zostawil
-bo chce na pokaz
-ze slub to tylko papier


W koncu ja odkrecilam rezerwacje sali i fotografa, Marcin mial zaltawic auto i odkreci zespol...

Ciagle nie mial czasu, ciagle jutro ...
W WALENTYKI powiedzial :BEDZIE WSZYTSKO DOBRZE, JA WSZYTKO ZALTWIE SAM, JESZCZE MILO ZASKOCZE ( to zaskoczyl ;/)!!

W zeszly piatek oznajmilam ze jade po sukienke.... Spotkalismy sie!
Powiedzial ze nie chce zaltawia wesele na nerwach, ze mamy malo czasu do maja, ze przelozmy na 2013, zebym poszla na kompromis...

Nie potrafilam...powiedzialam ze to koniec.Za kazdym razem zaltwialismy wesele w zlej atmosferze, ciagle plakalam ... chcialam zrywac umowy a wtedy on mowil ze zalatwi. Czulam sie zle....
Nie wiem co jest przyczyna tego - pewnie nie znajde odpowiedzi...

Moze MARCIN sie boi ograniczenia swobody i wolnosci, moze nie jest pewny ze to ja ....
Oboje mamy dobra prace, dobrze zarabiamy, mamy rodzicow ktorzy nam pomoga.
Ja kocham go nad zycie, on takze (przynajmnie tak mowi...)
Nie rozumiem ....

Zerwalam z nim 6 dni temu, od tamtej pory nie pisze...
Czesto patrze w telefon - marze aby przyszedl z umowami i powiedzial ze kocha...
ale wiem ze to nie mozliwe, bo on tego nie chce ...
Bardzo boli....


Do wszystkich kobiet w podonbnej sytuacji !!!
DROGIE DZIECZYNY SWIAT SIE NIE KONCZY!!

Im szybciej sie z tym pogodzimy tym szybciej ulozymy sobie zycieNie mozna ciagle ogladac sie za siebie - jeszcze wiele przed nami...
Musimy szanowac siebie .... zachowac godnosc i miec honor.
Ja wiele przeszlam, wiele razy bolalo, chcialam popelnic przez sytuacje samobojstwo .... nie moglam zlapac oddechu.

Ale ciagle jestem silniejsza....
Wy tez badzcie


PS. Zycze ci Marcinie abys znalazl kobiete, ktora pokasz na zycie i z ktora przez nie bedziesz chcial isc... Wszystkiego dobrego

niezla desperacja. czemu az tak bardzo sie nie lubisz, ze chcialas zmarnowac sobie zycie z jakims frajerem?
na czerwono zaznaczylam to, co rzuca sie w oczy, ze jakikolwiek zwiazek nie ma szans.
poza tym kilka luznych uwag:
-> nie, misio po slubie sie nie zmieni
-> w zwiazku powinno byc caly czas dobrze, a rzadko powinny byc drobne nieporozumienia
-> po pierwszym tekscie pt. "spier..." nalezy to bezzwlocznie uczynic.
-> jak sie nie jest pewnym drugiej osoby to sie nie mowi "tak"

[gregia]

Napisane przez skazana_na_bluesa

niezla desperacja. czemu az tak bardzo sie nie lubisz, ze chcialas zmarnowac sobie zycie z jakims frajerem?
na czerwono zaznaczylam to, co rzuca sie w oczy, ze jakikolwiek zwiazek nie ma szans.
poza tym kilka luznych uwag:
-> nie, misio po slubie sie nie zmieni
-> w zwiazku powinno byc caly czas dobrze, a rzadko powinny byc drobne nieporozumienia
-> po pierwszym tekscie pt. "spier..." nalezy to bezzwlocznie uczynic.
-> jak sie nie jest pewnym drugiej osoby to sie nie mowi "tak"

skazana dobrze powiedziane tylko AMEN na końcu brakuje

[niepotrzebna1985]

Kiedy sama czytam "swoja" historie czesto nie wierze ze ona sie wydarzyla ...
Zaluje,ze Marcin nie moze sie wypowiedziec w tej kwesti, poniewaz znacie nasza historie z mojego punktu widzenia - nie wiem jak widzi to on.
Wiem ze ja tez popelnilam kilka bledow w zwiazku, nie sadze aby one go usprawiedliwialy ... a moze ...
Nie sadze aby Marcin byl ze mna dla sexu. Jest bardzo przystojny, dobrze zbudowany, wysoki, dobrze ubrany, zadbany w dodatku inteligentny, ma dobra prace....
Mysle ze stac go na atrakcyjna i madra kobiete...
Nie wiem dlaczego "zawsze" wraca...

Mysle, ze nas zwiazek zaczal sie zle od poczatku. Ja spotykalam sie z kims innym a Marcin czekal ... napewno go bolalo... Potem zle go traktowalam- nie mialam dla niego czasu, upokarzalam go.... Utrzymywalam kontatk z bylym chlopakiem - dopiero gdy Maricin powiedzial ze to koniec, zrozumialam jak bardzo go kocham....
Potem sprawy potoczyly sie same ....
Mysle ze od momentu kiedy poczulam ze on nie jest wobec mnie fair - zaczelismy sie klocic, wyzywalam go, zrywalam co tydzien ...
Po zareczynach gdy nie zaltawial rzucalam pierscionkiem regularnie raz na dwa tygodniej moze czesciej ... Czaasem mu ublizalam...

Nie chce siebie usprawiedliwaic ale mysle ze to byla moja niemoc wobec jego zachowania...

Byc moze jego stosunke do zycia i zachowanie wynika z tego jak wyglda jego rodzina - u niego licza sie pieniadze, rodzice nie romzwaiaja ze soba , nie pytali go nigdy "co robisz? gdzie idziesz? pomoc ci?" od 16 roku zycia zaczal zarabiac...sam musial placic za sprzet sportowy, sam oplacil studia, kupil auto, sam placil za wakacje - rodzice nie pomagali. U niego w domu ciagle krzycza, maja pretensje,ojciec ciagle jest w pracy, rodzice nie maja wspolnych pienidzy, kazde osobne, rzadko spedzaja czas razem poza domem, mama jego czesto sama wychodzi z kolezankami.

Nie wiem co w nim zabilo czlowieka, ktorego pokochalam....

Moze poznalismy sie zbyt wczesnie, moze komletnie do siebie nie pasujemy, bo nie zgadzamy sie w kwesti zasadniczej - przyszlosci naszej ....

Mysle, ze stojac z boku mozna wiecej dostrzec...
Byc moze nie jestem obiektywana bo go kocham...

Staram sie nie odpisywac , nie odbieram polaczen od niego...

A czy dobrze robie zweryfikuje czas i zycie ....

[primavery]

chciałoby się zakląć szpetnie.... autorko nie daj się tak poniżać,

Wygląda na to , że jesteś wykształcona, mądra i pewnie ładna.
Jak to sie stało , że taki bałwan potrafił Ci tak skutecznie spier... życie??

Nie mozesz uczynić celem swojego życia bycie szczęśliwą z kim innym? Przecież to da mu taki niezły prztyczek w nos , kiedy Ty zupełnie bez emocji zaprosisz go np. na swój ślub...

Nie wiem jak Cie ratować , dziewczyny napisały już wszystko! Czytaj to co wieczór na wzmocnienie.

Rzuć się w wir pracy bo masz ciekawą i wyjeżdżaj z przyjaciółmi, otwórz serce i oczy dla innych.
Pisz jak Ci się udaje..proszę... nawet jak Ci sie nie uda wytrwać napisz to też...a My Ci przypomnimy co czułas kiedy kolejny raz Cię poniżył

Dużo siły Ci życzę

[niepotrzebna1985]

Marcin bardzo często zabijał we mnie moje cenne wartości, nie raz sie czułam nie atrakcyjna i beznadziejna.
Po zeszłorocznym rozstaniu jest innaczej, jestem bardziej pewna siebie i wiem czego chce
Natomiast jedynej rzeczy ktorej nie wiem czy potrafie zrobic jest ODEJSC NA ZAWSZE ...
Zawsze do siebie wrcalalismy... wiem ze on nie jest jedyny, ze jeszcze wszsytko moze sie ulozyc.
Nie potrafie juz byc na niego zla.. Jestem rozczarowana!
Nie tylko jego postawa ale takze swoja wlasna!
Chce zaczac od nowa i isc do przodu... wiem ze potrafie bez niego...

Wiem ze wszystko co piszecie ma sesn.Pewnie gdybym ja to czytala pisalabym to samo...
ale jestem z drugiej , gorszej strony i czasem ciezko jest zrealizowac swoje zalozenia;/

[asvr]

Napisane przez niepotrzebna1985

Musimy szanowac siebie .... zachowac godnosc i miec honor.

Ty też musisz szanować siebie a to latanie za nim to jakaś porażka.

[Stokrotinka]

Jeśli tyle razy narzeczony odwołuje ślub, to powinnaś się poważnie zastanowić czy warto w ogóle jeszcze próbować. Szczerze pogadajcie.

[Magiusa]

Jeju, mam ogromną nadzieję, że do faceta nie wrócisz.
Piszesz, że ciężko Ci czytać, że on Cię nie kocha, ale prawdopodobnie albo tak jest albo jego miłość zupełnie rozmija się z tym jaka powinna być.
Powinna dawać oparcie i siłę w ciężkich chwilach. Jasne, że kłótnie mogą być, ba znam nawet pary, które rozstały się na kilka miesięcy i do siebie wróciły, a teraz tworzą szczęśliwą rodzinę.
ale ten czas osobno poświęciły na przemyślenia, uporządkowanie życia, a nie uganianie się za kimś innym. Co więcej ta jedna przerwa pozwoliła im jednoznacznie zrozumieć, że są dla siebie najważniejszi i nie zmieniali zdania milion razy jak Twój Marcin.
Mam nadzieje, że wytrzymasz i nigdy do niego nie wrócisz.
I sama chyba musisz uwierzyć, że możesz sobie świetnie ułożyć życie z kimś innym