Cytaty z ksiazek

[Kalienta]

Takie dwa mi przyszły do głowy:
"W rzeczy samej, nic nie jest złem ani dobrem samo przez się, tylko myśl nasza czyni to i owo takim." "Hamlet"
"Wolność oznacza prawo do twierdzenia, że dwa i dwa to cztery. Z niego wynika reszta" "Rok 1984"

[KamilaEwa]

"Powinieneś szanować przeszłość i nigdy o niej nie zapomnieć, ale nie wolno Ci w niej żyć"

"Bonnie miała rację. Lizzie i Jack byli sobie pisani. Sęk w tym, że życie czasami nie jest takie, jak powinno, a ludzie muszą to zaakceptować, choć to bardzo trudne."

"To smutne, gdy człowiek odkrywa, co jest najważniejsze w życiu, kiedy jest już za późno"

"Tamtego lata" David Baldacci

[poulette]

"Po chwili nasze oczy znów znalazły się na tej samej wysokości. Głęboki błękit zalewał z pasją soczystą zieleń. Kolory przenikały się, mieszały, tworząc oryginalną mozaikę gorących spojrzeń. Nasze palce splotły się w jeden ciasny uścisk. Chciałam go pogryźć, pobić, zniewolić. Sprawić, żeby zaniemówił, ewentualnie błagał o litość! Tymczasem oddałam się poddańczo, zaklęta dotykiem jego rąk. Dokładnie wiedział, czego pragnęłam. "

"Plan" Patrycja Gryciuk

[lazurrowaa]

Napisane przez poulette

"Po chwili nasze oczy znów znalazły się na tej samej wysokości. Głęboki błękit zalewał z pasją soczystą zieleń. Kolory przenikały się, mieszały, tworząc oryginalną mozaikę gorących spojrzeń. Nasze palce splotły się w jeden ciasny uścisk. Chciałam go pogryźć, pobić, zniewolić. Sprawić, żeby zaniemówił, ewentualnie błagał o litość! Tymczasem oddałam się poddańczo, zaklęta dotykiem jego rąk. Dokładnie wiedział, czego pragnęłam. "

"Plan" Patrycja Gryciuk

"Określenie swego życiowego celu to sprawa o absolutnie kluczowym znaczeniu. Zapewniam Cię, że Ty też masz coś cennego do zaoferowania. Być może narazie tego nie dostrzegasz, ale nie byłoby Cię na tej planecie, gdyby to nie była prawda. Wiem z całą pewnością, że Bóg nie popełnia błędów - Bóg jest autorem cudów. Ja jestem jednym z nich - i Ty również!"

Nick Vujicic "Bez rąk, bez nóg, bez ograniczeń!"

[Friese]

"Przebudzenie to duchowość. Ludzie najczęściej śpią, nie zdając sobie z tego sprawy. Rodzą się pogrążeni we śnie. Żyją śniąc. Nie budząc się zawierają małżeństwa. Płodzą dzieci we śnie i umierają, nie budząc się ani razu. Pozbawiają się tym samym możliwości zrozumienia niezwykłości i piękna ludzkiej egzystencji. Mistycy, niezależnie od wyznawanej przez siebie doktryny, zgodni są co do tego, że wszystko, co nas otacza, jest takie, jakie być powinno. Wszystko. Cóż za przedziwny paradoks. Najtragiczniejsze jest jednak to, że większość ludzi nigdy tego nie jest w stanie zrozumieć. Nie są w stanie tego pojąć, gdyż pogrążeni są we śnie. Śnią sen prawdziwie koszmarny.

W ubiegłym roku oglądałem w hiszpańskiej telewizji pewną historyjkę o mężczyźnie, który pukając do drzwi pokoju swego syna wołał:

- Jaime, obudź się!
Syn w odpowiedzi: - Nie chcę wstawać, tato.
Poirytowany ojciec: - Wstawaj, musisz iść do szkoły!
Jaime na to: - Nie chcę iść do szkoły.
- Dlaczego? - pyta ojciec.
- Są trzy powody ku temu - stwierdził Jaime.
- Po pierwsze, bo tam jest potwornie nudno; po drugie, bo mi dzieciaki dokuczają, a wreszcie po trzecie, bo nienawidzę szkoły.
Na to ojciec: - To ja ci podam trzy powody, dla których powinieneś pójść do szkoły. Po pierwsze, bo to jest twój obowiązek; po drugie, bo masz czterdzieści pięć lat; i po trzecie, ponieważ jesteś dyrektorem szkoły.

Obudź się! Przebudź się wreszcie! Jesteś dorosły. Nie jesteś niemowlakiem, by cały czas spać. Obudź się! Porzuć swe zabawki. Pora wydorośleć.

Większość ludzi twierdzi, iż pragnie jak najszybciej opuścić przedszkole. Ale nie wierz im. Nie mówią prawdy. Jedyne, czego naprawdę chcą, to by naprawić im popsute zabawki. "Oddaj mi moją żonę". "Przyjmij mnie znowu do pracy". "Oddaj mi moje pieniądze". "Zwróć mi moją wcześniejszą reputację". Tego właśnie naprawdę chcą. Pragną, aby zwrócono im dotychczasowe zabawki. Tylko tego, niczego więcej. Psychologowie twierdzą, że ludzie chorzy w istocie rzeczy nie chcą naprawdę wyzdrowieć. W chorobie jest im dobrze. Oczekują ulgi, ale nie powrotu do zdrowia. Leczenie bowiem jest bolesne i wymaga wyrzeczeń.

Przebudzenie, jak wiadomo, nie jest rzeczą najbardziej przyjemną. W łóżku jest ciepło i wygodnie, budzenie nas irytuje. I to jest powód, dla którego prawdziwy guru nigdy nie usiłuje ludzi budzić. Mam nadzieję, że okażę się na tyle mądry, by nie podejmować próby budzenia tych, którzy śpią. Naprawdę, nie moja to sprawa, że śpisz. I jeśli nawet będę niekiedy mówił "obudź się", to bynajmniej nie po to, by przerwać twój sen. Moją sprawą jest robić jedynie to, co powinienem. Tańczyć swój taniec. Jeśli potraficie uzyskać coś dla siebie z tych moich rozważań, to bardzo dobrze; jeśli nie, tym gorzej dla was! Jak powiadają Arabowie: "Natura deszczu jest zawsze taka sama, pozwala rosnąć zarówno cierniom na bagnach, jak i kwiatom w ogrodach"."


A. de Mello: ,,Przebudzenie"

[iixi]

Napisane przez poulette

"Po chwili nasze oczy znów znalazły się na tej samej wysokości. Głęboki błękit zalewał z pasją soczystą zieleń. Kolory przenikały się, mieszały, tworząc oryginalną mozaikę gorących spojrzeń. Nasze palce splotły się w jeden ciasny uścisk. Chciałam go pogryźć, pobić, zniewolić. Sprawić, żeby zaniemówił, ewentualnie błagał o litość! Tymczasem oddałam się poddańczo, zaklęta dotykiem jego rąk. Dokładnie wiedział, czego pragnęłam. "

"Plan" Patrycja Gryciuk

lubię takie cytaty

[poulette]

Napisane przez iixi

lubię takie cytaty

To wejdz na strone tej ksiazki, tam mozesz przeczytac wiecej fragmentow.

www.ksiazkaplan.pl

Pozdrawiam!

[SzukamInspiracji]

„Koleje w życiu są różne. Szkoda tylko, że niektóre nie mają biletów powrotnych.”
Monika Szczesiak - Hanka. Historia pewnego pałacu.

„Wszystko miało wrócić do normy, ale powiedzmy sobie szczerze, czym jest owa norma i normalność? Jeżeli wszystko to, co działo się w moim życiu przez ostatnie dwa tygodnie, było nienormalne, a dwa tygodnie to czas, który wydaje się dostatecznie długi, wtedy to nienormalne staje się z automatu normalnym. A nawet jeżeli owa normalność i norma miałyby być w dalszym ciągu nienormalne, to nie oszukujmy się, sytuacja nie wróci do normalności tylko i wyłącznie dlatego, że takie jest moje widzimisię!”
- Monika Szczesiak - Hanka. Historia pewnego pałacu.

„Podejmowałam ryzyko i w związku z tym gotowa byłam zaakceptować wszelkie niespodzianki – nie rozczarowałam się, nie cierpiałam i nie utraciłam wiary w życie. Prawie każdego dnia rodziłam się na nowo. Podążałam drogą, którą sama wybrałam. Drogą, w której wszystko było cudowne, ale na której nie spotkałam żadnego cudu.”
- Monika Szczesiak - Hanka. Historia pewnego pałacu.

[moodygirl]

Jestem sam. Facet z odzysku. Singiel. Modne określenie kogoś, kto żyje samotnie. Oczywiście dorabia się do tego teorie, że to samotność z wyboru, że sam nie oznacza samotny… Tere-fere. Czasem ta samotność aż boli, gdy nie ma z kim pogadać. Przyjaciele to za mało. Pusty dom, cisza rozganiana muzyką, nikogo kto by tę ciszę zburzył, zachwiał codzienną rutyną, coś mówił, robił inaczej niż ja.
M. Kalicińska, Zwyczajny facet

Może to jest jak z czekoladą? Obiecujesz sobie, że nie będziesz jadła, w końcu zjadasz jeden kawałek, a potem usprawiedliwiasz się, że przecież skoro zjadłaś już jedną kostkę, to druga ci również nie zaszkodzi i trzecia też nie. Reflektujesz się w momencie, gdy przed tobą leży puste opakowanie. I wtedy masz wyrzuty sumienia. Jednak dobrze wiesz, że gdy tylko nadarzy się okazja, znowu sięgniesz po ten pierwszy kawałek, a potem kolejne. Jest ci potem lepiej? O tak. O wiele lepiej. W momencie gdy czekolada rozpływa ci się w ustach, na pewno. Ale potem, gdy smak pozostanie już jedynie wspomnieniem, masz tylko wyrzuty sumienia. W wypadku zdrady jest podobnie. Jednak ostatecznie poczucie winy jest o wiele większe.

Naprawdę można cofnąć czas, jeżeli się tego bardzo chce. Czasem tylko nie potrafimy tego zrobić. Nie wiemy, kiedy nacisnąć, by wskazówki się przekręciły w odwrotnym kierunku.
Ten przycisk mamy w sobie i od siebie trzeba zacząć.


M. Witkiewicz, Opowieść niewiernej

Niektórych ludzi trzeba zażywać w małych dawkach, jak antybiotyk. Albo truciznę.

Wystarczyło, że spojrzałam mu w oczy i już chciałam go uszczęśliwiać. Wystarczyło, że zobaczyłam go w tej jego pustce i już chciałam ją zapełnić. Wystarczyło, że raz mnie przytulił i już pragnęłam być w jego ramionach. Nie potrafiłam sobie tego wytłumaczyć, bo przecież nic o nim nie wiedziałam. (…) A jednak podświadomie czułam, że dla mnie może być wiele wart.

Miałam jednak wrażenie, że jeśli nie spróbuje do niego dotrzeć, to całe życie będę się zastanawiała , jak mogłoby być. Nie dowiem się, jaki potrafi być naprawdę. A tak bardzo chciałam to wiedzieć. Budził we mnie nieznane dotąd emocje. Coś na wzór czułości i tkliwości. Nie mogłam go zostawić. Byłby wtedy jak rana w pamięci. Jak poczucie wyrządzonej krzywdy, Zarównie jemu, jak i mnie. Był tym, za czym tęskniłam.

Otworzyłem whisky. Gdy jest ci źle, to po prostu idziesz w kąt i chcesz przeczekać. A radość wymaga odpowiedniej oprawy. Towarzystwa. Poklasku. Czyichś oczu.

Jego faktycznie można było kochać tylko trochę. Tak na pół gwizdka. Tak piąte przez dziesiąte, tak pisząc szminką na lustrze, tak.. cmok, cmok w policzek. Wtedy mniej się czuje, ale też wszystko mniej boli, bo jest takie mdłe i nijakie, takie puste i bez finezji. Może za bardzo taka miłość nie cieszy, ale też i nie martwi.Nie jest w stanie zranić. (…) Miłość to nie ciastko z kremem, które można rozgrzebać i zostawić na talerzu, żeby nie utyć.

Nie rezygnuj ze mnie. Mogę się okazać cenniejsza niż wszystko, co masz.

Wie pan, gdy czuje coś podobnego, gdy czuje się zagubiona słucham muzyki, dźwięków, które właśnie po to porozbiegały się w różne gamy i strony, by wrócić i stworzyć harmonię. Wierzę, że tak właśnie jest w życiu. Że nawet jak jest chaotycznie, jakby się gubiło drogę, nawet gdy coś wydaje się nie do opanowania, to też zmierza do ładu. Właśnie po to, żeby życie było wielobarwne, a nie przylizane i nijakie. Harmonijne, a nie płaskie.

Czasem warto odejść od kogoś na jakiś czas, by przekonać się o uczuciu do tej osoby, ocenić życie bez niej.

M. Kowszewicz, Zakazane gry

Życie- bez względu na okoliczności- toczy się dalej. Nie istnieje żadna kosmiczna siła, która pozwoli nam się odseparować od banału codzienności tylko dlatego, że stanęliśmy obliczu osobistej katastrofy. W pewnym momencie kosz na śmieci zaczyna kipieć, poczta dostarcza rachunki z nieznośną regularnością, telemarketerzy odrywają nas od kolacji.

Okazuje się, że można funkcjonować z sercem rozdartym na strzępy. Krew nadal krąży w żyłach, powietrze przepływa przez płuca, synapsy przewodzą impulsy. Ale umiera pasja; ruchy stają się mechaniczne, a głos bezbarwny – zdradzający nieogarnioną wewnętrzną pustkę.

Grzech wsącza się w człowieka i niepostrzeżenie zmienia go w kogoś zupełnie innego. Na dodatek, niczym drukarski tusz, nie daje się zmyć, więc jakkolwiek by się starać, nie można odzyskać dawnego własnego ja.

Zazdrość rodzi się z pożądania cudzej własności. Natomiast smutek – z utraty tego, co już się raz posiadało.

J. Picoult, W imię miłości

[poulette]

Napisane przez moodygirl

Życie- bez względu na okoliczności- toczy się dalej. Nie istnieje żadna kosmiczna siła, która pozwoli nam się odseparować od banału codzienności tylko dlatego, że stanęliśmy obliczu osobistej katastrofy. W pewnym momencie kosz na śmieci zaczyna kipieć, poczta dostarcza rachunki z nieznośną regularnością, telemarketerzy odrywają nas od kolacji.

Okazuje się, że można funkcjonować z sercem rozdartym na strzępy. Krew nadal krąży w żyłach, powietrze przepływa przez płuca, synapsy przewodzą impulsy. Ale umiera pasja; ruchy stają się mechaniczne, a głos bezbarwny – zdradzający nieogarnioną wewnętrzną pustkę.

Grzech wsącza się w człowieka i niepostrzeżenie zmienia go w kogoś zupełnie innego. Na dodatek, niczym drukarski tusz, nie daje się zmyć, więc jakkolwiek by się starać, nie można odzyskać dawnego własnego ja.

Zazdrość rodzi się z pożądania cudzej własności. Natomiast smutek – z utraty tego, co już się raz posiadało.

J. Picoult, W imię miłości

[poulette]

„Byliśmy cali mokrzy. Spływała po nas idealna kompozycja soków, zapachów i rozkoszy. Leżałam i oddychałam tą cudowną miksturą, gapiąc się na niego nieprzerwanie.”

P.Gryciuk "Plan"

[Neeenusia]

Kochane długo się nie odzywałam, ale zostałam mamą i mój syn nie pozwolił mi na czytanie książek Teraz ma już pół roku więc mam więcej czasu dla siebie i proszę bardzo wracam do żywych

G. Musso "Je reviens te chercher" Po polsku Wrócę po Ciebie.

Historie miłosne zaczynają się szampanem, a kończą wywarem z rumianku

Jeśli zbyt wiele oczekujemy od przyszłości, zaczynamy żyć w świecie iluzji.

Los to wymówka dla tych, którzy nie chcą wziąć odpowiedzialności za własne życie.

Miłość zjawia się niespodziewanie jak włamywacz. W jednej chwili wszystko znika, życie przenosi się w inny wymiar. Nagle topnieje strach.

Moje dni są teraz puste, moje życie się skończyło. Udaję, że żyję. Udaję, że się śmieję, że słucham, że odpowiadam na pytania. Każdego dnia czekam na znak, na gest. Żebyś wyzwolił mnie z tego ciemnego lochu, w którym mnie zostawiłeś i żebyś mi powiedział dlaczego to zrobiłeś. Dlaczego mnie porzuciłeś?

życie podobne było czasem do partii pokera: nawet ze złymi kartami można było czasem wygrać.

Żyjemy tak, jakbyśmy nigdy nie mieli umrzeć. A żeby uczynić swoje życie sensownym, należałoby cały czas pamiętać, czym nieodwołalnie się ono kończy

[kwadratowelove]

Napisane przez poulette

„Byliśmy cali mokrzy. Spływała po nas idealna kompozycja soków, zapachów i rozkoszy. Leżałam i oddychałam tą cudowną miksturą, gapiąc się na niego nieprzerwanie.”

P.Gryciuk "Plan"

Wielbię tężę książkę

[Simone Boue]

Napisane przez poulette

„Byliśmy cali mokrzy. Spływała po nas idealna kompozycja soków, zapachów i rozkoszy. Leżałam i oddychałam tą cudowną miksturą, gapiąc się na niego nieprzerwanie.”

P.Gryciuk "Plan"

Ocho, coś dla mnie

A ode mnie takie oto:

Ja chcę nieznajomego, co mnie wyrżnie jak burą sukę, sponiewiera, przejdzie jak tornado - Michał Witkowski "Lubiewo".


A niech nas spalą w piwnicach miasta, żeby smród wsiąkł w mury na wieki. I niech nas zapomną w kanałach, żebyśmy gnili i gnili i żeby potem musieli pić, pić i pić tę trupią wodę. Niech zapomną, ale tak, żeby pamiętali. Żeby pamiętali nadpsutych, nadjedzonych i zaschniętych. Żeby im rzygi podchodziły, gdy spróbują zapomnieć - "Dziennik pisany później" Stasiuka.

[poulette]

Napisane przez Simone Boue

Ocho, coś dla mnie

Na stronie ksiazki mozesz przeczytac dluzsze fragmenty.
www.ksiazkaplan.pl



---------- Dopisano o 09:53 ---------- Poprzedni post napisano o 09:51 ----------

Napisane przez kwadratowelove

Wielbię tężę książkę

Podobala Ci sie? Co najbardziej?

[Simone Boue]

Coś z klasyki:

Lolito, światło mego życia, płomieniu mych lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-ta: czubek języka schodzący w trzech stąpnięciach wzdłuż podniebienia, aby na trzy trącić o zęby. Lo. Li. Ta.(...) W rybaczkach Lola. W szkole nazywała się Dolly. Na wykropkowanej linii do wypełnienia Dolores. A w moich ramionach zawsze Lolita - "Lolita" Nabokova rzecz jasna.

Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób - "Anna Karenina" Tołstoj.

[poulette]

Napisane przez Simone Boue

Coś z klasyki:

Lolito, światło mego życia, płomieniu mych lędźwi. Mój grzechu, moja duszo. Lo-li-ta: czubek języka schodzący w trzech stąpnięciach wzdłuż podniebienia, aby na trzy trącić o zęby. Lo. Li. Ta.(...) W rybaczkach Lola. W szkole nazywała się Dolly. Na wykropkowanej linii do wypełnienia Dolores. A w moich ramionach zawsze Lolita - "Lolita" Nabokova rzecz jasna.

Nie czytalam. Jako, ze znam historie z filmu, jakos mnie nie ciagnie. Ale cytat piekny. Moze sie jednak skusze....

[Simone Boue]

Napisane przez poulette

Nie czytalam. Jako, ze znam historie z filmu, jakos mnie nie ciagnie. Ale cytat piekny. Moze sie jednak skusze....

Powiem tak: początek jest świetny. Nabokov to genialny stylista. Pod koniec już jednak człowiek jest trochę zmęczony czytaniem, przynajmniej ja tak miałam. Ale pierwsze 200-300 stron... pochłania się jednym tchem.

[Neeenusia]

Z "Lolitą" to jest tak, że albo się ją lubi albo nie. Rzeczywiście te 200 pierwszych stron są naprawdę fascynujące, ale potem trochę rozczarowuje

[Simone Boue]

Napisane przez Neeenusia

Z "Lolitą" to jest tak, że albo się ją lubi albo nie. Rzeczywiście te 200 pierwszych stron są naprawdę fascynujące, ale potem trochę rozczarowuje

No dokładnie. Choć np już Dostojewskiego mogę czytać i nie mam wrażenia zamulenia, czy też znudzenia.

[manieczka02]

właśnie czytam "Spotkania w mroku" Cornella Woolrich'a i znalazłam cytat który mnie oczarował

"Zbierali się przy zegarze, było tam gęsto jak w ulu, tam właśnie czekali na swoich partnerów. Na stałych partberów albo takich tylko na ten jeden wieczór. Mężczyźni czekali na swoje dziewczyny, dziewczyny zaś na swoich mężczyzn. Większość z nich była młoda. Gdzieniegdzie mignął ktoś starszy,ale większośC stanowili młodzi i młodość wręcz od nich biła. Kiedy jesteś młody, nie masz nic innego do roboty, jak stać przy zegarze i czekać przed ósmą na swego partnera lub partnerkę. Gdy masz trochę więcej lat, czekając, czujesz doskiwierającą samotność. Ale kiedy jesteś młody, każde takie oczekiwanie jest niczym Gwiazdka, a każda mijająca chwila przybliża cię do przybycia i rozpakowania wspólnego prezentu. I nawet jeśli okaże się, że nie zawiera on tego, na co liczyłeś, to nie ma znaczenia; bo jutro znów będzie Gwiazdka i pojawi się kolejny prezent, tylko czekający, by go rozpakować. Kiedy prezenty przestają się pojawiać, a światła na choince gasną, zdajesz sobie nagle sprawę, że się zestarzałeś."

[majka0531]

hop hop co tu taka cisza nastała?

[wanitatywna]

"Gdybyś ty wiedziała, czym jest moja miłość do ciebie! To ogień! Roztopiony ołów! To tysiąc noży w sercu!" - Katedra Marii Panny w Paryżu , Victor Hugo

[Neeenusia]

kochane wracam do Was z nowa porcja cytatow

cos z Marty Fox :


"Życie to nie książka, nie powinno się go odkładać na półkę, gdy nam coś w nim nie pasuje. Z życiem trzeba się mocować albo się mu poddawać, ale nie można od niego uciekać."

"Inni się zakochują, znajdują bliską duszę, a ja nic. Zawsze byłam na opak, ale teraz to już przeginam. Jak tak dalej pójdzie, będę musiała ogrzewać się ciepłem własnego telefonu komórkowego."

"Nie miała pragnień, ale czekała. Chyba na coś, co się wydarzy, choć nie wiadomo czy na pewno."

"Przecież jestem tak banalna, że aż typowa, nic się nie dzieje, jestem nigdzie i wszędzie, zawsze i nigdzie. Kiedyś byłam bardziej, tak mi się przynajmniej wydawało, a teraz jestem mniej. Teraz tylko trwam, nie wierząc i nie oczekując."

[JohnLena]

Hermann Hesse, Wilk stepowy:
"Oczywiście nie chcą pływać! Urodzili się przecież dla ziemi, nie dla wody. I oczywiście nie chcą myśleć, gdyż stworzeni zostali do życia, a nie do myślenia! Tak, a kto myśli i kto z myślenia czyni sprawę najważniejszą, ten wprawdzie może w tej dziedzinie zajść daleko, ale taki człowiek zamienił ziemię na wodę i musi kiedyś utonąć."

[mar_elle]

"To co dobre, każe na siebie czekać. Nie brakuje kogucików, którym się wydaje, że jeśli położyli rękę na babskim tyłku, a baba nie protestuje, to już ją mają. Nowicjusze. Serce niewiasty to labirynt subtelności, stanowiący wyzwanie dla szulerskiego umysłu prostackiego samca. Jeśli chce pan naprawdę zdobyć kobietę, musi pan zacząć myśleć jak ona, a rzecz pierwsza to zdobycie jej duszy. Cała zaś reszta, owo słodkie i miękkie odurzenie, które rozum odbiera i prawość, przychodzi samo".

Carlos Ruiz Zafón "Cień wiatru"

[catherine95]

,, [...] Odbywał się między nami wyrafinowany taniec, w którym stykaliśmy się bez dotykania, bez słów poznawaliśmy nawzajem swe myśli, czuliśmy to samo bez wyrażania emocji, byliśmy przyjaciółmi stąpającymi po lodzie. A moją świadomość tak pochłaniała obecność Evana, że nawet nie zauważałam, jak niewiele brakuje, by ten kruchy lód się pode mną załamał. "
Rebecca Donovan ,, Powód by oddychać"

[Flegmatyczka]

Pamiętam, jak byłam młoda, jeden z moich adoratorów schylił się i podniósł z ziemi kamyk. Moja przyjaciółka powiedziała, że chciał go zachować na pamiątkę, bo dotknęła go moja stopa. Piękne, prawda?

Potem wprawdzie okazało się, że ten młodzieniec studiował geologię, ale i tak to było takie romantyczne.

„Tajemnica siedmiu zegarów”, Agatha Christie

[kapsw]

Napisane przez JohnLena

Hermann Hesse, Wilk stepowy:
"Oczywiście nie chcą pływać! Urodzili się przecież dla ziemi, nie dla wody. I oczywiście nie chcą myśleć, gdyż stworzeni zostali do życia, a nie do myślenia! Tak, a kto myśli i kto z myślenia czyni sprawę najważniejszą, ten wprawdzie może w tej dziedzinie zajść daleko, ale taki człowiek zamienił ziemię na wodę i musi kiedyś utonąć."

ajajaj, to ja jeszcze coś... : )

Przyjrzyj się jakiemukolwiek zwierzęciu, kotu, psu, ptakowi […] Zobaczysz, że one wszystkie są prawdziwe, że żadne nie jest zakłopotane, każde wie, co ma robić i jak się zachować. Nie chcą imponować. Żadnej komedii. Są takie, jakie są, jak kamienie i kwiaty albo jak gwiazdy na niebie.
- Hermann Hesse, "Wilk stepowy"

[Flegmatyczka]

"- Wiedz zatem, że nic nie rozbudza w nikczemnych chłopcach takiej skruchy i uczucia moralnej udręki, jak ojcowskie trzepnięcie po uchu - mówiąc te słowa, Bernard opuścił kabinę windy i wiódł swych asystentów.

- Jesteś więc za stosowaniem przemocy?! - wyraził Dambo swe oburzenie. - A przecież słyszę nieustannie, jak gorąco potępiasz przemoc, zwłaszcza w określonych sytuacjach.

- A bo, widzisz, są sytuacje określone i są sytuacje nie określone - wyjaśnił mu bez wahania Bernard i nacisnął przycisk dzwonka."

Brulion Bebe B., Małgorzata Musierowicz